Behalve de bussen en metro's opzoeken voor snelle en spotgoedkope verplaatsingen en de lekkere airco in een anders broeihete omgeving, lijken we ook nogal heel veel tijd te besteden in allerlei eetgelegenheden.
Dat komt voor 1 keer niet door mijn eigen gourmand/gourmet/bourgondische ingesteldheid maar eerder door het vooropgestelde levenswerk van Mimi's stiefvader.
De uitermate brave man is slank als een riet en eet als een os.
Elke dag neemt ie ons mee uit naar een nieuwe plaats waar we wat lokale specialiteiten moeten proberen.
Mimi en haar moeder nemen de communicatie voor hun rekening en chapchappen eindeloos door in dat onbegrijpelijke taaltje van hen terwijl stiefopa het hele Chinese buffet overschouwt en dan met dodelijke ernst heel professioneel gaten slaat in de enorme hoeveelheden uitgesteld voedsel.
Ondertussen heb ik al door dat we hem niet meer horen voor de volgende twee uur.
Met de doelgerichtheid van een roofdier valt ie aan op schoteltjes en kommetjes, vult ie sausjes bij en commandeert ie de obers en diensters om nog een specialiteit te laten aanrukken.
Heel af en toe kijkt ie op van zijn zware taak en rusten zijn alerte ogen met nauwelijks verholen minachting op mij, de man die ie zo graag zijn broeder in de strijd zou noemen maar die nog maar eens heeft opgegeven ver voor de eindmeet.
"Continue", blaft ie en dat klinkt veel onvriendelijker dan zijn meegaande karakter laat vermoeden. Het heeft ongetwijfeld te maken mijn zijn zeer gebrekkige Engels en zijn overvolle mond.
Na de -tig schoteltjes die soldaat werden gemaakt, staat opa tevreden op en gaat ie voor fruit, daarna gebak en tenslotte nog een ijsje. Of twee.
Mijn absolute favoriet in dit alles was toch wel mini hotpot. Iedereen heeft een kom met kokend water voor zich en daar gooi je dan alles in wat je lekker vindt.
Van vis tot asperges, van sneetjes ham tot shi'taki paddestoelen gaat het, een onophoudelijke stroom lekkernijen voor een euro of tien per man, alles inclusief
Nu stiefopa vier dagen op rij heeft gezorgd dat de tank is gevuld, vindt ie ook dat het koetswerk wat TLC - Tender Loving Care - kan gebruiken.
Vanmiddag "moet" ik mee naar de beste massage van de stad voor een uitgebreide sessie van brute mishandelingen door ongelooflijk mooie dames van Thaise origine.
De happy ending bestaat in dit geval echter opnieuw uit een tactische aanval op een nieuw restaurant; daar hebben opa en Mimi samen wel voor gezorgd....
1 opmerking:
Ik hoor het al, wij komen zeker langs.......
Een reactie posten