Goeie middag,
ik was van plan nog even in te gaan op de laatste benefieten, maar blijkbaar is Patrick me voor geweest.
Met 2008 in zicht lijkt het ons verstandig om alles af te sluiten.
Het rekeningnummer wordt binnenkort van de website gehaald in de stille hoop dat de volledige rekening in het hospitaal nu betaald kan worden.
Ik hou er dan ook aan om iedereen te bedanken die - op welke manier dan ook - meegeholpen heeft aan mijn herstel.
De vele mensen die me geSMSt of gemaild hebben, natuurlijk de mensen die me financieel gesteund hebben en daarnaast elkeen die op zijn manier met me bezig geweest is.
Tenslotte zijn er nog vrienden en familie die een speciale vermelding verdienen.
In de eerste plaats is er Allison die twee maand lang twaalf uur per dag in het ziekenhuis doorgebracht heeft.
Wie zou het haar nadoen?
Daarnaast natuurlijk mijn ma en mijn twee zussen die alles laten vallen hebben om tien dagen bij me te kunnen zijn terwijl ik het zelf niet eens besefte.
Verder zijn er Wim en Wendie die onmiddellijk de vlam in de pan deden slaan met alle acties en benefieten.
Echt prachtig, mensen!!
Na hen kwamen Eddy, Leen en Patrick die het vuur brandend hielden met twee extra benefieten.
Tenslotte mag ik zeker Koen en Delphine en Jakke en Mie niet vergeten. Zij zijn er altijd al op het juiste moment geweest.
Ook de (oud) KSA werkte hard om mee een hart onder de riem te steken....
Bedankt allemaal en moge alles perfect gaan in 2008.
zondag 30 december 2007
zaterdag 22 december 2007
Dankuwel
Beste allemaal,
En wat hebben de laatste benefiets nu opgebracht?
Het sublieme Octocelli-concert spijsde de steunfondsrekening met een slordige 2200 euro. En de fuif te Torhout (inclusief de lotterie-parfumerie) deed daar nog een schepje van 1500 euro bovenop. Zowaar een goeie 3700 euro dus of om het iets indrukwekkender voor te stellen, pakweg 150.000 oude Belgische franken....
Hierbij dank aan iedereen die hiertoe zijn steen(tje) bijgedragen heeft: de sponsors en de talrijke mensen die 'for free' hun muzikaal kunnen ten beste gaven, een zaal ter beschikking stelden, een aantrekkelijke affiche in mekaar boksten, wervelende plaatjes draaide en alle andere mensen zonder wie we dit alles niet hadden realiseren...Bedankt mensen!
Verder ook dank aan jullie allen, die een gift gestort hebben en/of die op een van deze benefietacties erbij waren....Bedankt, want zonder jullie stonden we gewoon nergens!
namens alle medewerkers van het Steunfonds Jan KoKo,
woensdag 19 december 2007
VOOREERST VEILIGHEID
Heel regelmatig krijg ik smsjes en e-mails waarin de angstige persoon aan de andere kant me de vraag stelt of ik hier wel durf blijven, of ik nog altijd in hetzelfde huis woon en of ik nu niet panisch en met een stinkend pakketje in de broek rondloop....
Wel, om te beginnen begrijp ik de vraag al niet. Wat ik hiermee bedoel is dat je nooit nog de trein mag nemen naar Antwerpen Centraal om een dagje naar de zoo te gaan. Voor je het weet, ben je neergestoken omdat een paar pubers je I-Pod wilden.
Ga niet meer naar de "vreemdelingen"markt op zaterdag, vlakbij Brussel Zuid. Ik heb er ooit een paar gedrogeerde nozems een man zien in elkaar trappen en dat zag er niet zo gezond uit.
Mijd de zee, An en Eefje werden er ontvoerd.
Zet nooit nog een stap in de Ardennen. Het zit er vergeven van de Dutroux' en sympathysanten...
Het komt er gewoon op aan dat je op een bepaald moment op de verkeerde plaats kunt zijn en dan heb je pech.
Veel groter zijn echter de gelegenheden waar dat niet gebeurt...
Laat ons daar maar vanuit gaan.
Daarnaast is het leven te kort en te mooi om veel te piekeren.
We komen zonder die angst ook wel aan ons einde. Laat ons hopen dat het op 94-jarige leeftijd en in bed is.
Tenslotte ben ik beter af dan jullie. Statistisch gezien heb ik minder kans om dit alles nog eens mee te maken.... Goeie moed!!
Wel, om te beginnen begrijp ik de vraag al niet. Wat ik hiermee bedoel is dat je nooit nog de trein mag nemen naar Antwerpen Centraal om een dagje naar de zoo te gaan. Voor je het weet, ben je neergestoken omdat een paar pubers je I-Pod wilden.
Ga niet meer naar de "vreemdelingen"markt op zaterdag, vlakbij Brussel Zuid. Ik heb er ooit een paar gedrogeerde nozems een man zien in elkaar trappen en dat zag er niet zo gezond uit.
Mijd de zee, An en Eefje werden er ontvoerd.
Zet nooit nog een stap in de Ardennen. Het zit er vergeven van de Dutroux' en sympathysanten...
Het komt er gewoon op aan dat je op een bepaald moment op de verkeerde plaats kunt zijn en dan heb je pech.
Veel groter zijn echter de gelegenheden waar dat niet gebeurt...
Laat ons daar maar vanuit gaan.
Daarnaast is het leven te kort en te mooi om veel te piekeren.
We komen zonder die angst ook wel aan ons einde. Laat ons hopen dat het op 94-jarige leeftijd en in bed is.
Tenslotte ben ik beter af dan jullie. Statistisch gezien heb ik minder kans om dit alles nog eens mee te maken.... Goeie moed!!
maandag 17 december 2007
LEZEN IS LEREN
Waar ik in mijn vorige post uiterst verbaasd was over de werking van het afrikaans brein, kan ik het nu hebben over de dyslexie van het kruim der journaille in Belgie.
Een journalist van Het Laatste Nieuws contacteerde mijn familie om nog een laatste stukje te schrijven over het herstel van ondergetekende.
Er kwam een nette foto bij het artikel waar mijn ma een affiche vasthoudt met daarop duidelijk de tekst "ten voordele van Jan Gevaert."
De slaperige journalist heeft het in zijn tekst echter de hele tijd over Jan Bekaert.
Blijkbaar hoeft dubbelchecken niet meer in deze moderne tijden...
Het hele gebeuren kreeg echter een hilarische wending door de sms die mijn ma me stuurde.
Lees en geniet:
"Jan, we zijn al drie maanden mis. Ik lees net in Het Laatste Nieuws dat Jan Bekaert dit allemaal heeft meegemaakt.
Erg voor hem en zijn familie natuurlijk, maar een grote opluchting voor ons.."
En zo zijn wij op slag van alle ongemakken af....
Een journalist van Het Laatste Nieuws contacteerde mijn familie om nog een laatste stukje te schrijven over het herstel van ondergetekende.
Er kwam een nette foto bij het artikel waar mijn ma een affiche vasthoudt met daarop duidelijk de tekst "ten voordele van Jan Gevaert."
De slaperige journalist heeft het in zijn tekst echter de hele tijd over Jan Bekaert.
Blijkbaar hoeft dubbelchecken niet meer in deze moderne tijden...
Het hele gebeuren kreeg echter een hilarische wending door de sms die mijn ma me stuurde.
Lees en geniet:
"Jan, we zijn al drie maanden mis. Ik lees net in Het Laatste Nieuws dat Jan Bekaert dit allemaal heeft meegemaakt.
Erg voor hem en zijn familie natuurlijk, maar een grote opluchting voor ons.."
En zo zijn wij op slag van alle ongemakken af....
METEN IS WETEN
Soms stel je je vragen over de werking van het afrikaanse brein.
