STAD VAN DE VREDE, DEEL IV

Net terug van een heerlijk verlengd paasweekend in de Alpen van Tanzania. The Usambara Mountains zijn een verbazend stukje Oostenrijk in Afrika maar daarover later meer.
Eerst nog een laatste stukje wijden aan de mens en zijn bizarre voorkeuren.

In het steeds wisselende groepje blanke mannen tijdens mijn verblijf in Dar...

eventjes de zin stopzetten voor een opmerking. Het ging inderdaad de hele tijd om een 100 % blanke bijeenkomst. Al zovele malen heb ik opmerkingen gekregen van goedbedoelende bezoekers die vonden dat wij, expats, aan gettovorming deden.
Nu is dat ook zo, maar geloof me, het is uit pure noodzaak. Of armoede zo u wil.
Ik kan ze op 1 hand tellen, de Afrikanen met wie ik het op mijn gemak een volledige avond kan uitzingen met voldoende gesprekstof en een open visie op de wereld rondom ons.
Maar al teveel van mijn collega's Afrikanen zitten vast in een eeuwenoud traditioneel model dat nu volledig voorbijgestreefd is.
Daarnaast is ook religie een houvast in deze onzekere tijden. Ik zou ze de kost niet willen geven, mijn broeders en zusters die in alles de hand van de almachtige zien.
Makkelijk om tegenslagen te verwerken want jij kan er tenslotte niets aan te doen, maar hemeltergend als je iets wil bereiken.
Verder zitten we ook nog altijd met het vooroordeel opgescheept dat blanken het geld gewoon uit de goot rapen in hun thuisland en dat geen enkele afrikaan uit zichzelf een probleem zal oplossen. Na meer dan vijftig jaar handjes vasthouden van de rijke blanke oom en het socialisme van president Nyerere dat eigen initiatief overbodig maakte, kiest de doorsnee Tanzaniaan voor de gemakkelijkheidsoplossing. Wachten tot iemand anders het probleem oplost...

Enfin, dit geheel terzijde.

In het steeds wisselende groepje blanke mannen tijdens mijn verblijf in Dar dus...hield zich ook een figuur op die nogal erg geinteresseerd was in de jacht.
Zijn jachtgebied strekte zich uit over de vele nachtclubs die Dar rijk was en betrof meestal jonge deernes met een holle rug en eindeloze benen.
We hadden het er uitgebreid over, tijdens onze avondlijke ontmoetingen.
Dat kon ook moeilijk anders want met de regelmaat van de klok werd ik voorgesteld aan alweer een ander kirrend wicht dat lieve woordjes kwam fluisteren in het oor van mijn vriend.
Ze hadden allen exotisch klinkende namen zoals Aischa en Neema, ze keken je aan met slaapkamerogen en zonder uitzondering hadden ze lange golvende haren.
Het benieuwde me zeer of dat pruikje er ook afging eenmaal ze van het weinige textiel verlost werden in het bed van mijn stapgezel.
Waar armoede samen gaat met vrouwelijke schoonheid is prostitutie veelal geen keuze maar een vaststaand gegeven.

Ik probeer ieders keuze te respecteren zolang die gestoeld is op iet of wat respect maar met de prostitutie business had ik het toch echt wel moeilijk.
Nu is mijn vriend een fidele man die naar mijn idee geen sexuele aberraties vertoont en zijn avondlijke partners degelijk behandelt.

Ik heb het moeilijk met het feit op zich.
Je scharrelt zo'n grietje op.
Moeilijk is dat niet. Kijk ze tien seconden in de ogen en ze zitten op je schoot. Fluisterend en giechelend worden je allerlei beloftes gedaan.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de werkelijkheid totaal anders moet zijn.
Dat kind wil niet liever dat het zo snel mogelijk achter de rug is terwijl de klant zoveel mogelijk waar voor zijn geld wil.
Een verschillende kijk op hetzelfde gehijg.
Daarnaast stel ik me ook vragen over de gezondheidsproblemen.
Wat doe je met zo'n meisje als het spook van sexueel overdraagbare ziektes de hele tijd rondwaart.
Waar gaat deze sex in 's hemelsnaam over?
Erop en erover. Veel anders kan ik me er niet bij voorstellen.
Lijkt me zielig voor beide partijen.

Het gesprek ging verder, heel geregeld onderbroken door alweer een vuurrode jurk in laagjes, hoge hakken en de belofte van zwoele nachten.
Mijn gesprekspartner hield vol dat hij eigenlijk nooit betaalde voor de dames van lichte zeden en dat hij bijgevolg ook geen hoerenloper kon genoemd worden.
Dat de teller van zijn escapades ondertussen in de richting van de honderd begon te tikken, deed hier geen afbreuk aan.
Hij trakteerde de meisjes, betaalde voor een maaltijd en de taxi terug naar hun 1kamer-woninkje en gaf ze er nog een fooitje bovenop.

Wat ik me afvroeg was: hoe erg moet het met je gesteld zijn dat je de tijdelijke veiligheid van een veel oudere blanke man verkiest om wat te eten te hebben plus een nacht in een degelijk bed boven de eeuwige strijd in de betonnen jungle van de grootstad.
Mijn vriend voelde zich er alvast prima bij. Hij glunderde terwijl een nieuwe mogelijke recreatie-dame tegen hem aankronkelde...