Wat me al eventjes bezig houdt, nu het vertrek nakend is, is dat alles zoveel beter en vlotter zal lopen eens we het Donkere Continent achter ons laten.
Ze kunnen het hier niet, ze willen het niet, het interesseert ze allemaal niet.
Dat zal allemaal anders zijn in de nabije toekomst eens we in Verwegistan wonen!
Gelukzalig zullen we door formaliteiten heen dansen, zullen we welkom geheten worden met fanfares en bloemenslingers en iedereen zal grote blij hebben dat we deel willen uitmaken van de nieuwe familie.
Als voorproefje voor het afscheid van Afrika kwam ik eind juni een weekje naar Nederland en Belgie (Nederland voor een conferentie en in Belgie werd ik drie dagen lang gegijzeld door mijn lieve mama - praat dus met de gijzelnemer als je boos bent dat ik niet langs ben gekomen.).
Op de zes treinen die ik nam tussen Schiphol, de conferentie en het thuisfront hadden er drie vertraging.
De hoofdprijs gaat hierbij naar de schrikbarend dure Thalys op mijn laatste dag. We stonden 70 minuten stil net buiten Schiphol en ik miste mijn vlucht terug naar Tanzania.
Omboeken naar een andere vlucht met kosten, landen in Kenia met visum en een taxi in het midden van de nacht naar de grens met Tanzania; het kostte me allemaal samen €300 extra.
Op de website van Thalys kan ik of opteren voor 25% teruggave van mijn ticket (of 5.5% van de door mij gemaakte uitgaven) of anders kan ik mijn klacht mailen naar "inlichtingen". Helaas zijn die jongens dan weer aan de voorbereidingen voor hun winterslaap bezig en antwoordden ze gewoon niet.
Om verder informatie in te winnen over ons nieuw verblijf voor de volgende jaren, contacteerden we achtereenvolgens de ambassade van ons nieuwe moederland in Taiwan, in Tanzania en in Amerika.
Veel zin hadden ze duidelijk niet in ons want de antwoorden op onze zeer concrete vragen waren op zijn minst ontwijkend en meestal zelfs foutief zo zou later blijken.
We gingen dan maar voor de Taiwanese en de Amerikaanse ambassade maar ook daar viel niet veel correct nieuws te rapen.
De vluchten zijn al geboekt, het huis is doorverhuurd en de school is opgezegd maar toch vraag ik me af of ik niet lekker gezellig hier moet blijven.
Het is hier allemaal zo sclecht nog niet....
1 opmerking:
Dag Jan, Mimi en kids.
Ook daar is het gras groen. Het is altijd moeilijk een vaste stek achter te laten. Maar dat gaat jullie met z'n vieren wel lukken.
Succes, Bart.
Een reactie posten