Het heeft een paar keer over Jos gegaan in de vorige posts en daar gaan we nu wat duiding bij geven.
Jos, staat in Nigeria
Eigenaardig wat een komma kan doen.
Jos stond ook in Nigeria op een mooie dag in september.
Een andere Jos dus en een man die ik via Bieke en Koen, vrienden uit een ver verleden, ontmoet heb.
Die Jos dus landde vorige week in Port Harcourt, het warme en vochtige zuiden van Nigeria in mijn allercharmantste gezelschap.
Samen komen we hier voor drie weken om door alle details te ziften van een groots project dat nog in zijn kinderschoenen staat. Correctie: dat misschien nog niet eens aan kinderschoenen toe is.
We vlogen in, ik na een ritje van 25 uur uit Albuquerque, en konden onze vooruitgang volgen op het scherm in het vliegtuig.
Op één minuut van de landingsbaan verwijderd, stampte de piloot op het gaspedaal of trok hij aan de gashendel - wat doet het er ook toe - en gingen we met een rotvaart weer de lucht in.
De Nigeriaanse jongen naast me schreeuwde en werd gekalmeerd door de airhostess en toen vertelde de piloot ons dat de landing afgebroken was.
Dat hadden we zelf ook al in de gaten, meneer de expert.
Wegens een enorme storm, vervolgde hij zijn betoog.
Dus nu gingen we rondjes draaien. Of dat een kwartier of zes uur kon duren, werd er niet bijgezegd dus ik contacteerde het Guinness Book of Records om opgenomen te worden als 'hij die het langst onderweg is geweest'.
Via de mallemolen die iedere luchthaven uiteindelijk is, werden we een uur later gelost in de vochtige, dampende buitenlucht van Port Harcourt en ik hapte naar adem na vijf lange jaren in de droge omgeving van New Mexico.
Mijn volgende indruk kwam snel. Ik was weer thuis. In Afrika.
Een team stond ons op te wachten want iedereen in dit land had door dat ze serieuze vis aan de haak hadden geslagen.
Voor ons reed een team van vier politieagenten met machinegeweren. Ze hadden de sirenes op en de zwaailichten aan en waren duidelijk niet van plan om ook maar voor iets of iemand te stoppen.
Daarna volgden wij in een jeep met kogelvrij glas en verzwaarde deuren. Voorin naast de chauffeur zat onze persoonlijke bodyguard.
We kwamen aan bij het Presidential Hotel en na een veel te korte nacht werden we uit bed gehaald om te beginnen aan een taak waar het eind voor heel heel lang niet in zicht zal zijn.
Vrees ik.
Hoop ik.