Alvorens iemand nu gaat steigeren; deze opmerking is geenszins racistisch bedoeld. Het gaat er alleen om dat volgens velen - ik blijf nog steeds sceptisch - logisch denken aangeleerd wordt.
Om hetgeen wat volgt te begrijpen hoop ik dat believers van de aan-te-leren-logica gelijk hebben, terwijl ik nog altijd geneigd ben te geloven dat je logisch denken in je hebt...
Binnenkort hebben we bezoek van Matthias en Sam en daarvoor wil ik een muskietennet in de tweede slaapkamer.
Zakayo, mijn altijd even lieve nachtwaker werd erop uitgestuurd. Een mooi plannetje in zijn achterzak, de uitleg nog eens duidelijk gegeven, toog ie naar de timmerman.
Het houten frame moest 2m10 op 2m30 worden. Dat stond duidelijk aangegeven op het plan.
Het frame kwam aan, Zakayo leek heel tevreden tot ik er de meter bij haalde.
1m80 op 1m90...
Wie het in zijn botte hersenen gehaald had, weet ik niet, maar het frame was dus aan een kant 30 en aan de andere kant 40 cm korter dan de opgegeven maten.
Voor Zakayo was dat geen verrassing en al evenmin een probleem. Hij sleepte het onhandige ding helemaal alleen terug naar de timmerman en zonder meerprijs zou alles aangepast worden.
Op dag drie was het onding terug. Nu was het 2m30 op 2m32.
Daar kon ik wel mee leven, ware het niet dat we het frame niet door de deur kregen.
Daarnaast had de brave man er gewoon latjes als verlenging aan gezet. Die werden dan weer op hun plaats gehouden door overlangse balkjes terwijl hier en daar de scheefgeslagen nagels van het eerste project uit het hout staken.
Het was waarlijk een afschuwelijk zicht.
Om mijn woede te botvieren, sloeg ik het hele frame uit elkaar. Zakayo deed voorzichtig een stapje achteruit en ik stond nahijgend te genieten van mijn destructieve genoegdoening.
Samen puzzelden we even en na een uurtje hadden we een deftig frame met de juiste maten.
Vergeet het niet: "wat je zelf doet, doe je meestal beter."
Alvorens iemand nu gaat steigeren; deze opmerking is geenszins racistisch bedoeld. Het gaat er alleen om dat volgens velen - ik blijf nog steeds sceptisch - logisch denken aangeleerd wordt.
Om hetgeen wat volgt te begrijpen hoop ik dat believers van de aan-te-leren-logica gelijk hebben, terwijl ik nog altijd geneigd ben te geloven dat je logisch denken in je hebt...
Binnenkort hebben we bezoek van Matthias en Sam en daarvoor wil ik een muskietennet in de tweede slaapkamer.
Zakayo, mijn altijd even lieve nachtwaker werd erop uitgestuurd. Een mooi plannetje in zijn achterzak, de uitleg nog eens duidelijk gegeven, toog ie naar de timmerman.
Het houten frame moest 2m10 op 2m30 worden. Dat stond duidelijk aangegeven op het plan.
Het frame kwam aan, Zakayo leek heel tevreden tot ik er de meter bij haalde.
1m80 op 1m90...
Wie het in zijn botte hersenen gehaald had, weet ik niet, maar het frame was dus aan een kant 30 en aan de andere kant 40 cm korter dan de opgegeven maten.
Voor Zakayo was dat geen verrassing en al evenmin een probleem. Hij sleepte het onhandige ding helemaal alleen terug naar de timmerman en zonder meerprijs zou alles aangepast worden.
Op dag drie was het onding terug. Nu was het 2m30 op 2m32.
Daar kon ik wel mee leven, ware het niet dat we het frame niet door de deur kregen.
Daarnaast had de brave man er gewoon latjes als verlenging aan gezet. Die werden dan weer op hun plaats gehouden door overlangse balkjes terwijl hier en daar de scheefgeslagen nagels van het eerste project uit het hout staken.
Het was waarlijk een afschuwelijk zicht.
Om mijn woede te botvieren, sloeg ik het hele frame uit elkaar. Zakayo deed voorzichtig een stapje achteruit en ik stond nahijgend te genieten van mijn destructieve genoegdoening.
Samen puzzelden we even en na een uurtje hadden we een deftig frame met de juiste maten.
Vergeet het niet: "wat je zelf doet, doe je meestal beter."
OPTREDEN EN FUIF
Via deze ultra-snelle informatie autostrada heeft het nieuws van zaterdag me al bereikt.
Ik heb gehoord van de tombola, van goeie vrienden die mensen de drankbonnetjes ongeveer de strot in ramden, enfin, alle middelen waren blijkbaar goed om er het laatste uit te persen.
Mijn dank aan allen die langsgekomen zijn en een extra bravo voor Eddy, Leen en Patrick die eens te meer alles gegeven hebben om er een geslaagde avond van te maken. Als jullie volgend jaar opnieuw op bezoek komen, leg ik jullie in de watten. Beloofd.
Voor mijn zussen nog een opmerking: ik heb gehoord dat jullie om drie uur thuis waren. Sinds wanneer is het toegestaan om langer dan tot een (1) uur uit te gaan. Daar stonden vroeger toch zware straffen van onze ouders op???
Ik heb gehoord van de tombola, van goeie vrienden die mensen de drankbonnetjes ongeveer de strot in ramden, enfin, alle middelen waren blijkbaar goed om er het laatste uit te persen.
Mijn dank aan allen die langsgekomen zijn en een extra bravo voor Eddy, Leen en Patrick die eens te meer alles gegeven hebben om er een geslaagde avond van te maken. Als jullie volgend jaar opnieuw op bezoek komen, leg ik jullie in de watten. Beloofd.
Voor mijn zussen nog een opmerking: ik heb gehoord dat jullie om drie uur thuis waren. Sinds wanneer is het toegestaan om langer dan tot een (1) uur uit te gaan. Daar stonden vroeger toch zware straffen van onze ouders op???
vrijdag 14 december 2007
Morgen
We gaan er nogmaals een lap op geven. Ditmaal met een spetterend optreden van Monkey Knife Fight met daarna een fuif met DJ Ief. Voor dit muziek- en dansfestijn wijken we uit naar Torhout, de voormalige thuishaven van Jan. Noteer dus in je agenda: 15 december, benefietfuif Jan KoKo in de Foyer van het Cultureel Centrum de Brouckere (Aartrijkestraat 6, Torhout) vanaf 21.30 u tot ....?
maandag 10 december 2007
DIE EERSTE KEER
Ik veronderstel, beste bezoeker, dat je hier meestal eens komt neuzen of er meer nieuws is en je dan weer aan de dagdagelijkse taken kwijt.
Vandaag wordt anders.
Het zou mooi zijn als je je vandaag eens gedurende een uurtje zou voorstellen dat alles wat je doet, niet zo voor de hand liggend is als het lijkt.
Lees even mee en besef hoe de eerste keer een ware opdracht kan zijn en hoe die kleine handelingen je leven helemaal stilleggen of omgooien....
*de eerste keer zelf je schoenen kunnen knopen.Niet alleen de motoriek voor de knoop maar ook het v0ooroverbuigen zonder tegen de grond te slaan.
*een SMS intikken en sturen met die onmogelijk kleine knopjes.
*een douche nemen, je tanden poetsen en je aankleden zonder tussen elke handeling tien minuten neer te moeten liggen.
*de eerste keer rechtop staand voor de spiegel jezelf scheren zonder hulp.
*groenten snijden zonder het gevaar dat je onvaste hand er gelijk een paar vingers afsnijdt.
*voor de eerste keer schrijven en nadien ook je eigen geschrift kunnen lezen.
*een hele film uitkijken op DVD zonder doodmoe naar bed te moeten gaan.
*je hele bord leeg eten en er nog smaak in hebben ook.
