Het is verwonderlijk hoe snel je weer in het vertrouwde ritme van weleer valt.
Het leek wel of ik nooit was weggeweest...
Ondanks de snijdende kou hadden we een hartverwarmend familiefeest voor de verjaardag van mijn mama in april. Als ze zo verder gaat met het vervroegen van verjaardagen, hebben we in 2014 een eeuweling te vieren.
Op woensdag bezocht ik het toeristische Puurs waar De Zwarten en zijn toekomstige gade Suzy me middels sloten Duvel allerlei geheimen over het wonderlijke Afrika trachtten te ontfutselen. Het enige gevolg van het bacchanaal was dat ondergetekende om tien uur onder de wol zat en de dag erop doorbracht met het bestrijden van een hardnekkige kater.
Donderdag dan stond ingepland als een cultureel bezoek aan de stad Geel alwaar Jef - ooit uitbater van het onovertroffen Via Via cafe in Arusha - nu de bezieler is van De Halle. Samen met de vrolijke Onsea zusjes hadden we een fijne avond, eerst in De Halle, dan in de Post waar er gewoon verplicht "postgras" moest gegeten worden om daarna weer af te sluiten bij Jef.
De laatste dag van de eerste week werd tenslotte in Brugge doorgebracht in het charmante gezelschap van mijn mama en Heidi met haar mama Lea.
Op de ietwat verontruste vraag van Lea waarom we dan wel met zijn vieren op stap gingen, kwamen we tot de verhelderende uitleg dat we ons twaalf-jaar-uit-elkaar vierden.
Op zaterdagmiddag bezocht ik Ursel bij Jan en Annemarie, die in november nog in Arusha bij me op bezoek waren geweest. Ook Tom en Kathleen en Koen en Delphine met de kleine Viggo waren er en met uitzondering van de baby leek het wel of we opnieuw in de Kokodril zaten.
's Avonds tenslotte ging het naar Dikkelvenne waar mijn twee adoptiefzonen Matti en Sam wonen, samen met hun mama, (mijn lieve nichtje) en de rest van hun familie.
Toen de jongens eind 2007 op wereldreis waren, hebben ze flink wat tijd bij me doorgebracht.
Eventjes dacht ik zelfs dat ik er nooit meer vanaf zou raken.
Zondag tenslotte werd grotendeels in het mooie Gent doorgebracht en de dag werd beeindigd in het onovertroffen Ozgem restaurant in het vrolijke en licht aangeschoten gezelschap van Wim en Wendie en - alweer - Jan en Annemarie...
Ik zou het zo wel weer gewoon kunnen worden.
Benieuwd of mijn cholesterol niveau daar ook zo over denkt...
3 opmerkingen:
' t was fijn om je terug te zien. Een lekkere , luie, gezellige, rustige avond. Altijd welkom als je op doortocht bent. Maar ik denk dat wij eerst nog een keer zullen langskomen voor de kili.....
Dat moet zo ongeveer de origineelste jubileumviering aller tijden geweest zijn. Ik kijk al uit naar de volgende, maar ook voor ons eerst de kili...
Oohhh... Postgras! Kwijl kwijl (ervaringsdeskundigen in de talrijke Steppegrasvarianten :-))
Een reactie posten