LEO, DE LUIE LEEUW

Traag draaide Leo zich van zijn zij op zijn rug.
Zijn grote kattenpoten wezen onelegant naar de strakblauwe lucht.
Doorheen zijn wimpers zag hij de eerste camera's verschijnen en hij hoorde vertederende kreetjes.
"Je moet er wat voor over hebben," motiveerde hij zichzelf, "voor zo'n vast contract."

In feite had hij alles aan zijn grootvader te danken.
De ouwe had zijn territorium afgebakend, louter per toeval op de plek waar de tweebeners vijftig jaar geleden het Serengeti National Park wilden oprichten.
Opa kreeg een beleefd schrijven of hij zich wilde 'lenen tot een uniek project tot lering en vermaak van de toeristen en de bewoners van Oost-Afrika.'
Zo stond het op het vergeelde document dat jaarlijks bovengehaald werd op de familiereunie.

Leo hoorde de tweebeners schuifelen in de busjes en de jeeps; er was te lang niets gebeurd en het hooggeeerd publiek werd ongedurig.
De leeuw kwam zijn contractuele verplichtingen na.
Hij stond moeizaam op en schudde majestueus met zijn manen.
Hij gaapte uitgebreid terwijl hij wist dat alle toestellen onmiddellijk zouden gaan zoemen en klikken.

Zijn grootvader was naar de bijeenkomst geweest op de heuvel bij de nijlpaardenpoel.
Het had al twee jaar niet geregend en de stamvader kon zijn kroost nauwelijks onderhouden.
Opa leeuw had niet lang geaarzeld.
Hij had zijn poot in de opengereten buik van het aangeboden ontbijt gedoopt en zo het papier getekend dat de toekomst van zijn nakomelingen veilig stelde.

Een nieuwe lading toeristen stopte vlak naast de kleinzoon; ze staken wit en bleek door het open dak, als asperges uit een blik.
Leo siste naar Elsa, de alfa-leeuwin voor het verplichte nummertje kopjes geven.
Haar adem stonk verschrikkelijk de laatste tijd maar Leo was een professional; hij viel niet uit zijn rol.

Zijn opa zaliger had een hele lijst moeten invullen.
Sommige zaken mocht ie zelf beslissen, andere bepalingen werden hem opgelegd door de tweebeners.
Bij naam verkoos hij 'Leo I, paus van de vlakte' in te vullen.
Met tweebeners weet je helaas nooit en algauw kwam er een bericht uit Italie dat de naam Leo, paus was geregistreerd en of hij zo vriendelijk wou zijn een andere naam aan te nemen.
Sinds dat moment waren hij en zijn nazaten Leo X, koning van de jungle waarbij 'X stond voor het nummer dat de generatie aanduidde dewelke de nazaat verwijderd was van Leo I'.
Zo stond het in het vergeelde document en Leo III genoot ervan de geleerde woorden te herhalen als een mantra.

Traag wandelde de leeuw in de richting van de jeeps. De toeristen deinsden achteruit, zich onbewust van het feit dat Leo schriftelijk vastlag aan 'het niet toebrengen van schade, op welke wijze dan ook, aan de toeristen of hun bezittingen'.

"Mooie koning ben ik," bromde de grote kat, "zonder macht en met een koninkrijk dat geregeerd wordt door de tweebeners."
"Maar ach," troostte Leo de derde zichzelf, "het is dinsdag vandaag en dat betekent een halve buffel thuisgeleverd door de beheerders van het park."
Want ook dat was contractueel vastgelegd...