*voor de eerste keer in zes en een halve week een glaasje fruitsap mogen drinken.
En zo kan het nog wel even doorgaan.
Waar het op neer komt is dat de meest eenvoudige dingen door een plotse gebeurtenis niet zo evident meer zijn en dat ik elke dag met verwondering en ook wel een beetje jaloezie rondom me kijk en zie hoe soepel iedereen zich wel door het leven beweegt.
Maar niet getreurd, binnen drie maand ben ik ook opnieuw 1 van die mensen...
Vandaag wordt anders.
Het zou mooi zijn als je je vandaag eens gedurende een uurtje zou voorstellen dat alles wat je doet, niet zo voor de hand liggend is als het lijkt.
Lees even mee en besef hoe de eerste keer een ware opdracht kan zijn en hoe die kleine handelingen je leven helemaal stilleggen of omgooien....
*de eerste keer zelf je schoenen kunnen knopen.Niet alleen de motoriek voor de knoop maar ook het v0ooroverbuigen zonder tegen de grond te slaan.
*een SMS intikken en sturen met die onmogelijk kleine knopjes.
*een douche nemen, je tanden poetsen en je aankleden zonder tussen elke handeling tien minuten neer te moeten liggen.
*de eerste keer rechtop staand voor de spiegel jezelf scheren zonder hulp.
*groenten snijden zonder het gevaar dat je onvaste hand er gelijk een paar vingers afsnijdt.
*voor de eerste keer schrijven en nadien ook je eigen geschrift kunnen lezen.
*een hele film uitkijken op DVD zonder doodmoe naar bed te moeten gaan.
*je hele bord leeg eten en er nog smaak in hebben ook.
*voor de eerste keer in zes en een halve week een glaasje fruitsap mogen drinken.
En zo kan het nog wel even doorgaan.
Waar het op neer komt is dat de meest eenvoudige dingen door een plotse gebeurtenis niet zo evident meer zijn en dat ik elke dag met verwondering en ook wel een beetje jaloezie rondom me kijk en zie hoe soepel iedereen zich wel door het leven beweegt.
Maar niet getreurd, binnen drie maand ben ik ook opnieuw 1 van die mensen...
zaterdag 8 december 2007
BERT VAN HET CONCERT
Eindelijk terug onder de levenden.
Ik heb blijkbaar vorige zondag iets te veel gewoekerd met mijn beperkte krachten. Met de dalla dalla naar Onsea House, nog een stukje te voet, geprobeerd zoveel mogelijk van het concert mee te pikken en dan de ziel uit mijn lijf gepraat met familie en vrienden.
Tenslotte 's avonds nog iets wezen eten met de mensen van Flying Medical Services die me ooit eens het leven gered hebben door me naar Nairobi te vliegen.
De rekening werd maandagochtend gepresenteerd.
Niet van die vlucht, maar van het te enthousiast zijn op zondag.
Totaal lamgeslagen en te moe om zelfs maar rechtop te zitten.
De rekeningen bleven binnenstromen voor de rest van de week.
Ik veronderstel dat ik elke dag twee uur uit bed geweest ben.
Overmoedig zijn, heet dat dan.
Dit alles om me te verontschuldigen voor het feit dat ik niet eerder u allen, luisteraars en kopers van tickets, bedankt heb voor uw bijdrage aan mijn herstel.
Ook wil ik van harte Thomas, met zijn heerlijk Duits accent, en de zijnen bedanken voor het gratis spelen.
Daarnaast ook een woord van genegenheid voor Wim en Wendie, Jan en Annemarie, Koen en Delphine voor het bemannen van allerlei posten zoals op de foto's te zien is. Voor diegenen die niet op de foto's staan, maar wel meehielpen: bedankt.
Tenslotte de kernploeg. Fast Eddy, Safarilover Leen en Copywriter Patrick.
Heerlijk gewoon wat jullie voor elkaar gekregen hebben.
Niet alleen als bijdrage voor mijn ziekenhuiskosten, maar nu hebben de mensen in Belgie ook het gevoel dat ik toch iets van een culturele achtergrond heb.
Jullie allen hadden al een ruime plaats in mijn hart, maar laat ons zeggen dat er nu nog een kamertje bijgebouwd is....
Ik heb blijkbaar vorige zondag iets te veel gewoekerd met mijn beperkte krachten. Met de dalla dalla naar Onsea House, nog een stukje te voet, geprobeerd zoveel mogelijk van het concert mee te pikken en dan de ziel uit mijn lijf gepraat met familie en vrienden.
Tenslotte 's avonds nog iets wezen eten met de mensen van Flying Medical Services die me ooit eens het leven gered hebben door me naar Nairobi te vliegen.
De rekening werd maandagochtend gepresenteerd.
Niet van die vlucht, maar van het te enthousiast zijn op zondag.
Totaal lamgeslagen en te moe om zelfs maar rechtop te zitten.
De rekeningen bleven binnenstromen voor de rest van de week.
Ik veronderstel dat ik elke dag twee uur uit bed geweest ben.
Overmoedig zijn, heet dat dan.
Dit alles om me te verontschuldigen voor het feit dat ik niet eerder u allen, luisteraars en kopers van tickets, bedankt heb voor uw bijdrage aan mijn herstel.
Ook wil ik van harte Thomas, met zijn heerlijk Duits accent, en de zijnen bedanken voor het gratis spelen.
Daarnaast ook een woord van genegenheid voor Wim en Wendie, Jan en Annemarie, Koen en Delphine voor het bemannen van allerlei posten zoals op de foto's te zien is. Voor diegenen die niet op de foto's staan, maar wel meehielpen: bedankt.
Tenslotte de kernploeg. Fast Eddy, Safarilover Leen en Copywriter Patrick.
Heerlijk gewoon wat jullie voor elkaar gekregen hebben.
Niet alleen als bijdrage voor mijn ziekenhuiskosten, maar nu hebben de mensen in Belgie ook het gevoel dat ik toch iets van een culturele achtergrond heb.
Jullie allen hadden al een ruime plaats in mijn hart, maar laat ons zeggen dat er nu nog een kamertje bijgebouwd is....
donderdag 6 december 2007
15 december
We gaan er nogmaals een lap op geven. Ditmaal met een spetterend optreden van Monkey Knife Fight met daarna een fuif met DJ Ief. Voor dit muziek- en dansfestijn wijken we uit naar Torhout, de voormalige thuishaven van Jan. Noteer dus in je agenda: 15 december, benefietfuif Jan KoKo in de Foyer van het Cultureel Centrum de Brouckere (Aartrijkestraat 6, Torhout) vanaf 21.30 u tot ....?
maandag 3 december 2007
vrijdag 30 november 2007
Octocelli
Het concert van Octocelli nu zondag is uitverkocht!
Parkeren:
Als je met de wagen komt, kan je alvast je auto kwijt op de voorziene parking (100 plaatsen) langs de Akkerstraat. Als je de Brugsepoortstraat inrijdt, sla je de eerste straat (Rasphuisstraat) rechts in (net voor de apotheek). Aan de splitsing onmiddellijk hierop, kies je rechts waar je dan aan je linkerkant de parking vindt.
Parkeren:
Als je met de wagen komt, kan je alvast je auto kwijt op de voorziene parking (100 plaatsen) langs de Akkerstraat. Als je de Brugsepoortstraat inrijdt, sla je de eerste straat (Rasphuisstraat) rechts in (net voor de apotheek). Aan de splitsing onmiddellijk hierop, kies je rechts waar je dan aan je linkerkant de parking vindt.
donderdag 29 november 2007
ADRESSEN
Dag allemaal,
er zijn heel wat vrienden uit lang vervlogen tijden die reageren op de posts van de weblog.
Daar krijg ik dan helaas geen e-mail adres bij.
