In een omgeving waar de gebraden kippen je niet direct in de mond vliegen, kan je maar beter bij de snelsten zijn, wil je op het eind van de dag bruine bonen bij je rijst hebben.
Mchungaji - de naam alleen al - bakte het wel heel erg bruin.
En dan heb ik het niet over de rijst.
Hij dook de eerste dag al op en viel onmiddellijk in de gratie van degenen die moesten beslissen of iemand al dan niet wat werk krijgt.
Mchungali is guitig en kwiek, een klein baasje met een groot doorzicht.
Hij komt uit Kigoma aan de grens met onze vroegere plunder-kolonie en ook dat maakt een groot verschil.
Hij is christen en heeft niet dat eigenzinnige karakter van een eilandbewoner.
De kerel geeft het niet verontwaardigd op als de overeenkomst niet naar zijn zin is, hij smoest en vleit en vrijt je op tot je er met open ogen intuint.
Mchungaji werkt lange dagen aan muurtjes allerhande op het domein.
Elke dag is hij er als eerste en blijft hij tot de laatste om zijn werkploegje te sturen.
Tot gisteren....
Door een ongelukkig toeval dook Bob op.
Bob is de baas van Mchungaji en is nog steeds niet op de hoogte van het feit dat zijn eigen werknemer hier muurtjes bouwt.
De vrolijke kerel werd onmiddellijk aan het werk gezet door zijn brommende baas en blijft daar netjes tot hij de aftandse auto van Bob hoort verdwijnen.
Daarna komt hij op een drafje naar zijn persoonlijke werk kijken en verdwijnt vervolgens weer naar zijn opdracht van de baas.
Het zijn zware dagen maar de verstandige jongen heeft wel een dubbel salaris...
Hoe anders zijn de dagen voor de dames van het dorp.
Ze zijn sinds een paar dagen ingeschakeld om zware stenen te sjouwen.
In lange kolonnes zie je ze aankomen, een rotsblok met de grootte van een basketbal in evenwicht op hun hoofd en dan nog een flinke kassei in beide handen.
Daarvoor worden ze drie vierden van een mannenloon betaald.
Zo diep zit de ongelijkheid hier nog.
Helemaal zielig wordt het bij de uitbetaling.
Ik schrijf ontvangstbewijsjes waar ik het inktkussen naast leg.
Met een mooie duimafdruk tekenen ze een kwitantie die ze niet eens kunnen lezen.
De vooruitgang valt niet te stuiten, het is 2008 en er zijn nu tenminste al inktkussentjes...
1 opmerking:
Misschien mis ik iets, maar als jij de betalingen regelt, waarom betaal je die vrouwen dan niet evenveel als de mannen? Of de mannen evenveel als de vrouwen, dat kan ook.
In ieder geval, zo veel verschil is er niet met het Westen: hier krijgen vrouwen anno 2008 ook maar 3/4 van een mannenloon. Maar wij hebben natuurlijk wel stempels bij de kussens.
Een reactie posten