THANKSGIVING, DEEL I

Vorige week donderdag was thanksgiving voor de Amerikanen. Ik was ook uitgenodigd bij Flying Medical Services en wilde wel eens zien wat de hele gebeurtenis nu eigenlijk inhield.
We kennen immers wel allemaal de naam maar wat het feest nu omvat, is veelal niet geheel duidelijk.
Thanksgiving is in het leven geroepen om de Indianen te bedanken.
Dat ze ook genadeloos afgeslacht werden en in reservaten wegkwijnden, willen de Amerikanen liefst vergeten. Een goed nieuws show past tenslotte best bij het land waar alles mogelijk is.
Toen de eerste kolonisten in de jaren 1500 de oversteek waagden van de oostkust waar ze geland waren in westelijke richting, hadden ze er in hun kenmerkende optimisme niet bij stil gestaan dat dit tripje weinig van een picknick zou hebben.
De winter overviel hen en de arme blanken wisten niet hoe ze zich moesten beschermen tegen de kou en hoe ze aan voldoende voedsel konden raken.
De goedhartige Indianen hielpen hen de winter door en werden daarna tweederangsburgers van de bazen die ze ooit gered hadden.
Om het leed toch enigszins te verzachten, werd thanksgiving in het leven geroepen.
Ik vond het maar een dubbelzinnig gebeuren...
Misschien moeten wij maar een Leopold-de-tweede dag beginnen in Congo zodat zij ons, Belgen kunnen bedanken voor het beetje onderwijs dat we gebracht hebben terwijl we ondertussen alle mineralen wegroofden, een kaalslag aanrichtten om rubberplantages op te richten en en passant ook nog enkele handjes afhakten.
De obligate kalkoen kwam op tafel, rijkelijk gevuld met een topzware vulling, er was pompoenvlaai en bierbrood en ik had er geen moeite mee te begrijpen waarom Amerikanen wel eens zwaarlijvig genoemd worden.
Toen ik mijn portie eindelijk binnengewerkt had en wegdoezelde bij het kampvuur, lam geslagen door alle caloriebommen, vroeg Tom het woord.
Tom was een tanzaniaanse verpleger die toevallig op het feestje verzeild was geraakt.
Hij vertelde ons dat hij eventjes getwijfeld had bij zijn aankomst maar dat hij nu toch mocht zeggen dat deze thanksgiving voor hem heel speciaal was.
Een goed jaar geleden, ging ie verder, reed ik mee met een ambulance naar de luchthaven in het midden van de nacht...
(Mijn versufte brein ontwaakte langzaam en het haar op mijn armen ging overeind staan.)
Ik vond het een hopeloze zaak, zei hij zacht. De man op de brancard lag te schudden en te beven en hij hoestte bloed uit een groot gat in zijn hals...
(ik ging langzaam overeind zitten)
Ik gaf geen cent voor zijn leven, maar vandaag mag ik toch dank je zeggen tegen de almachtige veronderstel ik, want - en ik heb eventjes getwijfeld- die uitgetelde opgevulde kalkoen die daar bij het kampvuur hangt, is volgens mij het vroegere lijk...
(iedereen lachte).
Welkom terug bij de levenden, zei Tom, laat dit vandaag onze thanksgiving zijn.
Hij stond op en stapte weg, het donker in.
Ik heb hem niet eens kunnen bedanken...