Voor iemand als ik die nog maar even geleden "een ongeleid projectiel met een twisted mind" genoemd werd, is het op het verkeerde been zetten van op zijn minst 1 van mijn lezers een must.
Het eerste deel van mijn titel heb ik te danken aan de goede heer Anton, bestuurder van de camion en bediener van luiken, kranen en hendels.
Hij promoveerde me tot ongeleid projectiel na het zogenaamde melk-incident waar we misschien best nooit meer op terug komen, willen we het geestelijk evenwicht van een rally-organisator niet verder in gevaar brengen.
Het tweede deel van de kroning tot persoon met een intense hersenverweking heb ik te danken aan het meisje W.
Het spreekt dan ook vanzelf dat ik haar hier en nu een koekje van eigen deeg wil geven met mijn alleraardigste quote over de jacht en de vangst.
Ik ben er zeker van dat ze dit artikel begint te lezen met knikkende knietjes....
Mijn bevordering door beide personen die me na aan het hart liggen, draag ik overigens met gepaste trots maar dit geheel terzijde...
Vandaag schoot me het verhaal van Kenia te binnen.
Niemand met het hart op de juiste plaats vind het normaal dat rijke en verwende toeristen op groot wild gaan jagen.
De regering van Kenia deelde die denkpiste in de jaren '70 en '80 van de vorige eeuw en verbood dan ook het dodelijke spelletje.
Met 1 ding had niemand rekening gehouden.
De bedrijven die het mogelijk maakten dat hun steenrijke klanten een buffel of een luipaard konden neerleggen, waren bezorgd om hun klandizie.
Heel voor de hand liggend als je er fortuinen mee kan verdienen.
Deze organisaties hadden dan ook in de loop der jaren een soort van ecologisch evenwicht opgezet in hun jachtterrein.
Dieren werden gevolgd, eventueel afgeschoten als ze een besmettelijke ziekte hadden en constant reden er teams rond die de dierenpopulaties in kaart brachten en zelf ook op jacht gingen.
Hun prooi betrof echter de stroper, de allergrootste bedreiging voor hun markt...
Toen de jachtsafari's verboden werden, viel ook de controle in de zogenaamde hunting blocks stil.
Het sprak voor zich dat niemand wilde investeren als er ook geen opbrengsten aan verbonden waren.
In geen tijd was er geen groot wild meer te bespeuren in Kenia.
De vijver was compleet leeggevist door hongerige stropers.
Daardoor viel natuurlijk ook het gewone toeristenbezoek terug. Kenia verloor zijn voorzichtig opgebouwde geloofwaardigheid van mooiste safaribestemming in een recordtempo.
Blijft nog altijd de vraag of je er plezier kan in vinden om zo'n trotse leeuw neer te leggen, of zo'n goeiige olifant.
Ach, we zullen elkaar wel nooit helemaal begrijpen en misschien is dat maar best ook...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten