WATSKEBEURT (DEEL II)

 Aangezien ik me in het department van de Eriks bevond, besloot ik ook Erik Mdogo te gaan bezoeken.
Hij woont een eind buiten de stad, in het midden van nergens, in zijn eigen kleine paradijsje waar hij Masika brouwt, een ginger-alcohol wijntje voor de lokale markt.

Mdogo was een succesvol manager voor een bloemenfarm tot hij er plots finaal genoeg van had.
Hij kocht in 2008 een lap grond en bouwde er eigenhandig een huis van modder en stro op. Twee verdiepingen alsjeblieft en leeft nu een heel bescheiden leven met zijn Masika-wijn, zijn zonnepannelen en zijn groententuin. Nooit meer een vast inkomen gehad...
Ik kan alleen maar bewondering opbrengen voor Erik Mdogo want hij zit wel heel erg ver van het doorsnee leven dat wij allemaal kennen.

Masika wijn. Lekker spul!!

Het huis van modder en stro

Lokaal en lekker eten bij Erik Mdogo

En nog waren de avonturen niet afgelopen.
Nu ging het diep in Maasailand, op de steile hellingen van Mount Meru en door het dorpje Oldonyo Sambu waar Koen een bloemenfarm bestierde.

Hij woonde - alweer - op een prachtig plekje met zicht op de vlakten van Lake Natron terwijl achter hem Mount Meru zijn schaduwen afwierp.

Hoe het allemaal gebeurd was, dat weet niemand, maar zijn paradijsje was ook de overnachtingsplaats van polopaarden op rust.
Eens de paarden het spel van de rijke blanken niet meer aankonden, gingen ze op pensioen op de hellingen waar ook een paar hengsten rondliepen.
Deze plaats was met opzet uitgekozen want net deze hellingen zorgden er voor dat de veulens sterke poten ontwikkelden want onmisbaar was voor de wendbaarheid tijdens een match....

Overdag graasden de paarden in de omgeving en eens het begon te schemeren kwamen ze terug naar de weide bij de farm.

een bee eater met de vlaktes van Lake Natron
op de achtergrond