Iedereen die nog eens met me wil praten over de hogere dingen des levens - ik ben een expert nu ik die tunnel met dat witte licht gezien heb - kan me een mailtje sturen op jan.gevaert@gmail.com.
Hierbij denk ik bijvoorbeeld aan Yoerie en Stephanie en Annick en Tibor. Van jullie heb ik geen adres meer...
er zijn heel wat vrienden uit lang vervlogen tijden die reageren op de posts van de weblog.
Daar krijg ik dan helaas geen e-mail adres bij.
Iedereen die nog eens met me wil praten over de hogere dingen des levens - ik ben een expert nu ik die tunnel met dat witte licht gezien heb - kan me een mailtje sturen op jan.gevaert@gmail.com.
Hierbij denk ik bijvoorbeeld aan Yoerie en Stephanie en Annick en Tibor. Van jullie heb ik geen adres meer...
HET ZOTTE ZESDE VERVOLG
Alvorens iedereen hier begint te twijfelen aan mijn verstandelijke vermogens...
op een mooie ochtend was alles plots voorbij.
Toen Allison me vroeg waar we waren, antwoordde ik niet meer "Georgia, Paris of Florida" zoals de voorbije dagen.
De mist in mijn hoofd verdween en alles was weer in het juiste perspectief te zien.
Een keer nog heb ik mezelf op een remming betrapt.
De laatste dag in het hospitaal liep er een muis op het raamkozijn.
We waren met zijn drieen in de kamer maar ik heb niets durven zeggen.
Bang van de twijfelende blik in de ogen van Allison en de verpleger....
op een mooie ochtend was alles plots voorbij.
Toen Allison me vroeg waar we waren, antwoordde ik niet meer "Georgia, Paris of Florida" zoals de voorbije dagen.
De mist in mijn hoofd verdween en alles was weer in het juiste perspectief te zien.
Een keer nog heb ik mezelf op een remming betrapt.
De laatste dag in het hospitaal liep er een muis op het raamkozijn.
We waren met zijn drieen in de kamer maar ik heb niets durven zeggen.
Bang van de twijfelende blik in de ogen van Allison en de verpleger....
DE ZOTTE ZESDE WEEK
Het lijkt een wervende slogan voor E5 mode, maar dat is het gelukkig niet.
Laten we het hebben over de verwarrende tijd die me overviel toen de dokters vonden dat het welletjes geweest was met al die verdovende middelen.
De eerste vier, vijf weken zijn volledig aan me voorbij gegaan. Plat gespoten gleden de dagen in Intensive Care voorbij. Mijn lieve mama en mijn - al even lieve - zussen zijn tien dagen op bezoek geweest maar daar kan ik me niets van herinneren.
Na een week of vijf ging het morfinekraantje dus dicht.
Wat daarna gebeurde, was te gek voor woorden.
Nu heb ik altijd al een levendige fantasie gehad en was "a dirty mind is a joy forever" een van mijn favorieten, maar wat toen gebeurde, sloeg alles.
Ik begon hardop te twijfelen aan mijn verblijf in het Aga Khan hospitaal toen op zondag alle patienten, oud of jong, gewond of gewoon ziek, een liter whisky intraveneus toegediend kregen.
's Avonds vertelde ik het hele verhaal verontwaardigd aan Allison en ik zag de twijfel in haar ogen...
De dag erop dronk een dokter met een besmuikt gebaar eerst van mijn geneesmiddelen alvorens ik de rest toegediend kreeg.
Deze stoutmoedige handeling, samen met de twijfels van Allison, deden me naar de zwaardere middelen grijpen.
Ik stapte op mijn motor (die 250 kilometer verder in Arusha stond) en reed naar Zwitserland.
De dag erop reed ik met de fiets naar Noord-Amerika.
In mijn gedachten kwam Allison enkel 's avonds op bezoek en ik zorgde ervoor dat ik weer netjes in mijn bed lag toen zij eraan kwam.
Geen enkele keer heeft ze me gevraagd hoe ik mijn dag doorbracht.
Ik speelde mee in "the sound of music", er was een musical gepland in het hospitaal ter nagedachtenis van die goeie ouwe Nonkel Bob (is de brave man eigenlijk al gestorven?) en tot slot was er een staatsgreep waarbij de F16's vlak naast de grote ramen van het hospitaal stonden.
Dit alles ging voorbij aan de verpleegsters en aan Allison...
Een dag maakte ik het zo bont (maar hoe weet ik niet meer) dat ik er 's nachts van overtuigd raakte dat Allison me nooit nog zou komen bezoeken. Ik probeerde uit bed te raken en haar te contacteren met mijn telefoon die ingebouwd was in mijn hand. Dat was de meest schrikbarende nacht van mijn hele leven. De verwarring was compleet.
's Ochtends verscheen Alli - in mijn ogen totaal onverwacht - aan mijn bed.
Ik heb gehuild als een kind dat zijn mama kwijt was in de winkel van E5-mode....
Laten we het hebben over de verwarrende tijd die me overviel toen de dokters vonden dat het welletjes geweest was met al die verdovende middelen.
De eerste vier, vijf weken zijn volledig aan me voorbij gegaan. Plat gespoten gleden de dagen in Intensive Care voorbij. Mijn lieve mama en mijn - al even lieve - zussen zijn tien dagen op bezoek geweest maar daar kan ik me niets van herinneren.
Na een week of vijf ging het morfinekraantje dus dicht.
Wat daarna gebeurde, was te gek voor woorden.
Nu heb ik altijd al een levendige fantasie gehad en was "a dirty mind is a joy forever" een van mijn favorieten, maar wat toen gebeurde, sloeg alles.
Ik begon hardop te twijfelen aan mijn verblijf in het Aga Khan hospitaal toen op zondag alle patienten, oud of jong, gewond of gewoon ziek, een liter whisky intraveneus toegediend kregen.
's Avonds vertelde ik het hele verhaal verontwaardigd aan Allison en ik zag de twijfel in haar ogen...
De dag erop dronk een dokter met een besmuikt gebaar eerst van mijn geneesmiddelen alvorens ik de rest toegediend kreeg.
Deze stoutmoedige handeling, samen met de twijfels van Allison, deden me naar de zwaardere middelen grijpen.
Ik stapte op mijn motor (die 250 kilometer verder in Arusha stond) en reed naar Zwitserland.
De dag erop reed ik met de fiets naar Noord-Amerika.
In mijn gedachten kwam Allison enkel 's avonds op bezoek en ik zorgde ervoor dat ik weer netjes in mijn bed lag toen zij eraan kwam.
Geen enkele keer heeft ze me gevraagd hoe ik mijn dag doorbracht.
Ik speelde mee in "the sound of music", er was een musical gepland in het hospitaal ter nagedachtenis van die goeie ouwe Nonkel Bob (is de brave man eigenlijk al gestorven?) en tot slot was er een staatsgreep waarbij de F16's vlak naast de grote ramen van het hospitaal stonden.
Dit alles ging voorbij aan de verpleegsters en aan Allison...
Een dag maakte ik het zo bont (maar hoe weet ik niet meer) dat ik er 's nachts van overtuigd raakte dat Allison me nooit nog zou komen bezoeken. Ik probeerde uit bed te raken en haar te contacteren met mijn telefoon die ingebouwd was in mijn hand. Dat was de meest schrikbarende nacht van mijn hele leven. De verwarring was compleet.
's Ochtends verscheen Alli - in mijn ogen totaal onverwacht - aan mijn bed.
Ik heb gehuild als een kind dat zijn mama kwijt was in de winkel van E5-mode....
dinsdag 27 november 2007
Live met Tanzania
Wie zondag naar het concert van Octocelli komt, krijgt er nog een bonus bovenop. We gaan een live internet-verbinding leggen met Jan in Tanzania.
We proberen zijn gat in beeld te brengen en stellen hem enkele interessante vragen over de prijs van een vat ruwe olie, de zwangerschap van Mathilde, de slechte kwaliteit van de frietpatatten en de regeringsonderhandelingen.
