Het indische schoenenmerk Bata is hier in Oost-Afrika alom tegenwoordig en dat heeft een heel speciale reden...
Een paar tientallen jaren geleden zond Clark's, het oerdegelijke schoenenmerk uit het Westen een vertegenwoordiger naar deze contreien om na te gaan of hier een markt was voor schoeisel allerhande.
Op hetzelfde moment ongeveer landde een afgezant van de Bata fabriek uit Indie met hetzelfde doel.
De kerel van Clark's ging terug naar zijn land van herkomst met de volgende mening: "iedereen loopt er op blote voeten; er is bijgevolg geen markt voor schoenen."
De Bata-man zag het ietsje anders.
Hij rapporteerde: "iedereen loopt er op blote voeten; er is bijgevolg een gigantische markt voor schoenen...."
Bata investeerde in Oost-Afrika en bezit tot op heden een enorm groot deel van de verkoop...
Ik dacht aan deze grappige anecdote toen ik gisteren naar dagelijkse gewoonte mijn baantjes trok in het zwembad van New Arusha hotel.
Het hotel heeft een prachtige tuin met heel wat speciale bomen die netjes voorzien zijn van een houten bordje met de latijnse naam erop.
Op geregelde tijdstippen zie je dan ook mensen rondkuieren die bij elke iet of wat tropische plant halt houden en met een kennersblik de bladeren of de bloemen inspecteren.
Naast het zwembad staat een knoert van een boom die ook heel trots zijn bordje draagt.
Een bejaard koppel hield halt en begon commentaar te geven op de reus.
De man probeerde ook schijnbaar de boom in het gesprek te betrekken maar toen ie merkte dat dit niet scheen te lukken verlegde hij zijn aandacht naar het object dat tegen de stam stond.
Het betrof een lange metalen staaf met een netje aan het uiteind...
Ik zag de bezoeker plots veranderen in professer Zonnebloem terwijl hij met een ingebeeld net jacht maakte op vlinders.
Zijn vrouw zag het hele tafereel met enige schaamte aan.
Uitgerekend op dat moment passeerde Peter, de badmeester het stel.
Hij werd staande gehouden door de man die een heel expose begon over vlinders.
Peter bleef beleefd staan luisteren maar begreep er duidelijk geen snars van toen de man naar het net wees en maar verder door bleef drammen over de vlinderjacht.
Ik verslikte me in het zwembadwater toen ik de man duidelijk hoorde vragen aan Peter of ie het even kon voordoen met het net...
Peter haalde gelaten de schouders op, greep de lange stok en met een uitgestreken gezicht begon hij met het werk waarvoor het apparaat diende: de gevallen bladeren uit het zwembad halen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten