VAN KOIBOIS EN IEDIANEN (DEEL I)

 

En met Jos (daar is ie voor de derde keer) in het achterhoofd, besloot ik tot nog wat quality time met Zane.

Dat hield een vooral schreeuwend joch in voor het eerste half uur van de trip. Begrijpelijk van zijn kant want hij werd om zes uur 's ochtends uit zijn bed gelicht en wie vindt dat nu leuk?
Toen we halverwege naar Santa Fe waren, kalmeerde de toestand en werd ik ingelicht over de gebruiken van zijn nieuwe school en toonde hij al snel zijn kunsten in het Spaans.
Op de International School waar hij zit, is Miss Pam de baas van zijn klasje. Ze is Mexicaanse en dus hebben de kindertjes 90% van de tijd les in het Spaans. Ik ben alvast grote fan.

Na twee en een half uur reden we Colorado binnen en iets verder vonden we het onooglijke dorpje Antonito.

Erg kleurrijk ziet dat grijs en bruin en geel er eigenlijk niet uit...

Eerst moest er nog wat op een speelgoedtreintje en in bomen geklommen worden maar daarna was het tijd voor het echte werk...

 

In 1880 werd namelijk de Cumbres en Toltec treinlijn aangelegd om de zilvermijnen met elkaar te verbinden en daar gingen Zane en ik een kijkje nemen.
We haalden onze tickets af, bekeken de imposante locomotief en om tien uur was het eindelijk tijd voor het stoomfluitsignaal en een luid "All Aboard" van de conducteur.

Het station van Antonito met een echte koiboi

We namen plaats in een ouderwetse wagon, kregen wat informatie over de historiek van het hele gebeuren en aten muffins en fruit terwijl de trein zich langzaam op gang trok.

Hoger en hoger ging het door nauwe canyons en donkere tunnels, langs steile afgronden en door prachtige wouden en we spendeerden bijna al onze tijd op de open wagon.

..langs steile afgronden...

...door prachtige wouden...

...door donkere tunnels...

Een watertank om het verlies aan stoom goed te maken.

Een echte machinistenpet.

We stopten in Osiers op 3,000 meter hoogte voor lunch (kalkoen deze rij, gehaktbrood de andere rij, soep en slaatje een heel kort rijtje - we zijn tenslotte in Amerika) en reden toen het hele stuk terug naar Antonito.

Een onvergetelijk avontuur!!