Een bloemlezing uit de berichten van afgelopen dagen.
De dokters hopen dat de fistel uit zichzelf zou kunnen genezen. Volgende week herhalen ze de tests en dan zullen ze beslissen of het nodig is om te opereren of niet.
Jan heeft nog enkele sms’jes aan zijn moeder gestuurd. Daarin uit hij zijn ongeduld en verveling. (Niet te verwonderen na 7 weken aan je bed gekluisterd te zijn.) In de berichtjes komt wel de typische Jan naar boven, dat is een goed teken.
Jan ligt sedert een paar dagen in een gewone ziekenhuiskamer.
Hij is nog vaak verward en reageert soms agressief, maar dat schijnt normaal te zijn na een wekenlange verdoving. Hij heeft wel een nieuwe infectie aan de tube in de luchtpijp. Blijkbaar is dat niet zo heel erg, maar het is natuurlijk weer een dompertje.
Hij wordt ondertussen wel “normaler” (voor zover dat bij hem mogelijk is ;-) en alerter. Hij moet nu zoveel mogelijk bewegen. Hij is in staat om enkele stappen te zetten. Allison gaat nu een rolstoel vragen, zodat de bewegingen zich niet meer hoeven te beperken tot de kamer.
2 opmerkingen:
Wederom goed nieuws...woo-hoow!
Komaan janneman, nog even doorbijten en je bent terug de oude!
Ik hoop dat de verpleegstertjes bij het opdienen van de maaltijd het zoutvaatje steeds LINKS van het pepervaatje zetten, anders zwaait er wat! ;-) (hetzelfde geldt voor de rolstoel die steeds EVENWIJDIG met de tegeltjes moet geparkeerd worden!)
dikke kus en knuffel van je manneke
Ach, zolang ze maar niet op vrijdagavond om kwart voor 9 binnen komen vallen valt dat allemaal wel mee. :-p
Een reactie posten