Aan alle vrienden van Jan, aan al onze vrienden, aan alle anonieme solidaire mensen, ...
Kortom, aan alle mensen met een warm hart,
Tijdens ons verblijf in Naïrobi, hadden we niet écht zicht op wat hier allemaal in Belgïe gebeurde : we wilden zoveel als mogelijk onze tijd bij Jan doorbrengen en als Rosemie al eens op internet kon, moest ze ook nog zoveel andere zaken regelen.
Wel kregen we vaak sms-en en ook Wim zond ons dagelijks berichten door.
Sinds gisterenmorgen zijn we weer op Belgische bodem.
De dagen ginder waren heel emotioneel : angst, hoop, vertrouwen, onzekerheid, machteloosheid, ... Al die gevoelens wisselden mekaar constant af.
En daarnaast was er ook de financiële zorg. Jan verblijft nog steeds op I.C.U., heeft reeds twee operaties achter de rug, heeft persoonlijke verpleging, constante verzorging, machines die hem bewaken en helpen, verschillende dokters die zijn toestand op de voet volgen en ook tijd maakten om met ons te spreken, ...
Logisch dat de rekeningen de hoogte inschieten. Elke dag werd de zorg hierom groter, terwijl we eigenlijk alleen aan Jan wilden denken, zo zwaar gekwetst en zo ziek.
Gisteren verliep de dag zweverig : te weinig slaap door de nachtvlucht, de emoties om het afscheid van Jan, de lijfelijke verbondenheid van ons drieën die verbroken werd, het instappen in het gewone leven, ...
Beetje bij beetje werd dus ook alle informatie die hier aanwezig is bekeken, maar verder kwam ik niet. Het binnensijpelen begon eigenlijk pas vanmorgen.
Wat in Belgïe in die tien dagen en net voor ons vertrek, tot stand gekomen is, is ongelooflijk !!!
Ik kan echt niet verwoorden, zelfs bijna niet begrijpen, wat jullie met zijn allen verwezenlijkt hebben : zoveel onvoorwaardelijke medewerking, hartelijkheid, bemoedigende woorden, steun, ... daar zijn inderdaad geen woorden voor.
Wij met ons drieën, kunnen alleen zeggen :
DANK ! DANK !! DANK !!!
Mama Fernande en de zussen Anneleen en Rosemie.
P.S. Waarschijnlijk ben ik even benieuwd als jullie bij de gedachte hoe Jan op jullie massale solidariteit zal reageren !
1 opmerking:
Beste Fernande, Rosemie en Anneleen,
Zo zie je maar, ECHTE vriendschap gaat niet verloren!
Wie Jan ooit gekend heeft (wij via KSA, anderen via???), kan niet anders dan nu te steunen, ofwel met warme woorden ofwel financieel (elk in de mate van zijn of haar mogelijkheden). We hopen dat alles samen voldoende is om Jan er goed door te halen, zowel fysisch als psychisch. En ook jullie hebben nood aan steun in deze periode! We blijven duimen voor een goede afloop.
Heel veel groeten
Kris en Heidi Vromant-Deketelaere
Jolien, Lieselot en Jasper
Een reactie posten