GEBAKKEN LUCHT, DEEL III

Kleinschalige projecten dus, projecten waar het overzicht bewaard wordt, waar geen gekke kosten gemaakt worden in dromerige zijsprongen omdat er gewoon enkel geld is voor de dagdagelijkse gang van zaken.
Organizaties die geleerd hebben op de kleintjes te letten omdat ze geheel en enkel afhankelijk zijn van donaties.
Hier zien we ook al een duidelijk verschil: het woord "project" is eigenlijk al niet meer correct voor wat hier gebeurt. Hier wordt met een lange termijn visie gewerkt.
Daar waar NGO's regelmatig de mist ingaan doordat een bepaalde tijdslimliet gesteld is, hebben Pat, Noud en Kim (waar we het straks zullen over hebben) een andere benadering gekozen.
Zij zetten er zelf hun schouders onder; zij houden persoonlijk toezicht van bij de start - waar de donaties binnenkomen - tot bij het eindproduct, zij het nu regelmatige doktersbezoeken in de bush, de opvolging van de studenten of hoe de lodge gerund wordt...

Toen ik net in Arusha aankwam, was Noud 1 van de eerste mensen die ik ontmoette.
Hij vond in het begin van deze eeuw dat het tijd was om in zijn bedrijf in Nederland een stap opzij te doen en kwam naar Arusha om de straatkinderen een tweede kans te geven.

Watoto Foundation (www.watotofoundation.nl/nl/startpagina)werd opgericht waarbij jonge lijmsnuivertjes van straat werden gehaald en eerst via een ontwenningsperiode in de stad terecht kwamen in het home van Noud.
Daar kregen ze degelijk onderwijs, goede voeding en onderdak en werden ze voorbereid op een toekomst met een job.
Er is een klas voor hout- of metaalbewerking, een garage voor onderhoud en heel binnenkort opent watoto foundation zijn eigen lodge dichtbij Arusha National Park.
Het geheel wordt ondersteund door kinderen uit de stichting. Er werd samengewerkt tussen ervaren timmerlui en de kinderen en ook een heel groot deel van het keukenteam, de kelners en de schoonmaakploeg wordt gerecruteerd uit de afgestudeerden binnen watoto foundation.

Noud is een no nonsense man die de hele werking met ijzeren hand bestuurt, niet het type halfzachte welzijnswerker die hier wel eens smalend baby huggers worden genoemd.
Ik bewonder hem en zijn werk alvast zeer...

Aangezien dit een heel lange post schijnt te worden, belichten we de andere twee projecten morgen.
Hopelijk bent u er dan ook...