....dat we al de gekken op de weg achtergelaten hadden in Tanzania?
Via via heb ik de hand weten te leggen op het "handboek voor een buschauffeur in Vietnam - tweede druk 2011"
1. De weg is voor iedereen maar het meest van al voor jou,
2.Voorbijsteken is een plicht.
3. Je karma krijgt tien bonuspunten als je inhaalt in een binnenbocht bergop met zicht minder dan 30 meter.
4. De beste zithouding op de chauffeurszetel is: linkervoet op de zetel zodat je linkerelleboog kan rusten op je knie. Makkelijker om op die manier je sigaret naar je mond te brengen. Drankje altijd in je rechterhand. Laat gerust je stuur los als je wil drinken. De bus gaat wel aan het slingeren maar er is nog altijd punt 1.
5. Een buschaufferu is per deifinitie sociaal, Praat de hele tijd met de passagiers achter je en maak de hele tijd oogcontact in de achteruitkijkspiegel. De weg is minder belangrijk. Bij gebrek aan passagiers die het Vietnamees beheersen, tater je best een eind weg in je telefoon.
6. Bij een halte vertrek je net iets eerder dan de laatste persoon kan afstappen. Dokters moeten ook hun brood verdienen.
7. Toeter onophoudelijk. Als jij niet weet waarom, dan zal je voorganger wel weten wat ie mispeuterd heeft.
8. Stop net voorbij de halte. Te weinig beweging wordt de ziekte van de 21ste eeuw.
9. Voetgangers, fietsers, scooter-rijders bewijzen door hun naam dat ze de bus niet nemen. Het is dan ook inherent aan hun wijze van voortbeweging dat ze geen reden tot bestaan hebben.
10.Snelheidsremmers zijn aangelegd voor auto's en trucks; niet voor bussen. Knal er dus zonder remmen overheen.
Na het doornemen van dit handboek was het dan ook met klamme handen dat ik in Saigon op de bus stapte voor vier dagen vakantie in Mui Ne. (nationale onafhankelijkheid werd gevierd op dinsdag).
Wij hadden duidelijk een chauffeur die met grootste onderscheiding was afgestudeerd. Ook zijn karma heeft wat extra punten verzameld...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten