Het voordeel van leven in een land waar de ontwikkeling nog in het prille stadium zit maar waar ondertussen wel enorme sommen te verdienen vallen, is dat je op de meest gewone plaatsen mensen ontmoet die een ongewone job uitoefenen.
Zo liepen we James tegen het lijf, een slungelige Amerikaanse nerd die - behalve over zijn werk - nergens iets interessants over te vertellen had.
Het was zijn eerste keer dat hij zijn geboortedrop verliet maar hij had wel een razend interessante job.
James werkte op een schip, volgestouwd met de meest futuristische apparatuur.
Het project was in Zuid Afrika van start gegaan en de kerels zouden het hele continent rondvaren om een glasvezelkabel van een gespierde bovenarm dik op de zeebodem te leggen.
We luisterden met zijn allen gebiologeerd.
Hoe konden ze het verzinnen?
Langzaam werd de kabel afgerold van het schip. Op de zeebodem werkte een soort van een telegeleide duikboot die een geul groef van een goeie meter diep. Daar werd de glasvezelkabel in begraven.
Via camera's werd het hele procede bekeken en gestuurd.
Sleufje graven, kabeltje erin, dichtgooien.
Het leek simpel maar het ding was peperduur...
De kabel was een echte informatiesnelweg. De capaciteit bedroeg 100 Terrabyte. Geen idee wat dat betekende maar het gezicht van James zei duidelijk: veel, heel veel.
Die kabel was natuurlijk niet eindeloos lang dus op gezette tijden moesten twee stukken aan elkaar gezet worden. Dat gebeurde in een labaratorium aan boord onder een elektronenmicroscoop.
Een detailwerkje was het, om de vijftig aparte glasvezeltjes met elkaar te verbinden.
Bij iedere grootstad werd een aftakking gemaakt waarbij de kabel aan land kwam en dan verder hele regio's zou ontsluiten van informatie-armoede.
Telefonie, TV, internet. Miljarden bits en bytes, ontelbare nulletjes en eentjes zouden hun weg vinden over de zeebodem.
Waar een koraalrif of een plotse diepte was, werd zelfs een soort beschermende constructie neergezet om onze gegevens te beschermen.
Zo vreemd om te beseffen dat mensen die nog nooit een computer van dichtbij gezien hadden, die niet konden lezen noch schrijven, aan het vissen waren boven een niet ophoudende stroom van data, een paar tientallen meter onder hun wankele sloepje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten