Tot vorige week was onze organisatie altijd eenrichtingsverkeer. Niet dat ik daar iets op tegen had; ik vond het leuk de tripjes te organiseren maar nu Mike ook executive decissions kon maken, zag ik ons al samen naar een verafgelegen en moeilijk te bereiken National Park rijden in de nagelnieuwe Land Rover van Olosokwan Safari's.
De wilde honden in Mkomazi National Park bezoeken bleek helaas iets te hoog gegrepen.
In plaats daarvan wou Mike samen met mij en David Lancaster naar de kust voor een dagje of vier.
Ik zeg niet gauw neen als ik over een nieuw plan hoor, maar ik stelde me wel een paar vragen bij onze nieuwe reisgenoot.
David is geboren in Malawi waar de familie het land van dictator Banda twintig jaar geleden moest verlaten toen zijn vader een toenmalige minister een pandoering had gegeven.
De zoon had de ruwe gewoontes overgenomen die toen blijkbaar gangbaar waren bij de blanke avonturiers die have en goed hadden achtergelaten om zich te vestigen in het onontwikkelde Afrika.
Iedere keer ik David had ontmoet, bengelde er een sigaret in zijn mondhoek en zoop ie luid boerend zijn zoveelste glas, zwijmelend maar altijd in evenwicht door de jarenlange gewoonte van overdadig alcoholgebruik.
Toen ook nog bleek dat er een Duitser zou aansluiten, dacht ik oprecht aan annulatie.
Gelukkig hield de zin in een strandvakantie me in de race want het waren vier heerlijke dagen.
Mike was zijn gewone, vrolijke en absurde zelf; David bleek een heel gevoelige en attente reisgenoot te zijn met respect voor alles en iedereen en Sebastiaan was een student geografie die zich gewoon had aangesloten bij het bizarre groepje.
We reden de vierhonderd kilometer naar Tanga, een gekende kustplaats die door slavenhandelaars gebruikt werd als uitvalsbasis voor verscheping naar het westen en toen kwamen we ietsje zuidelijker aan in het alleraardigste Peponi Beach.
De 71 jarige uitbater gaf ons een warm welkom en we konden gelijk aanvallen op een fantastische en spotgoedkope visschotel.
Op dag twee reden we onder dreigende wolken naar het kleine dorpje Pangani en toen het water met bakken uit de hemel begon te vallen, beleefden we met de Land Rover van David een stukje pure Paris-Dakar.
Op de zeven kilometer terug zaten een twintigtal voertuigen vast.
Bussen in de gracht, trucks dwars over de weg, minibusjes tot aan hun assen in de modder.
David bewees zijn ervaring als bush-driver en we kwamen onder de modder terug aan bij onze tenten.
Op zondag werd een snorkel- en visuitstap georganiseerd, helaas zonder succes met betrekking tot de visvangst en op maandagochtend reden we op het gemak terug naar Arusha nadat we onze nieuwe duitse vriend ergens halfweg achterlieten op zijn weg naar Mombassa in Kenia.
Het was alweer een heerlijke uitstap geweest...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten