DE NACHTWACHT WACHT WEL

Het mag waarschijnlijk heel eigenaardig klinken, maar het werken als bewaker in Tanzania wordt gezien als een beroep met aanzien.
Ik zie meestal enkel een verveeld rondhangend kereltje dat geduldig en op zijn afrikaans wacht tot de twaalf eenzame, lamlendige uren eindelijk om zijn.

Als je job als askari een beetje meevalt, heb je de hele tijd niets te doen.
Bedoeling is dat je gespuis en rapalje afschrikt, enkel door je aanwezigheid en het grote waarschuwende bord aan de ingang van bijna alle huizen.

Er gebeurt dus een godganse nacht niets en dat vinden de bewakers maar goed ook.


In de lodge hebben we een allegaartje van plichtsgetrouwe askari's en eerder sullige types die toch ergens hun brood mee moeten verdienen.
Hierbij komt me onmiddelllijk de slungelige gestalte voor de geest van Mnamia, die uit het clubje van tuiniers gezet is omdat zelfs zijn omgang met gewoon tuingras lethaal was voor de arme plantjes.
De man schrikt ongetwijfeld mensen met slechte bedoelingen af door ze de slappe lach te bezorgen met zijn komische uiterlijk.
Een talent waar hij zelf geen weet van heeft evenwel...

Gisteren kwam Tarimo aan, een trainer van een bewakingsfirma uit Arusha.
Ons rommeltje zou herkneed worden tot een team van onvermoeibare kerels met een ijzeren discipline.

Tarimo zelf was als gecast voor de rol.
Vierkante kaaklijn, ijskoude blik in de spiedende ogen en een vouw in de broek waar je ongetwijfeld carpaccio mee kon snijden.

De Ijzervreter leek wel een levende reclame voor de starheid en de strakheid van het franse vreemdelingenlegioen.

Onze askari's keken reikhalzend uit naar zijn komst.
Na een uur begrijp ik al waarom.
Door de fysieke training die op het strand gegeven werd, kreeg elk van hen de status van vechtmachine en beschermer van de zwakken onder ons.

Het was aandoenlijk om zien.

Ouwe Mossi, een goeie sul die zijn stoerheid ontleent aan een oud en bot broodmes, liet zich niet kennen en gaf zich helemaal.
De veiligheidsagenten in spe schreeuwden allerlei kreten bij het marcheren en het links- of rechtsom draaien.
Na iedere gelijklopende en indrukwekkende roep, kwam de krassende bas van Mossi, elke keer net een tel te laat....


Afrikanen zijn gekend om hun ritmegevoel.
Daar was helaas niets van te merken bij het zootje ongeregeld dat een komische parade hield op het strand.
Zelden heb ik mensen zo geconcentreerd uit de pas zien lopen.
Het gaf de gehele optocht zelfs iets feestelijk.


President Kikwete weet alvast waar hij zijn moet als ie nieuwe body guards zoekt...