Er zijn nog enkele kaarten over. Reserveer op benefiet.jan.gevaert@gmail.com
Update: heb je zelf een pertinente vraag voor Jan? Stuur ze naar bovenstaand email-adres. We proberen ze te stellen.
maandag 26 november 2007
AND THE WINNER IS.....
Goeie 's morgens,
veel antwoorden op de drie vragen: Aangezien sommigen onder jullie een nacht met Wim moeten doorbrengen, opteer ik ervoor geen enkele naam te noemen maar drie mensen wisten dat VALS WAAR WAAR de juiste oplossing was.
Proficiat voor hen, pole voor de rest....
veel antwoorden op de drie vragen: Aangezien sommigen onder jullie een nacht met Wim moeten doorbrengen, opteer ik ervoor geen enkele naam te noemen maar drie mensen wisten dat VALS WAAR WAAR de juiste oplossing was.
Proficiat voor hen, pole voor de rest....
vrijdag 23 november 2007
KOKO INTERACTIEF
Het is hier nogal stilletjes, valt me op.
Daar doen we iets aan met een interactief en intercontinentaal waarheidsspel.
De uitleg is simpel, Schalkse Ruiters achterna. Drie verhalen, drie maal waar of vals.
Stuur je antwoord, bvb Waar Vals Vals naar jan.gevaert@gmail.com of wim.maertens@gmail.com.
Heb je drie correcte antwoorden, dan win je een overnachting in mijn huis in Arusha maar heb je ze alle drie fout, dan moet je een nacht bij Wim in bed.
Denk dus goed na....
1. Naar wekelijkse gewoonte kwam de priester langs op zondag. Dit keer bleek het tot mijn verrassing een witte herder te zijn. Helemaal mooi werd het toen Norbert uit Meulebeke bleek te komen. We praatten een half uurtje en toen Norbert aanstalten maakte om in de volgende kamer zieltjes te gaan winnen, stelde ik mijn lang uitgestelde vraag.
Norbert, aangezien alles te regelen valt in Afrika en ik toch een paar keer dicht bij de dood geweest ben, zou je me dan niet heilig kunnen verklaren?
Daarvoor moet je dood zijn, kwam het antwoord.
Ik zal me schijndood houden, antwoordde ik.
Geen probleem, zei de priester terwijl hij naar buiten wandelde, dan verklaar ik je wel schijnheilig....
2. Ik werkte in Via Via, een belgische bar met een oase van groen errond.
Op een ochtend stapte een man naar een boom die dringend gesnoeid moest worden.
Hij deed een dikke jas aan in beschermend materiaal. Daarna ging een helm op, een paar oorbeschermers en een stofbril.
Tot slot verdwenen zijn handen in een paar dikke werkmanshandschoenen, werd de handzaag bovengehaald en begon de brave man manueel de takken af te zagen....
3. Toen mijn tante Annemarie nog een tantetje was, woonde ze in Congo. Op een avond kwamen er gasten dineren. Alles moest in orde zijn.
De boy die serveerde, werd geinformeerd dat hij het gebakken speenvarken volledig moest binnenbrengen op een groot dienblad met een appel in de mond en peterselie in de oren.
Toen het tijd was voor het hoofdgerecht, zwaaide de deur open en kwam de boy binnen met de plateau, enige probleem was dat hijzelf de appel in zijn mond had en de peterselie in zijn oren....
Wat is waar, wat is vals? De loketten zijn nu open.
Daar doen we iets aan met een interactief en intercontinentaal waarheidsspel.
De uitleg is simpel, Schalkse Ruiters achterna. Drie verhalen, drie maal waar of vals.
Stuur je antwoord, bvb Waar Vals Vals naar jan.gevaert@gmail.com of wim.maertens@gmail.com.
Heb je drie correcte antwoorden, dan win je een overnachting in mijn huis in Arusha maar heb je ze alle drie fout, dan moet je een nacht bij Wim in bed.
Denk dus goed na....
1. Naar wekelijkse gewoonte kwam de priester langs op zondag. Dit keer bleek het tot mijn verrassing een witte herder te zijn. Helemaal mooi werd het toen Norbert uit Meulebeke bleek te komen. We praatten een half uurtje en toen Norbert aanstalten maakte om in de volgende kamer zieltjes te gaan winnen, stelde ik mijn lang uitgestelde vraag.
Norbert, aangezien alles te regelen valt in Afrika en ik toch een paar keer dicht bij de dood geweest ben, zou je me dan niet heilig kunnen verklaren?
Daarvoor moet je dood zijn, kwam het antwoord.
Ik zal me schijndood houden, antwoordde ik.
Geen probleem, zei de priester terwijl hij naar buiten wandelde, dan verklaar ik je wel schijnheilig....
2. Ik werkte in Via Via, een belgische bar met een oase van groen errond.
Op een ochtend stapte een man naar een boom die dringend gesnoeid moest worden.
Hij deed een dikke jas aan in beschermend materiaal. Daarna ging een helm op, een paar oorbeschermers en een stofbril.
Tot slot verdwenen zijn handen in een paar dikke werkmanshandschoenen, werd de handzaag bovengehaald en begon de brave man manueel de takken af te zagen....
3. Toen mijn tante Annemarie nog een tantetje was, woonde ze in Congo. Op een avond kwamen er gasten dineren. Alles moest in orde zijn.
De boy die serveerde, werd geinformeerd dat hij het gebakken speenvarken volledig moest binnenbrengen op een groot dienblad met een appel in de mond en peterselie in de oren.
Toen het tijd was voor het hoofdgerecht, zwaaide de deur open en kwam de boy binnen met de plateau, enige probleem was dat hijzelf de appel in zijn mond had en de peterselie in zijn oren....
Wat is waar, wat is vals? De loketten zijn nu open.
woensdag 21 november 2007
Anatomie
sms:
Ik heb zopas samen met Allison in haar anatomieboek zitten kijken. Nu pas besef ik welk een mirakel dit is. Spraakcentrum, halsslagader, schildklier... Het ligt daar allemaal op een halve centimeter van elkaar. De kogel is afgeschampt op de zevende halswervel en net onder een grote aftakking van de halsslagader doorgegaan. Koude rillingen...
sms:
Ik dank de heilige Ballisticus, patroonheilige van de verdwaalde... euh... patronen... Grapdwang om het allemaal te verteren. En iedereen maar zeggen: je hebt gelukkig je gevoel voor humor niet verloren. Ze zouden me hier soms moeten zien liggen...
Ik heb zopas samen met Allison in haar anatomieboek zitten kijken. Nu pas besef ik welk een mirakel dit is. Spraakcentrum, halsslagader, schildklier... Het ligt daar allemaal op een halve centimeter van elkaar. De kogel is afgeschampt op de zevende halswervel en net onder een grote aftakking van de halsslagader doorgegaan. Koude rillingen...
sms:
Ik dank de heilige Ballisticus, patroonheilige van de verdwaalde... euh... patronen... Grapdwang om het allemaal te verteren. En iedereen maar zeggen: je hebt gelukkig je gevoel voor humor niet verloren. Ze zouden me hier soms moeten zien liggen...
maandag 19 november 2007
Octocelli
VIRTUOOS KLASSIEK MET OCTOCELLI
Octocelli is een achtkoppig cello-ensemble, ontstaan uit de schoot van het Orkest van de Vlaamse Opera. Dit divers gezelschap - zowel naar nationaliteiten als naar muzikale achtergrond - staat garant voor een schitterend samenspel, met vernuftige staaltjes van technisch kunnen en virtuositeit. Hun repertoire bestaat uit originele werken van minder bekende en bekende meesters – Popper, Jongen,... én de tanguero Astor Piazzolla - en bewerkingen van eigen hand.
zondag 2 december
11.00 u – deuren vanaf 10.00 u
Galerij, Leon De Bruyn, Hoogstraat 66, 9000 Gent
inkom: 8 euro
Voor kaarten: mail naar benefiet.jan.gevaert@gmail.com en vermeld het aantal personen. Stort het overeenkomstige bedrag over op rekeningnummer 'steunfonds Jan Gevaert' 979-5406559-75.
vrijdag 16 november 2007
Verdere Avonturen
Gegroet,
als ik zelf niets meer post, is het hier maar een dooie bedoening en van dooie bedoeningen heb ik mijn bekomst.
