MASIKA

'Masika' is het woord dat de boeren in Tanzania het liefste horen.

Masika is het seizoen van de lange regens, ergens van in maart tot eind mei en - in een land dat helemaal afhangt van regenval - zorgt deze periode natuurlijk voor een succesverhaal of anders voor een totale mislukking in het landbouwdepartement.

Alles hangt ook af van hoe God of Allah die ochtend is opgestaan want soms wordt die ouwe een beetje boos zonder reden en dan moeten alle Tanzanianen gestraft worden.
Gewoon stilletjes ondergaan, eens glimlachen en je schouders ophalen en dan komt alles wel weer goed, is hier het advies.

Vorige week was het weer van dat.
De Almachtige had tijdens de koopjes een klank- en lichtspektakel op de kop kunnen tikken dat zijn gelijke niet kende.
En wanneer moest dat uitgetest worden? In het midden van de nacht natuurlijk, zo is Hij wel.

Drie uur aan een stuk zaten we met zijn allen in Ng'aramtoni ya Chini in de orkestbak terwijl de lichttechnici de stroboscopen mishandelden.

Het was een gekkenhuis, de apocalyps, het armageddon en nog veel moeilijke woorden waar ik niet kon opkomen toen ik onder mijn bed, zo wit als mijn lakens, wachtte tot het licht werd.
En eigenaardig genoeg gebeurde dat nog ook.
De Grote Baas moet op een bepaald moment in zijn slaap zijn gestuikt.
Narcolepsie met zo een kabaal, je moet het maar kunnen...

Om acht uur, vier uur nadat de regens opgehouden waren, kreeg ik telefoontjes en berichtjes van alle kanten.
Ik had geen waterschade, de elektricteit was er nog en alleen het internet haperde een beetje.
Er werden foto's verspreid van een pluviometer.
Dertien centimeter regen op drie uur alstublief.

Dat betekent dan ook 130 liter van dat hemelsap.
Per vierkante meter!!

Op een aarde die totaal verhard en samengepakt is door de lange droogte kan die regen ook niet indringen en daarbij komt het zo hard en zo snel naar beneden dat de bovenste laag gewoon in beton verandert.

Wat doe je dan als je een waterdruppeltje bent?
Je zoekt gewoon de weg van de minste weerstand en het gaat onmiddellijk naar beneden met je.
Het water van onze buurt zocht zijn weg naar Ng'aramtoni ya Juu waar het centrale kruispunt vier uur later nog altijd een openluchtzwembad op speed was.

Ik kreeg telefoon na telefoon dat ik het schouwspel op de brug moest aanschouwen en inderdaad, het was halucinant.
Heelder boomstammen waren meegespoeld in het kolkende water. Die waren dan weer - samen met andere stukken afval - vast komen zitten onder de brug waardoor een volledige dam werd gebouwd.
Het water kon geen kant meer uit en vrat de hele zijkanten van de rivieroevers af. Waterleidingen spoelden weg, wegen naast de rivier verdwenen en een auto werd gewoon omgetrokken en eindigde in de rivier.

Het water kon nog altijd niet snel genoeg weg en stroomde nu over de weg met een razernij die beangstigend was.

We zijn nu een volle week verder.
Er is eindelijk weer water (mijn tanks waren bijna leeg) maar de sporen zijn nog altijd overal te zien.
Ik hoop maar dat Hij het een beetje rustig houdt voor de volgende twee maand...