VAN BURQUE NAAR BELGIE (DEEL VIII)

 Wat voorafging: een zaterdag in het zuiden van Frankrijk in heel aangenaam gezelschap.

Op zondag kwam de ware aard van "Viem et Vendie" boven. Ik was helemaal hierheen gelokt om een badkamer te installeren.
We droegen een douchebak van 53 kg een steile trap af en worstelden dan eindeloos lang om het gevaarte in zijn plaatsje te schuiven.
Mijn salaris werd betaald in frieten en daar was ik niet rouwig om. Een viandel, een kipcorn, andalousesaus, het was allemaal jaren geleden en de Belgische uitbater had zelfs trappistenbieren in zijn koelkast.

Ik werd verder tram op en tram af gesleurd en we eindigden bij de alleraardigste Halles du Lez.

's Avonds tenslotte had ik absoluut geen inspraak in het gebeuren. Ik werd meegetroond naar Le Lab en zelden heb ik iets zo speciaal gegeten voor zo een mooi prijsje.

Als rasechte Amerikaan bekeek ik vol verwondering de glazen glazen, het ontbreken van plastieken bestek en kartonnen borden en meermaals moesten W & W die avond ingrijpen toen ik voortijdig wilde vertrekken omdat ik ondertussen zo geconditioneerd was door de Amerikaanse kelners die wilden dat je at, afrekende en oprotte zodat ze de fooitjes van de volgende gasten konden vangen.

We zaten er al bij al bijna vier uur, de bediening was vriendelijk en discreet en bij elke nieuwe verrassing die naar de tafel werd gebracht, hoorde een uitleg van de chef zelve.
Een prachtig eind van mijn verblijf in Montpellier en ik ga zeker terug! Alleen al om die douchebak te testen...

je gastheren in Montpellier. Allen daarheen!!

Eendenborst. Ik zei het eerder al. Geen BH te bespeuren in Montpellier...

vooraan op de foto: slagroom met een speciale soort peper. Ik vond het
een beetje te ver gezocht tot ik het proefde. Lekkerrrrr.

We gingen nog een slaapmutsje drinken en toen was het bedtijd want de dag erop moest ik terug in het koekenblik.

Drie Britse vrouwen waren zeer verontwaardigd dat ze tien minuten voor vertrek niet meer op het vliegtuig mochten en maakten stampij.
Ik werd op de vingers getikt door de veiligheidsbeambten omdat er nog een slok water in mijn fles zat. Ik wilde de fles openen en het probleem verhelpen maar dat mocht niet. Ik moest de rij uit, terug naar de vertrekhal en de fles leeggieten in de toiletten.
Altijd al een guerillastrijder geweest, dronk ik de fles leeg in de vertrekhal tegen het bevel in. Het lef!!

We klapten opnieuw toen we landden in Charleroi en ik deed duchtig mee. 

Ik nam de trein naar Brussel en stapte af in Noord waar ik vriendin Sofie vond die geparkeerd stond aan La Coccinelle in een straat vol mevrouwen achter glas,
Een man met een blik bier liep voorbij de auto en vertraagde zijn pas niet toen hij begon te kotsen.
Maandagnamiddag.
Schrijnende toestanden...