We zijn dus vorige zondag met Steve terug naar Tanzania gevlogen. Hij bracht vier passagiers naar Nairobi en moest toch leeg terug dus kregen we een gratis lift.
Net na het opstijgen begon een van de verklikkers een geluid te maken als een nest muizen in barensnood.
Mijn gemoed werd niet gerust gesteld door de piloot die zenuwachtig om zich heen zat te kijken.
Plots zagen we toch op de radar waar hij voor vreesde .... een vliegtuig was gewoon onder ons door gevlogen.
Steve schold de verkeersleiding verrot, we moestten nog een storm ontwijken maar toen we landden, lag de Kilimanjaro in al haar glorie te schitteren in de avondzon...
Hier alles goed, ik slaap 18 uur per dag, Allison heeft een griep en we hebben onszelf benoemd tot het meest pathetische koppel ter wereld maar we maken vooruitgang en dat telt.
als ik zelf niets meer post, is het hier maar een dooie bedoening en van dooie bedoeningen heb ik mijn bekomst.
We zijn dus vorige zondag met Steve terug naar Tanzania gevlogen. Hij bracht vier passagiers naar Nairobi en moest toch leeg terug dus kregen we een gratis lift.
Net na het opstijgen begon een van de verklikkers een geluid te maken als een nest muizen in barensnood.
Mijn gemoed werd niet gerust gesteld door de piloot die zenuwachtig om zich heen zat te kijken.
Plots zagen we toch op de radar waar hij voor vreesde .... een vliegtuig was gewoon onder ons door gevlogen.
Steve schold de verkeersleiding verrot, we moestten nog een storm ontwijken maar toen we landden, lag de Kilimanjaro in al haar glorie te schitteren in de avondzon...
Hier alles goed, ik slaap 18 uur per dag, Allison heeft een griep en we hebben onszelf benoemd tot het meest pathetische koppel ter wereld maar we maken vooruitgang en dat telt.
vrijdag 9 november 2007
Octocelli
Reveer alvast je plaatsje via benefiet.jan.gevaert@gmail.com. Vermeld het aantal personen en stort het overeenkomstige bedrag over op rekeningnummer 979-5406559-75.
woensdag 7 november 2007
VOOR ELKE DAG EENTJE
369 berichten op mijn gmail.
Als ik er eentje per dag beantwoord, ben ik dus volgend jaar nog bezig.
Eventjes geduld dus allemaal, ik ben je niet vergeten. Zeker niet na alle inzet...
Als ik er eentje per dag beantwoord, ben ik dus volgend jaar nog bezig.
Eventjes geduld dus allemaal, ik ben je niet vergeten. Zeker niet na alle inzet...
dinsdag 6 november 2007
ONTSLAGEN
Dag allemaal,
gisteren was de eerste dag van mijn nieuwe leven.
Na een ganse dag wachten - dit is Afrika - hebben we om acht uur dertig eindelijk groen licht gekregen.
We verblijven nu in een prachtig guesthouse van een vriend en genieten van de vrijheid en de rust....
Tot morgen
Jan Koko
gisteren was de eerste dag van mijn nieuwe leven.
Na een ganse dag wachten - dit is Afrika - hebben we om acht uur dertig eindelijk groen licht gekregen.
We verblijven nu in een prachtig guesthouse van een vriend en genieten van de vrijheid en de rust....
Tot morgen
Jan Koko
maandag 5 november 2007
Halswervel
Weer een stap voorwaarts : het wandelrek voor bonma's met een paarse kleurspoeling en een poedel is vervangen door een elegante wandelstok in stijlvol zwart. Verder heeft de MRI uitgewezen dat een halswervellichaam gebroken is. Het is een zogenaamde stabiele breuk en levert geen gevaar op, zegt men. Ik moet wel zes weken een neksteun dragen. Maar ... ik leef nog en dat besef ik elke dag ...
zondag 4 november 2007
John
John Minja had er vijf uur bus voor over om me te komen bezoeken in Nairobi.
Allison stond nog even met John aan de receptie te praten, maar zijn blik werd constant afgeleid door de lift. De deuren gingen open en dicht en telkens verschenen er andere mensen. Dat ging zijn verstand te boven.
"Is er lucht in die box?", vroeg hij Allison.
Ze stelde voor om samen de lift te nemen.
John stond er versteend bij. Toen hij uiteindelijk vertrok nam hij wijselijk de trap...
Allison stond nog even met John aan de receptie te praten, maar zijn blik werd constant afgeleid door de lift. De deuren gingen open en dicht en telkens verschenen er andere mensen. Dat ging zijn verstand te boven.
"Is er lucht in die box?", vroeg hij Allison.
Ze stelde voor om samen de lift te nemen.
John stond er versteend bij. Toen hij uiteindelijk vertrok nam hij wijselijk de trap...
Fysio
De dikke witte man zat verontwaardigd om zich heen te kijken in de fydiotherapieruimte toen ik werd binnengerold voor mijn oefeningen. Er was hem een groot onrecht aangedaan.
"Ook langs achter aangereden door een matatu (busje voor personenvervoer)?", vroeg hij gretig.
"Nee", antwoordde ik, "in mijn nek geschoten tijdens een overval."
"Dan toch liever een matatu", antwoordde hij droogweg, terwijl een dokter een steun rond zijn korte witte nek wrong.
"Ook langs achter aangereden door een matatu (busje voor personenvervoer)?", vroeg hij gretig.
"Nee", antwoordde ik, "in mijn nek geschoten tijdens een overval."
"Dan toch liever een matatu", antwoordde hij droogweg, terwijl een dokter een steun rond zijn korte witte nek wrong.
vrijdag 2 november 2007
De financiën
Dag iedereen
Vandaag kregen we bericht dat Jan wellicht volgende week het ziekenhuis mag verlaten. We danken iedereen voor de steun die hij en wij mochten ontvangen. Lichamelijk en emotioneel is er heel wat te verwerken, maar daarvoor zal tijd nodig zijn.
Velen vragen zich af wat de exacte kosten van de ziekenhuis zijn en waarom Jan niet naar België kwam, of komt. Daarom deze uitleg:
Allereerst de factuur: Wij krijgen telkens deelfacturen, iedere keer wordt het openstaande bedrag doorgegeven. We moeten dus wachten op de laatste factuur voor we het totale bedrag kennen. Nog even geduld dus.
Toen wij in Nairobi waren en ook nog de eerste weken daarna was Jan lichamelijk niet sterk genoeg om gerepatrieerd te worden, tenzij met een sanitaire vlucht. Dit kost echter minimum 40.000 €. Bovendien wisten we niet of Jan kon aangesloten worden bij het ziekenfonds.
We hebben navraag gedaan voor die aansluiting. Dit nam nogal wat tijd en telefoontjes in beslag. Na een aantal weken verbeterde Jans toestand heel sterk en was het medisch gezien niet meer nodig dat hij naar België kwam. De kosten van de vlucht (zes stoelen, dus een "ombouw" van het vliegtuig) zouden voor ons zijn en de aansluiting bij een belgisch ziekenfonds kon nog steeds niet geregeld worden. Financieel dus ook geen optie ...
Vandaar zijn blijvend verblijf in zijn Afrika.
