WARME BERG

Toen op zondagochtend om zes uur in de ochtend een roofvogel en de kat van de buren met elkaar in de clinch gingen en moedige Morani, mijn trouwe ridgeback zich ook in het strijdgewoel wenste te mengen, was het wel heel vroeg dag...
Wakker was ik toch, uitgeslapen ook want in deze overdrukke periode zit ik gegarandeerd voor half tien in bed.
Om de tomeloze energie van Morani in goede banen te leiden, vertrokken George, mijn vrolijke tuinier en nachtwaker, ikzelf en de hond naar Kili ma Moto, de warme berg.
Kili ma Moto ligt op twintig minuutjes rijden in de richting van Nairobi en is een uitgedoofd mini-vulkaantje.
Een jonkie eigenlijk.
Het is een steile klim tot de kraterrrand maar eenmaal boven kan je een mooie wandeling maken rondom de kratermond.
Helaas was de zon niet en de wind wel van de partij, maar je kan niet altijd alles hebben in het leven.
Het mooie zicht over ruraal Tanzania was al meer dan voldoende.

Na de flinke wandeling reden we naar het New Arusha Hotel voor een ontbijtbuffet.
Het was duidelijk dat George, opgegroeid in een weeshuis, nog nooit een dergelijk etablissement bezocht had.
Hij kleefde ongeveer aan me en bekeek alles met de blik van een ruimtereiziger op een onbekende planeet.
Het buffet was van het goeie teveel.
George staarde vol ontzetting naar de overdaad aan vleeswaren, ontbijtgranen, sapjes en fruit en besloot tenslotte zijn ontbijt te beperken tot een donut.
Ik vond de zeven euro voor dat ene koekje toch wat veel en spoorde de onthutste jongen aan wat meer te eten.
George had waarschijnlijk gevreesd dat hij zelf moest opdraaien voor de gemaakte kosten maar toen eenmaal duidelijk werd dat ik betaalde en dat zijn keuze geen invloed had op de hoogte van de rekening, kon het niet meer op voor de hongerige jongeman.
Nooit heb ik iemand zich met zoveel welgemanierde overgave op een buffet zien storten.
George proefde al met zijn ogen en zijn oren, hij focuste op de broodjes maar in zijn ooghoek dook de yoghurt op; achter hem sisten plots wat worstjes in een pan en werd zijn aandacht daarheen gezogen. De kerel had het niet meer en koos dan maar voor een opgesplitste aanval.
In snel tempo volgden de eieren met spek, de bonen in tomatensaus met aardappelen en de cornflakes elkaar op.
George dronk er sloten zoete thee bij en leunde tenslotte voldaan achterover.
Het was duidelijk dat hij een uitermate gelukzalige start van zijn vrije dag had gehad...

...om de tomeloze energie van Morani in goede banen te leiden...

...Het mooie zicht over ruraal Tanzania...

...en is een uitgedoofd mini-vulkaantje...

...George, mijn vrolijke tuinier en nachtwaker...

...maar eenmaal boven kan je een mooie wandeling maken rondom de kratermond...