LEZEN, SCHREIVEN EN, BIJ UITBRIJDING ZELFSTANDIG REDENEREN, DEEL I

Vorige week was er binnen het bedrijf een nieuwe actie om de werklust en het samenhorigheidsgevoel op te krikken. Lees hier alsjeblieft niets cynisch of ironisch in; dergelijke acties juich ik ten zeerste toe als ze effectief de teamgeest ten goede komen.
We moesten binnen ons team de hardste werker verkiezen. Iedereen mocht twee namen op een blaadje schrijven en wie hierna het meeste punten haalde, kreeg een bonus van een kwart van een gemiddeld salaris.
Al bij al, niet mis.
Bij de uitleg ging het al volledig fout.
Ik stelde, dat al wie niet minstens twee keer voor mij stemde, gelijk kon vertrekken.
Ik vertok hierbij geen spier maar helaas deden mijn werkmakkers dat ook niet.
Er viel een ongemakkelijke stilte waarna ik vergeefs probeerde uit te leggen dat het hier een grapje betrof.
De meeste van mijn medestrijders in het correct bevoorraden van kampen keken me aan alsof ik een zonnesteek had opgelopen.
Not funny at all, mister GM, zag ik ze denken....
Ik deed mijn ronde tussen de nagelbijtende, hard denkende deelnemers en het viel me op dat enkel brave, ietwat simpele Jimmy met die eeuwige gelukzalige hondenblik niet deelnam aan de festiviteiten.
Tito, mijn rechterhand, ving mijn verbaasde blik op en schudde zachtjes met het hoofd.
Ik was ronduit verbijsterd.
Dit is 2008, Jimmy is een jaar of twintig, groeide op in een relatief grote stad als Arusha en kon lezen noch schrijven.
Ik hoorde het verhaal later van Tito.
Toen Jimmy geboren werd was zijn vader er al vandoor. Moeder zocht troost bij andere mannen die al snel een opeenvolging van tijdelijke vaders werden.
Er zat niets anders op voor arme Jimmy dan thuis te blijven bij de kleine broertjes en zusjes terwijl moeder lange dagen maakte om de eindjes aan elkaar te knopen.
Jimmy is nu niet exact het scherpste potlood in de pennenzak maar het raakte me toch dat de kerel nooit zal weten hoe je kunt verdwalen in een boek, nooit sprookjes zal voorlezen aan zijn kinderen en altijd van anderen afhankelijk zal blijven.
Dat die anderen het niet altijd goed met hem voorhebben zal blijken uit deel II van deze post...