Dank en groeten
Rosemie.
woensdag 31 oktober 2007
Peter George Chacha
Ze hebben gisteren Peter George Chacha opgepakt. De man heeft tijdens een overval op een privé-club een ober doodgeschoten.
Waarschijnlijk is hij ook degene die mij te pakken heeft gehad.
Een grote opluchting voor een veilige terugkeer naar Arusha volgende week...
Waarschijnlijk is hij ook degene die mij te pakken heeft gehad.
Een grote opluchting voor een veilige terugkeer naar Arusha volgende week...
De nachtwacht
Als een armada kwamen ze binnen gezeild: Alice op kop en achter haar de minder belangrijke deelnemers van de minieme optocht.
Terwijl Alice op haar typisch onbehouwen manier een thermometer onder mijn arm plantte, stelde ze me de rest van het clubje voor. Het bleek de nieuwe nachtploeg te zijn. Dat belooft.
Op een teken van de chef maakte iedereen een halve draai in mijn piepkleine kamertje en er werd afgemarcheerd. Het laatste wat ik zag was de dikke kont van Alice.
Terwijl Alice op haar typisch onbehouwen manier een thermometer onder mijn arm plantte, stelde ze me de rest van het clubje voor. Het bleek de nieuwe nachtploeg te zijn. Dat belooft.
Op een teken van de chef maakte iedereen een halve draai in mijn piepkleine kamertje en er werd afgemarcheerd. Het laatste wat ik zag was de dikke kont van Alice.
dinsdag 30 oktober 2007
Sms'je
Hier op het eind van mijn geduld. Nog een dag of vijf waarschijnlijk. Alles goed, behalve dat ik nog altijd rond stiefel als een opa en in de fitness oefeningen doe met vier kilo, waar ik het in Gent met veertig deed... Hoop dat alles goed is met jullie. Popel om de site te zien.
maandag 29 oktober 2007
Maandag
Daarnet een sms'je van Jan:
"Geen paniek. Er is een probleempje met mijn halswervels. Ik krijg regelmatig elektrische schokken door mijn ruggegraat. Niet dramatisch maar misschien toch operatie. Blijf optimistisch, dat ben ik ook. Morgen weten we meer. Ik hou van jullie."
Later:
Er is een halswervel verschoven. Dat klinkt, al is het ook erg, toch niet zo alarmerend.
In ieder geval moet Jan nu minstens een week langer in het ziekenhuis blijven.
"Geen paniek. Er is een probleempje met mijn halswervels. Ik krijg regelmatig elektrische schokken door mijn ruggegraat. Niet dramatisch maar misschien toch operatie. Blijf optimistisch, dat ben ik ook. Morgen weten we meer. Ik hou van jullie."
Later:
Er is een halswervel verschoven. Dat klinkt, al is het ook erg, toch niet zo alarmerend.
In ieder geval moet Jan nu minstens een week langer in het ziekenhuis blijven.
zondag 28 oktober 2007
Spaghetti
Tijdens de spaghetti-middag werden ook foto's gemaakt. Een beetje laat publiceren we die nu op de website.
zaterdag 27 oktober 2007
SMs'jes
Deze sms'jes bereikten mij gisteren:
Aan Fernande:
Dag moe. Goed nieuws alweer. Morgenochtend gaat mijn rechtstreekse maagsonde er uit en schakel ik over op gewone voeding. Nu is het enkel nog wachten tot die hele handel uit mijn hals is. Ik ben hier nog een week, denk ik zo...
Liefs van ons beiden.
Even later:
Ik (Fernande, nvdr) heb gevraagd aan Jan wat hij het liefst wou eten als de maagsonde weg is. Zijn antwoord: vier kilo préparé... Ik zou er met mijn gezicht voorover op aanvallen, zodat de augurken in mijn neus zitten...
Aan Fernande:
Dag moe. Goed nieuws alweer. Morgenochtend gaat mijn rechtstreekse maagsonde er uit en schakel ik over op gewone voeding. Nu is het enkel nog wachten tot die hele handel uit mijn hals is. Ik ben hier nog een week, denk ik zo...
Liefs van ons beiden.
Even later:
Ik (Fernande, nvdr) heb gevraagd aan Jan wat hij het liefst wou eten als de maagsonde weg is. Zijn antwoord: vier kilo préparé... Ik zou er met mijn gezicht voorover op aanvallen, zodat de augurken in mijn neus zitten...
donderdag 25 oktober 2007
Wie heb ik aan de lijn, hallo, hallo?
Hallo allemaal,
Een nieuwe grote ontwikkeling : vanavond heeft Jan me opgebeld. Ongelukkig genoeg heb ik het niet op het moment zelf gehoord, maar hij had een bericht ingesproken. Je kan goed horen dat het niet gemakkelijk gaat en dat hij naar adem moet happen maar met zijn stem is alles in orde. Opnieuw een echte opluchting voor ons allemaal.
Groetjes aan jullie allemaal,
Fernande.
Een nieuwe grote ontwikkeling : vanavond heeft Jan me opgebeld. Ongelukkig genoeg heb ik het niet op het moment zelf gehoord, maar hij had een bericht ingesproken. Je kan goed horen dat het niet gemakkelijk gaat en dat hij naar adem moet happen maar met zijn stem is alles in orde. Opnieuw een echte opluchting voor ons allemaal.
Groetjes aan jullie allemaal,
Fernande.
dinsdag 23 oktober 2007
sms van Jan
Eventjes allemaal stil. De fistula zou dicht zijn. Er is niets meer te zien op de foto's. Morgen krijg ik een buisje, maat 9 i.p.v. 10 om de opening in mijn keel te laten dichtgroeien. Daarna gaan ze om de 2 tot 3 dagen een cijfer naar beneden tot aan 6. Maar ik moet daarvoor niet in het ziekenhuis blijven, wel in de buurt terwijl de opening in de hals dichtgroeit. Daarna mag ik normaal gezien naar huis. Eindelijk, eindelijk... We gaan een huis zoeken meer in het centrum van de stad. En dan hopen dat ik tegen januari voldoende hersteld ben om te gaan werken.
De dokter zei dat ik een mirakelpatiënt ben.
Nog eens allemaal heel erg bedankt voor alle steun, moreel, financieel, praktisch ...
Kussen, Jan.
vrijdag 19 oktober 2007
Bericht
Bericht van Jan aan zijn mama:
'Goed geslapen, maar elke dag is er wel iets. Een paar dagen geleden totaal klaar voor de revalidatie maar helemaal geen energie. Bleek dat mijn zoutgehalte nihil was. Daarna een paar dagen doodmoe bij elke inspanning en nu mag ik niet buiten wegens dat ultra resistent virus. Ik stel me zo een vraatzuchtig groen monstertje voor. Sms-en is nog steeds erg vermoeiend maar ik heb tenminste contact ...'
Zopas aan mij:
'I just wanna be sedated van The Ramones op de radio. Wat kan het leven toch grappig zijn na 14 dagen morfine. Begin tebeseffen waar ik aan ontsnapt ben. Alles komt terug en we praten er hier veel over. Begin ook in te zien hoe bezorgd iedereen voor me was. Ik kan jullie niet genoeg bedanken voor alle steun. Mijn excuses dat ik niet antwoord, maar dit ding hier is voorlopig het enige contact. Als ik mijn stem terug heb, roep ik wel eens tot daar.'
'Goed geslapen, maar elke dag is er wel iets. Een paar dagen geleden totaal klaar voor de revalidatie maar helemaal geen energie. Bleek dat mijn zoutgehalte nihil was. Daarna een paar dagen doodmoe bij elke inspanning en nu mag ik niet buiten wegens dat ultra resistent virus. Ik stel me zo een vraatzuchtig groen monstertje voor. Sms-en is nog steeds erg vermoeiend maar ik heb tenminste contact ...'
