EEN VALSE START

Voor de laatste keer stapte ik de hotelshuttle naar de luchthaven op, deze keer in het gezelschap van drie zware koffers waar mijn hele leven inzat want ik was niet van plan om voor langere tijd terug te komen naar de US, tenzij dan om de kinderen te bezoeken en, hopelijk, ook soms op te halen.

Het vliegtuig was volzet zo werd ons aangekondigd maar toch had ik drie zitjes voor mezelf terwijl de rest van de passagiers op een kluitje zat. Ik sliep prinsheerlijk en zeven uur later stond ik al in de luchthaven van Brussel waar het meisje B. me ophaalde en me naar mijn familie bracht.

Ik bezocht Knesselare (lekkere lasagne) en Oud Heverlee (duivelse dahl); ik zag Brussel (perfecte Phó) en Roeselare (ideale Irish Coffee) en ook nog Torhout (prachtige pizza) en Gent (machtige Mezze).
Het was heerlijk om zoveel mensen terug te zien en alles was zo vertrouwd alsof er nooit x jaren tussen hadden gezeten.

Maar na een dag of tien in België was het ook weer tijd om te vertrekken.
Dus zeulde ik de drie zware koffers naar het station van Torhout en kachelde in twee en een half uur naar Zaventem.
Alles verliep vlot en ik was klaar om naar mijn nieuwe huis te vliegen.

Tot ik een mannetje aan de incheckbalie vond die alle i's met een puntje wilde en alle t's met een net streepje.
Ik had mijn transitvisa aangevraagd maar blijkbaar nooit betaald. Ik wist nochtans zeker dat ik de bankkaart ingegeven had; dat er genoeg geld op die kaart stond ($23 is niet het eind van de wereld) en dat ik het scherm niet verlaten had zolang de betaling niet voltooid was.
En toch, toch was er ergens iets fout gegaan en was het document dat ik trots toonde geen transitvisa maar een samenvatting van wat ik in het systeem had ingegeven; inclusief naam van vader en moeder plus hun telefoonnummer.

"Als ik jou was", zei het heerschap, "zou ik die hele handel opnieuw opstarten. Misschien krijg je dat visa nog op tijd."
Zwetend van de stress zocht ik nodeloze informatie op in de diepste krochten van mijn laptop en verkleinde ik paspoortfoto's tot 300kB terwijl kostbare tijd weg- en de batterij leegliep.
Ik haalde het met een half uur te gaan tot boarding maar een antwoord van de transitvisamensen kwam er niet en dus mocht ik ook het vliegtuig niet op.
Ik herboekte mijn vlucht naar twee dagen later - gratis en bij een meiske met een heerlijk mooi lispeltje - en nam opnieuw de trein om twee en een half uur later uitgedroogd bij mijn zus aan te spoelen alwaar ik de mislukte start van mijn nieuw leven wegspoelde met een paar Rocheforts 8.

Overmorgen beter!!

Update

Mijn vlucht was gratis herboekt tot maandagochtend.

Om 6.30 op maandagochtend kreeg ik het nieuws dat ik mijn transitvisa had. 
De eerste trein was om 7.21 en zou in Zaventem aankomen om 10.00.|
De vlucht was om 11.15; te dichtbij de aankomst per trein om haalbaar te zijn.

Het zit me niet mee...