We gooiden de kinderen achterin de auto en gingen voor een rondje van meer dan 3,000 km door vijf staten.
Als start reden we westwaarts naar de woestijnstaat Arizona waar we 's avonds onderdak vonden in een uiterst sjofel motel (maar ook dat is een onderdeel van ongeplande road trips).
Gelukkig boden de sneeuw - de eerste keer voor alle kinderen - en een bezoek aan een uiterst gezellige micro-brouwerij tegenwicht en op dag twee zetten we koers naar de zij-ingang van de Grand Canyon.
Eerst belden we nog met de zeer behulpzame mensen van het hoofdbureau van dit Nationaal Park om wat beter de weersomstandigheden te begrijpen.
Op de kaart was een dun lijntje aangegeven maar eenmaal op weg bleek dat we op een mooie en welonderhouden viervaksbaan reden,
In Cameron sloegen we linksaf en via een heerlijk kronkelende weg bereikten we Little Colorado River Navajo Tribal Park waar een aftakking van - jawel - de Colorado rivier een diepe sleuf in het gesteente had gesleten.
We vergaapten ons aan zoveel natuurpracht en vroegen ons af hoe de Grand Canyon er dan wel uit zou zien.
Tussen stalletjes van de Navajo indianen, Tomahwaks en Dream Catchers, Pijl en Boog, wandelden we terug naar de auto en we reden verder naar de ingang van het eigenlijke National Park.
En opnieuw maakten we kennis met de legendarische Amerikaanse vriendelijkheid toen we ons ticket voor de Grand Canyon wilden betalen.
Of het de eerste keer was dat we een Nationaal Park binnenreden, wilde de bebaarde ranger weten. Of we nog andere parken zouden bezoeken tijdens onze trip, was de volgende vraag.
Tweemaal ja was ons antwoord en dan konden we toch beter onmiddellijk een ticket kopen dat geldig was voor een jaar voor alle Nationale Parken?
We kwamen aan bij Desert View, waar we via uitgesleten trapjes de uitkijktoren beklommen om een nog beter zicht op de machtige omgeving te krijgen.
De toren was gebouwd in de jaren '30 en was binnenin versierd met traditionele motieven.
Het echte kunstwerk lag natuurlijk buiten en door verschillende ramen en vanop terassen konden we een deel van de enorme Grand Canyon zien.
We werkten de hele zuidelijke rand van de canyon af, stopten op ongeveer alle mogelijke uitkijkpunten en reden toen naar Kingsman waar we een nagelnieuw hotel vonden met zwembad.
Voor Maya en Enzi was het maanden geleden dat ze nog gezwommen hadden, er zijn nu eenmaal niet zoveel mogelijkheden in droog New Mexico en het leek erop dat het zwembad het hoogtepunt van de dag werd, eerder dan een bezoek aan de prachtige canyon.
Toen ik in een supermarkt dan ook nog zwemluiers voor baby Zane vond en ook die kerel het water in gedragen werd, kon de dag niet meer stuk....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten