Toen ik op zondag de stad uitreed, nadat ik met intense genoegdoening een paar duizend kindertjes had gadegeslagen (zie vorige post) en ik in een kleine stoet van vijf auto's ergens tussen Tengeru en Usa River reed, gebeurde er plots iets merkwaardig.
Een paar kilometer voordien had ik al opgewonden pratende groepjes mensen langs de kant van de weg gezien maar ik veronderstelde dat dit kerkgangers waren die nog even bijkletsten alvorens weer de heuvels in te trekken naar hun boerderijtje.
Onze kleine colonne dus, opgehouden door een langzame truck, kruiste plots een jeep van het leger met soldaten in gevechtsuitrusting. De man achter in de laadbak richtte zich op toen ie ter hoogte van de truck was, haalde een geweer boven en schoot langs onze auto's heen.
Ik verklaarde hem voor gek maar veel tijd voor ergernis had ik niet.
De strijder van de oproerpolitie had een traangasgranaat afgeschoten en in geen tijd stonden we met zijn allen aan de kant.
Het voelde alsof iemand een vol pepervat in je ogen en je keel gegoten had.
We troepten in een betraand groepje samen en hoewel we elkaar geenszins kenden, was iedereen bezorgd bezig met de anderen.
Iemand haalde water boven en depte de ogen van de truckchauffeur die het het zwaarst te verduren had gehad, een vrouw deelde koekjes uit en na een kwartiertje zette iedereen zijn trip verder.
We wisten absoluut niet waar we dit aan te danken hadden.
Er was in dit deel van de streek geen kat op straat; iets wat in Afrika een wonder mag heten maar wel zagen we overal verdekt opgestelde jeeps van het leger.
Ik vergat het hele voorval tot ik gisteren in Via Via, bij mijn traditionele avonddrankje de krant las.
De regering had een boerderij verkocht aan een MP (member of parliament) en dat was niet naar de zin van de straatarme boeren zonder grond. Zij ijverden al lang voor een herverdeling van de beschikbare grond zoals ook in Zimbabwe gebeurd is - met de gekende desastreuze gevolgen -.
Sinds zaterdag waren negen huizen afgebrand, waren hectares gewassen vernietigd, waren verschillende mensen gewond geraakt waarbij een politie agent zelfs vier vingers verloor en waren 86 mensen opgepakt en in de gevangenis gegooid.
Ik blijf de berichtgeving volgen maar ik kon voor mezelf wel uitmaken dat het een trieste zaak was van de straatarme bevolking tegen de rijke arrogantie.
Daar had ik echt geen traangas voor nodig...
2 opmerkingen:
Je hebt gelijk :
Trop is te veel en te veel is trop.
V.D.B.
Je kunt alleen maar hopen dat ze Zimbabwe niet volgen. We weten allemaal hoe het daar is afgelopen....
Een reactie posten