Vorige zondag kreeg ik een totaal onverwacht telefoontje van Sam.
Sam is een pure Schot, diende in de britse elite troepen als piloot, organiseert de meest maffe tochten doorheen woestijn, jungle of een ander desolaat gebied en verliest daar nooit zijn allercharmantste glimlach bij.
De eerste keer dat ik Sam ontmoette, daalde hij aan een touw af van de hoogste bol van het Atomium om ons te begroeten. Hij was ingehuurd door de dienst monumentenzorg om het hele bolwerk een grondige poetsbeurt te geven en het was mooi om hem en zijn team bezig te zien als nietige insectjes op het imposante gebouw.
In maart kruisten onze wegen opnieuw. Ditmaal diep in de machtige woestijnen van Libie. Sam begeleidde de rally-deelnemers doorheen hun eerste kennismaking met het zand.
Hij nodigde me uit voor een lesje duinen op- en afrijden. Rustig legde hij uit wat er moest gebeuren ten einde niet over kop te gaan op een helling van 45 graden.
Ik heb er nu nog de bibber van als ik eraan terugdenk maar het was een heerlijke ervaring...
Sam belde me vanuit Kenia; daar was ie net geland met een vliegtuigje dat de grootte had van een conservenblik.
Samen met zijn vrouw en een vriend was ie onderweg van Belgie naar Zuid-Afrika. Een jongensdroom.
Ik nodigde ze uit om bij mij te overnachten maar eerst gingen we lekker eten bij Khan's BBQ. De tent verkoopt overdag auto-onderdelen en wordt 's avonds een openlucht braai.
Een originele combinatie die nog schijnt te werken ook.
De verhalen kwamen natuurlijk al gauw en daar doe ik het ook voor.
Sam en Bea uit Kortijk hadden elkaar ontmoet in Myanmar, niet direct in de botsauto's of in het steegje achter de kerk, lijkt me dat.
Ze hadden beiden een passie voor vliegen, en dan bedoel ik niet de insecten.
Het vliegtuigje was gekocht in Florida en toen waren ze maar gelijk met de hele familie een uitstapje wezen maken, papa, mama en twee koters van drie en zes.
Ze vlogen met zijn allen naar de Bahama's voor een heerlijke vakantie.
Daarna moest de kist in Belgie raken en dat was geen sinecure.
Gezien de beperkte actieradius, ging de tocht in etappes door Noord-Amerika, Canada en dan via Groenland naar Ijsland en ten slotte Noorwegen.
Nu waren de avonturiers voorbij halfweg op hun tocht naar het zuiden.
In Zuid-Afrika zou de hele familie weer herenigd worden en daarna kwam Sam terug naar Tanzania.
In januari begeleidt ie een filmploeg die vanop Zanzibar naar Botswana vliegt in een hete luchtballon.
Het was fantastisch om de drie opgewekte mensen over de vloer te hebben. Mathieu, niet gewoon aan de afrikaanse keuken, sneuvelde het eerst. Geveld door buikpijn ging ie onder zeil. Bea gaf haar gevecht met de witte wijn na een poosje op en haakte ook af.
Ik bleef nog lang napraten met Sam, de fles whisky werd alsmaar leger maar de verhalen bleven komen.
Uiteindelijk viel ik in slaap, in het besef dat ik het getroffen had niet in nine-to-five leven verzeild te zijn geraakt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten