EN WIJLE WEG

Om het nog een beetje spannend te maken is Mimi gisteren van de weg gereden door een dala dala - een minibusje voor personen vervoer -, heeft ze de stoeprand geraakt en is ze aan de andere kant van de weg net niet van de brug geschoven.
Een flink geschrokken mevrouw en een auto die nog niet is verkocht maar nu wel een flink verbogen vooras heeft, is het gevolg.

Je laatste avondmaal genieten in gezelschap van Moslims is ook eens iets anders. We werden uitgenodigd door Rozi en Jaffer, de liefste huis-verhuurders ooit en aten allerlei heerlijke Indische specialiteiten.

Mama Claude, mijn huismeisje voor meer dan acht jaar had het gisteren plots niet meer en barstte in een waterval van tranen uit.
Ze heeft een flinke smak geld van ons gekregen als steun voor haar nieuwe zuivelzaak die ze wil opzetten maar liefst van al wou ze dat we bleven,

Erik en Freddy, twee echte vrienden, organiseerden een verrassingsfeestje in Via Via - waar het allemaal begon. Hun enige probleem was dat ze onze contacten nodig hadden om mensen uit te nodigen.
Zo'n enorme verrassing werd het dus uiteindelijk niet.

Iedereen die we zeker nog wilden zien voor ons vertrek, kwam ook effectief langs en er werd geknuffeld en gesnikt, er werden beloftes gemaakt die moelijk zullen zijn om na te komen en er werd door ondergetekende veel te veel whisky gedronken.
In die mate zelfs dan toen mijn Tanzaniaanse team het op een dansen zette, er achteraf luidop gefluisterd werd dat ik zou hebben deelgenomen aan het hele gebeuren.
Niks meer dan ergerlijk en achterbaks geroddel om mijn integriteit in twijfel te trekken.

Vroeg deze ochtend komt lieve Kira met haar echtgenoot en zoontje de beide honden ophalen. In mijn hoofd heeft het filmpje hierover al een paar keer teveel gespeeld.
De honden die niet begrijpend door de achterruit van de auto naar ons kijken en langzaam uit ons leven verdwijnen.
Het zal onze harten breken maar het is de beste oplossing.

Later dan rijden we de auto en de motor tot bij Katjoe die ze zal proberen te verkopen eens meer expats aankomen, ergens eind augustus met de start van het nieuwe schooljaar.
Vandaar gaan we met een tussenstop voor lunch naar KIA lodge vlakbij de luchthaven waar we gaan zwemmen tot het tijd is om in te checken.
Een mooiere laatste dag kunnen we ons niet wensen (bedankt Katjoe!)

Via twee tussenstops van helaas elk drie uur in Nairobi en Thailand komen we morgen aan in Taiwan voor een weekje verlof bij de familie.

Afrika, I have you under my skin.
Goeie vrienden, ik zal jullie missen. Het was een eer jullie te leren kennen. We zien elkaar terug!