Alhoewel kort van afstand, besteedden we toch het grootste deel van onze dag in de auto want na een uurtje rijden - en grenzend aan onze eindbestemming lag de Hoover dam.
Netjes op de grens tussen Arizona en Nevada was de Colorado, op dat moment geklemd tussen indrukwekkend hoge rotsen, het onderwerp geworden van de groeiende vraag naar elektriciteit.
In mijn verbeelding waren de jaren '30 nog vrij dicht bij de industriele revolutie, (althans in Amerika waar de jaren 1820 - 1870 als de norm worden beschouwd) maar toch was hier in die tijd een indrukwekkend bouwwerk verrezen.
Terwijl veel van de gebruikte technieken nog niet waren bewezen in die tijd, slaagde een consortium van zes bedrijven erin het hoogstandje af te werken twee jaar voor de contractuele tijd.
Er werd in de dam zelf 2.5 miljoen kubieke meter beton gegoten - genoeg om een tweebaansweg aan te leggen tussen San Francisco en New York -.
Op het hoogtepunt werkten er meer dan 5,000 arbeiders terwijl duizenden in miserabele omstandigheden in de omliggende woestijn verbleven, hopend op een jobje.
Van alle arbeiders waren er maximum 30 Afro-Amerikaans en verder waren Chinezen niet toegelaten.
Helaas waren wij niet de enigen die het plan opgevat hadden om de Hoover dam te bezoeken en we schoven uren aan om een parkeerplaatsje te vinden.
Behalve een retourtje over de brug wandelen, is er verder ook niet zo veel te beleven dus stapten we terug in de auto en zetten we koers naar Las Vegas.
De Nevadezen/Nevadiërs waren ons welgezind want ze besloten ons bij het binnenrijden ook nog een uurtje cadeau te doen en zo kwamen we toch nog op een enigszins acceptabel uur aan in een plaats waar ik het liefst helemaal niet zou zijn...
1 opmerking:
bezocht in 1991, heimwee, mooie reis....
Groeten joost
Een reactie posten