Het hele gedoe om de keuze van een geschikte naam in onderstaande post kwam er natuurlijk niet vanzelf...
In juli, toen ik met vriend Harald uit Tanzania de wegen van Vietnam onveilig maakte op een miezerig scootertje, kreeg ik 's avonds een ietwat bevreemdend bericht van Mimi die net aangekomen was in Taiwan met de kinderen.
We moesten morgen maar eens praten, vond ze en dat bezorgde me meteen visioenen van geprekken uit een lang verleden.
"Het ligt niet aan jou maar aan mij."
"Neen, er is niemand anders."
"De magie tussen ons is verdwenen."
"Ik kan het leven met jou niet meer aan op de dagen dat je ajuin en bonen hebt gegeten."
Nodeloos te zeggen dat ik aandrong op een onmiddellijke verduidelijking want anders zou ik geen oog dicht doen.
Na nog wat ontwijkende commentaar van een niet-meewerkende Mimi, bleek uiteindelijk dat we - zeer zeker niet gepland maar wel gewild - ons regenbooggezinnetje zouden gaan uitbreiden met een half-Aziatische/half-Vlaamse baby.
We waren elf maand tevoren aangekomen in ons nieuwe thuisland waar het project waar ik voor zou werken nog altijd niet begonnen was; we hadden hier en daar wat korte termijn jobjes weten te versieren en ook nog wat handel kunnen doen met Oost-Afrika maar dat alles was een heel wankele basis voor een groter gezin.
Harald had een goeie fles Single Malt meegebracht en dankzij dit Schotse Levenselexir zag de toekomst er na een paar slokken ietwat rooskleuriger uit.
We zouden ons er - zoals elke vorige keer - wel weer doorheen slaan, zo hield ik mezelf voor.
De trip met de scooter was prachtig, de hereniging met het gezin was hartverwarmend en de zwangerschap verliep/verloopt voorspoedig.
Binnen twee maand, op mijn 50ste verjaardag terwijl de meeste van mijn lotgenoten al opa worden - komt er dus nog een jongetje bij.
Hoe hij zich staande zal houden in deze multiculturele mengelmoes zien we dan wel. Dat baby z een heerlijk leven zal hebben, dat beloven we hem nu al!!
2 opmerkingen:
Dikke proficiat, Jan!
awel merci....
Een reactie posten