GET YOUR KICKS... (DEEL I)

Toen ik veel vroeger dan verwacht mijn werkvergunning kreeg, schakelde ik een versnelling hoger en begon emails uit te zenden voor een werkzekere toekomst die ik niet erg interessant vond en daarnaast probeerde ik ook een 'open email' naar een bedrijf dat dromen verkocht.

Eagle Rider was het grootste motorfietsenbedrijf van de States dat ook tours organiseerde en ik schreef een lyrische email over de 40 talen die ik sprak, hoe dicht ik wel bij een olifant geweest was tijdens een safari en hoe ik als eerste persoon ooit de Sahara had doorkruist van noord naar zuid.
Ik vergat dit emailtje tot ik twee weken later een telefoontje kreeg en na een gesprek van twintig minuten aanvaard werd om tourgids te worden.
(Later bleek dat het meer te maken had met het plots uitvallen van een paar gidsen dan dat het om mijn enorme talenten ging, maar ik was binnen en dat was het voornaamste).

We kwamen dichter bij het hoogseizoen en zonder veel verdere informatie werd me verteld dat ik naar Los Angeles zou vliegen op 16 juli.

Aziaten leven langer dan andere bewoners van deze wereldbol en zo kwam het dat de oom van Mimi zijn midlife crisis blijkbaar op zijn 62 had want hij bracht me naar de luchthaven in zijn rode Mustang Shelby terwijl ik hem voordien enkel gezien had in een flink gebruikte pick up truck.
Het leven zit vol verrassingen...

Gelukkig bleef de kap dicht want het was vier uur 's ochtends maar oompje wou duidelijk indruk maken en enigszins onvast na een Fast en Furious ritje wankelde ik uiteindelijk Sunport binnen.
Tijdens de twee uur durende vlucht las ik nogmaals alle richtlijnen voor de volgende 20 dagen want ik zou Route 66, de Moeder aller Routes, gaan rijden samen met een klad Australiers en Europeanen.

Tussen honderden motorfietsen vond ik Kevin die de hoofdgids op de motor zou zijn en samen begonnen we ons klaar te maken voor iets wat een stukje uitdagender was dan 'een stukkie rijden' uit de vorige posts.

Wie kent deze?

Route 66 vertrok in Chicago en ging helemaal naar Los Angeles maar eerst moesten twee bestelwagens (er vertrokken twee groepen op dezelfde dag), elk met een aanhangwagen en daarop een reservemotor van het hoofdkwartier in LA naar The Windy City gereden worden.
Een tochtje van 3,300 km was het door zeven staten en daar hadden we drie dagen voor.

We vertrokken rijkelijk laat op de eerste dag, zaten uren vast in verschillende files in LA en reden door de Mojavewoestijn van California waar het om zeven uur 's avonds nog 45 graden was.
Het was zondagavond en in de andere richting kwam een enorme file van auto's die Las Vegas verlieten.
We reden door Sin City op de snelweg, zagen Trump Tower, Cesar's Palace en Bellagio, de enorme hotels van de stad en werden uiteindelijk gestopt door een enorme storm in het midden van de woestijn ergens op de grens van Nevada en Utah.

Dag twee ging van start om zes uur 's ochtends en we reden non stop - tanken gebeurde in vijf minuten en eten moest al rijdend - door tot acht uur 's avonds.
Maar we reden door een prachtige omgeving; de enorme canyons waar de snelweg doorsneed in Arizona; de Rocky Mountains tussen Grand Junction en Denver; het was allemaal indrukwekkend.

Doordat we al twee keer een uur hadden verloren door de verschillende tijdszones vertrokken we op dag 3 pas om 7 uur en na California, Nevada, Utah en Colorado was het nu de beurt aan Nebraska, Iowa en uiteindelijk Illinois waar we om 11 uur 's avonds stikkapot aankwamen.

Het was een helse tocht geweest maar door de hele trip op twee en een halve dag te rijden, kregen we een rustdag vooraleer de hele trip in de andere richting - en door andere staten - terug te rijden.

We brachten de dag door met voorraden inslaan, de motoren testen (ondergetekende gedroeg zich als een kind in een snoepjeswinkel) en kennis te maken met de andere teams die vandaag vertrokken of morgen met ons zouden rijden.

De spanning stijgt, deze middag ontmoeten we alle deelnemers en morgen stapt iedereen op de motor terwijl ik achteraan in de frisse koelte van de airconditioning een ondersteundende rol zal vervullen...