SPIJT VAN VERLOREN TIJD

Het kwam als een godsgeschenk.
Net toen ik mijn job eraan gegeven had omdat ik naar Afrika gekomen was om meer doordacht en bezadigd te leven, werd grootmoeder Janssens negentig.

Het zal u vast een raadsel zijn wie die fiere dame is, maar voor mijn bezoekers in Arusha gaat misschien een lichtje branden.
Iedereen wordt tijdens zijn of haar reis naar het mooiste land ter wereld steevast meegetroond naar het fantastische Onsea House (www.onseahouse.com).
Sinds enige tijd baten neven Dirk en Axel Janssens een uiterst charmant boutique hotel uit met een heerlijke keuken.
Toen oma een groot feest wou geven, boekten Axel en Dirk gelijk een vlucht naar Belgie en werd ik ingeschakeld voor het dagdagelijkse management.

Ik heb het me nog geen moment beklaagd.
Onsea House is prachtig gelegen, heeft een zwembad en een jaccuzi, een prachtig terras en een unieke verzameling wijnen.
Aangezien de interim manager ook moet eten en - eerlijk is eerlijk - om u het water in de mond te laten lopen, kan ik vertellen dat ik gisteren een half kreeftje als entree, steak bearnaise als hoofdschotel en tenslotte chocolade souffle als dessert achter de kiezen gestoken heb...

Het waren zes dagen in een nieuwe omgeving maar er was voldoende tijd om gewoon op het terras te zitten lezen en te genieten van het heerlijke uitzicht.

Mijn mijmeringen brachten een vergeten Keniaans gezegde terug aan de oppervlakte.
" IEMAND DIE ONDER EEN BOOM NIETS ZIT TE DOEN, IS GEEN TIJD AAN HET VERLIEZEN; HIJ IS NET TIJD AAN HET PRODUCEREN."

De gedachte bracht me bij de vele Flairs, Goed Gevoels en Feelings die ik tot mijn grote vreugde had gevonden in mijn tijdelijke verblijfplaats.
Ik genoot van de vele artikels die ons nieuwe inzichten beloofden, ons gelijkgestemde zielen deden ontmoeten en ons geruststelden dat onze angsten en fobien niet zo vreemd waren als we zelf wel vreesden.
Getuige daarvan waren een niet aflatende stroom aan ervaringsexperten, geschoolde hulpverleners en vrouwen die ons informeerden over wat hen precies dwars zat.
In mijn ogen veelal futiliteiten, maar wie ben ik om iemand anders problemen in twijfel te trekken.

Wat me opviel was dat "tijd nemen" ontelbare keren opdook in de tijdschriften die zichzelf profileren als de thuisleveranciers van een goed gevoel en een uitgebalanceerd leven.
Tijd maken voor jezelf, tijd nemen voor je zelfontplooiing, tijd geven aan je gezin of je vrienden; er werd gegrossierd in het enige wat vervliegt nog voor je beseft dat het er is...

Ik ben in ieder geval van plan om vanaf nu veel tijd te spenderen aan tijd te verliezen....
Uit een gecombineerd gevoel dat me ingegeven is door het afrikaans spreekwoord en de bijhorende levensstijl enerzijds en door de goede raad die al die positief ingestelde magazines me verkopen anderzijds.
Als alles goed gaat, moet ik op die manier zoveel tijd produceren dat ikzelf honderdvijftig word en ik mijn overproductie kan verkopen aan het drukke westen.

U kan me vinden onder gindse boom....