"Waar het dan wel zou heen moeten"...
Met deze zin sloot ik mijn vorig betoog af.
Voor ik verder ga toch nog even duidelijk maken dat dit enkel en alleen mijn eigen visie reflecteert, dat ik hoegenaamd niet denk dat ik de wijsheid in pacht heb over dit onderwerp en dat iedereen voor mijn part mag geloven in wat ie wil.
Waar ik het moeilijker en moeilijker mee krijg, is het gevoel dat we een volledig fictieve wereld aan het creeren zijn.
Zaken voor de toekomst worden voorgesteld alsof ze al realiteit zijn en als de doelstellingen uiteindelijk niet gehaald worden, dan wordt daar zedig over gezwegen.
De millenium betrachtingen uit de vorige post waar het Tabora project een deel van is, gaan zomaar de armoede in ontwikkelingslanden met de helft terugdringen tegen 2015.
Het spijt me de boodschapper van slecht nieuws te moeten zijn, maar veel verbetering zie ik hier niet. Integendeel...
Wat ik wel zie, zijn heel veel mensen die - zelfs met een vaste job - een maaltijd per dag kunnen eten; mensen die elke dag drie uur te voet onderweg zijn omdat een fiets een maandloon kost en het openbaar vervoer, de beruchte dalla dalla minibusjes, met hun prijs van vijftig eurocent per dag te duur zijn.
Kinderen worden van school gehouden omdat de ouders het leergeld niet kunnen betalen, mensen lopen maanden ziek rond omdat het hospitaal te duur is.
Daartegenover staat een wereld van futures bij de bank wat ik gewoon beschouw als gokken; sell and lease back operaties van regeringen wat volgens mij een soort van time sharing is van wat ooit je eigendom was en een wereld van virtueel geld waarbij je niet geleefd hebt als je geen uitstaande schuld hebt.
Rekeningen en schulden worden opgesmukt door Griekenland om toch maar de normen te halen en ondertussen worden er zowel in Europa als in Afrika fortuinen uitgegeven waarvan enorme delen blijven hangen in ijle bewoordingen en grootspraak; in administratie en advertentie.
Nee, geef mij dan maar kleinschalige projecten.
Mensen die argumenteren dat dit een druppel op een hete plaat is, hebben een punt. De wereld gaan we er niet mee redden.
Maar als er al een jongere een betere toekomst krijgt; als er al een onbereikbaar dorp bovenop de Rift vallei regelmatig doktersbezoek krijgt; dan zijn we toch al een heel eind of zie ik dat verkeerd?
Graag zie ik u morgen terug.
Dan belichten we drie projecten van mensen die ik persoonlijk ken; mensen die zich elke dag opnieuw inzetten voor betere levensomstandigheden.
Dat is nu eens geen gebakken lucht; dat is een groot hart en gezond verstand...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten