EEN ONTSPANNEN VAKANTIE (DEEL V)

Met piepende banden stopte ik aan het hek.
Twintig minuten te laat voor de laatste ferry...

Onmiddellijk trok een eenzame blanke in het donker de aandacht en verzamelde ik een aardig troepje mannen rond me waarvan je je afvroeg wat ze op dat uur van de dag aan het uitvreten waren in een deel van het dorp waar verder niks te beleven viel.
Gelukkig hoorde bij het gesloten hek ook een nachwaker die me beloofde voor transport naar de overkant te zorgen.
De auto zou onder zijn toezicht achterblijven en daarom trok ik opnieuw het dorp in om een paar grote jutezakken op de kop te tikken.
Nog altijd onder het toezicht van de haveloze schooiers stripte ik opnieuw de zetels en gooide alle waardevolle bezittingen in de zakken.
De nachtwaker liet me achter het metalen hek zitten en ik voelde de hete adem van de hongerige wolven die rusteloos heen en weer liepen, wachtend op een kans om hun prooi in stukken te scheuren.
Mijn redder - enkel uit op wat drinkgeld natuurlijk - belde tevergeefs een nummer van een bevriende schipper en begon toen, ook al zag ie zelf dat het nutteloos was, te schreeuwen naar de andere kant.
Uiteindelijk gaf ik de hoop op die dag nog de rivier te kunnen oversteken en ik pakte alles weer in de auto onder bescherming van mijn persoonlijke bodyguard en reed naar een groezelig guest house.
Er bleek geen water te zijn en uit puur chagrijn over deze perfect lopende vakantie bestelde ik een hele fles Konyagi en twee tonics en zette het op een zuipen.
Gelijk met mijn bacchanaal viel de regen overvloedig naar beneden.

Ik besloot de alcohol links te laten liggen en te opteren voor een douche nu er weer water in de tanks liep.

De ochtend erop versliep ik me, vocht ik duizend oorlogen alvorens ik de auto uit de parking kon krijgen, enkel om te merken dat ik wel op tijd bij de rivier was maar de overzet helaas niet.

Ik verbeet mijn woede en ongeduld tot uiteindelijk - drie kwartier te laat - de ferry aan de overzijde in beweging kwam.
Ik startte de motor van de auto en iemand tikte op mijn raampje.
"Je hebt een lekke band, linksachter," klonk het droog...