EEN FLAUWE MOB

Een paar dagen geleden las ik een artikel in de krant over de in Afrika alom verspreide mob justice.
Snelrecht op straat, een goeie ouwe lynchpartij waarbij de omstaanders tot hun grote vreugde gelijk scherprechter, beul en publiek zijn.
Het verdict bij mob justice is eenvoudig: schuldig.
Vanzelfsprekend natuurlijk, anders wordt de menselijke drang naar sensatie niet gevoed.

Het artikel in de krant was enigszins genuanceerd opgesteld. Er werd toegegeven dat er nu en dan wel eens een onschuldige door de mazen van het net glipte, maar er werd gelijk geinsinueerd dat er geen rook is zonder vuur.
Het zal je maar overkomen.

De fotograaf van het artikel had evenwel minder scrupules. Verschillende foto's belichtten in detail hoe je aan je einde kwam bij mob justice. Een man werd geportreteerd met de doodsangst in zijn ogen, zijn gezicht zwaar geschaafd en gekneusd door het enthousiast onthaal van de omstaanders terwijl de autoband al rond zijn nek hing.
Een andere foto toonde de uitzinnige menigte. Massahysterie is levensgevaarlijk maar hoe je een bonte verzameling toevallige voorbijgangers zo ver kunt krijgen dat ze allemaal door het dolle heen raken terwijl iemand in gruwelijke omstandigheden zal sterven; wel, daar kan ik echt niet bij.

Gisteren was ik zelf nog maar eens getuige van een gelijkaardig schouwspel. Blijkbaar had een taxichauffeur iets gedaan wat niet mocht, want een grote horde wandelaars had de auto klem gezet.
Er werd geroepen, getierd, geschreeuwd terwijl woedende vuisten neerkwamen op het dak van de wagen. De chauffeur die al een vermoeden had wat hem wachtte, liet het hier niet bij. Zonder voorafgaande waarschuwing gaf ie plankgas. Vier, vijf mensen raakten onder de wielen van de auto en een ijskreemkarretje kukelde de gracht in.
Ik vraag me af hoe de gevluchte chauffeur zich zal voelen in de komende weken.
Een ding staat wel al vast: de menigte kijkt reikhalzend uit naar een sequel...