Zopas aan mij:
'I just wanna be sedated van The Ramones op de radio. Wat kan het leven toch grappig zijn na 14 dagen morfine. Begin tebeseffen waar ik aan ontsnapt ben. Alles komt terug en we praten er hier veel over. Begin ook in te zien hoe bezorgd iedereen voor me was. Ik kan jullie niet genoeg bedanken voor alle steun. Mijn excuses dat ik niet antwoord, maar dit ding hier is voorlopig het enige contact. Als ik mijn stem terug heb, roep ik wel eens tot daar.'
donderdag 18 oktober 2007
Laatste dagen
Een bloemlezing uit de berichten van afgelopen dagen.
De dokters hopen dat de fistel uit zichzelf zou kunnen genezen. Volgende week herhalen ze de tests en dan zullen ze beslissen of het nodig is om te opereren of niet.
Jan heeft nog enkele sms’jes aan zijn moeder gestuurd. Daarin uit hij zijn ongeduld en verveling. (Niet te verwonderen na 7 weken aan je bed gekluisterd te zijn.) In de berichtjes komt wel de typische Jan naar boven, dat is een goed teken.
Jan ligt sedert een paar dagen in een gewone ziekenhuiskamer.
Hij is nog vaak verward en reageert soms agressief, maar dat schijnt normaal te zijn na een wekenlange verdoving. Hij heeft wel een nieuwe infectie aan de tube in de luchtpijp. Blijkbaar is dat niet zo heel erg, maar het is natuurlijk weer een dompertje.
Hij wordt ondertussen wel “normaler” (voor zover dat bij hem mogelijk is ;-) en alerter. Hij moet nu zoveel mogelijk bewegen. Hij is in staat om enkele stappen te zetten. Allison gaat nu een rolstoel vragen, zodat de bewegingen zich niet meer hoeven te beperken tot de kamer.
De dokters hopen dat de fistel uit zichzelf zou kunnen genezen. Volgende week herhalen ze de tests en dan zullen ze beslissen of het nodig is om te opereren of niet.
Jan heeft nog enkele sms’jes aan zijn moeder gestuurd. Daarin uit hij zijn ongeduld en verveling. (Niet te verwonderen na 7 weken aan je bed gekluisterd te zijn.) In de berichtjes komt wel de typische Jan naar boven, dat is een goed teken.
Jan ligt sedert een paar dagen in een gewone ziekenhuiskamer.
Hij is nog vaak verward en reageert soms agressief, maar dat schijnt normaal te zijn na een wekenlange verdoving. Hij heeft wel een nieuwe infectie aan de tube in de luchtpijp. Blijkbaar is dat niet zo heel erg, maar het is natuurlijk weer een dompertje.
Hij wordt ondertussen wel “normaler” (voor zover dat bij hem mogelijk is ;-) en alerter. Hij moet nu zoveel mogelijk bewegen. Hij is in staat om enkele stappen te zetten. Allison gaat nu een rolstoel vragen, zodat de bewegingen zich niet meer hoeven te beperken tot de kamer.
Opbrengst
De fuif en de benefetti hebben samen iets meer dan 3500 euro opgebracht. Een mooi resultaat. Een dikke merci aan iedereen die aanwezig was!
Er kan bovendien nog altijd geboden worden op de ebay-veilingen! (zie hieronder)
Er kan bovendien nog altijd geboden worden op de ebay-veilingen! (zie hieronder)
maandag 15 oktober 2007
Bericht van Jan zelf
Gisteren ontving ik plots dit sms'je van Jan zelf:
Dag lieve mensen in Gent. Net wakker na alweer een volledige dag in de armen van Morpheus. Bedankt voor alle steun en tot heel gauw.
Dag lieve mensen in Gent. Net wakker na alweer een volledige dag in de armen van Morpheus. Bedankt voor alle steun en tot heel gauw.
zondag 14 oktober 2007
Zondag
Morning!
Wow, what a difference and a relief. The effects aren't completely gone, but I'd say about 80 percent gone. I'm told that the dr. will come again tonight, so I'll stick around to try to get more info from him. Jan asked to sit in the chair today for the first time. We also played cards. Hopefully out of HDU soon! I try to email today.
Allison
Wow, what a difference and a relief. The effects aren't completely gone, but I'd say about 80 percent gone. I'm told that the dr. will come again tonight, so I'll stick around to try to get more info from him. Jan asked to sit in the chair today for the first time. We also played cards. Hopefully out of HDU soon! I try to email today.
Allison
zaterdag 13 oktober 2007
Benefiet-veiling
We werden gesponsord door Moortgat. Ze gaven ons ook enkele dingen mee die vast en zeker een plaatsje in uw woonkamer verdienen.
Vanaf nu kan je op deze voorwerpen bieden op ebay.
Alle aanbiedingen vind je hier (klik).
(wie geen ebay-account heeft mag ook een mailtje sturen met zijn aanbod op benefiet.jan.gevaert@gmail.com)
Wat bieden we aan:
2 metalen reclameborden
Bord 1
Bord 2
1 vlag
Bierkaartjes
Lot 1, lot 2, lot 3
Vanaf nu kan je op deze voorwerpen bieden op ebay.
Alle aanbiedingen vind je hier (klik).
(wie geen ebay-account heeft mag ook een mailtje sturen met zijn aanbod op benefiet.jan.gevaert@gmail.com)
Wat bieden we aan:
2 metalen reclameborden
Bord 1
Bord 2
1 vlag
BierkaartjesLot 1, lot 2, lot 3
vrijdag 12 oktober 2007
Vrijdag
Morning, The neurologist looked at Jan today and has ordered an MRI. His pupils have been different sizes and there are some small differences between his right and left sides (movements and responses). Neuro dr. can think of two reasons for this, both of which he says are "not difficult" to deal with. Maybe the bullet hit his spinal cord or maybe Jan has an infection in his head.
I know that sounds pretty scary, I'd be lying if I said I wasn't nervous myself. He's also been more confused the last couple days, which prompted the doctors to take a look. So now he gets the MRI as soon as possible. We see the results and go from there.
I will keep you updated as I know anything. I'm hoping it's a straight forward infection or maybe even a little swelling or something like that.
Fingers crossed.
Allison
I know that sounds pretty scary, I'd be lying if I said I wasn't nervous myself. He's also been more confused the last couple days, which prompted the doctors to take a look. So now he gets the MRI as soon as possible. We see the results and go from there.
I will keep you updated as I know anything. I'm hoping it's a straight forward infection or maybe even a little swelling or something like that.
Fingers crossed.
Allison
Reclame
We onderbreken even voor enkele berichten van algemeen nut.
U mag gerust even naar de koelkast lopen, maar ik vermeld deze mensen en bedrijven toch (nog eens). Ze verdienen het.
(in alfabetische volgorde)
- Jopivino voor de wijn
- Konica-Minolta voor het drukwerk
- Marleen Lecluyse voor de spaghetti
- Moortgat voor Duvel
- Sidesound voor licht
- Simon "sticky bunny" voor de affiches en flyers
- Taverne Henry Story voor zaal en vat en andere
- VLK voor zaal en praktische steun
- het "Steunfonds Jan Koko" voor de hele organisatie
- degenen die ik vergeet (sorry het waren hectische weken)
- en last but not least: uzelf, voor uw niet aflatende steun op allerlei vlakken.
Tot vanavond!
U mag gerust even naar de koelkast lopen, maar ik vermeld deze mensen en bedrijven toch (nog eens). Ze verdienen het.
(in alfabetische volgorde)
- Jopivino voor de wijn
- Konica-Minolta voor het drukwerk
- Marleen Lecluyse voor de spaghetti
- Moortgat voor Duvel
- Sidesound voor licht
- Simon "sticky bunny" voor de affiches en flyers
- Taverne Henry Story voor zaal en vat en andere
- VLK voor zaal en praktische steun
- het "Steunfonds Jan Koko" voor de hele organisatie
- degenen die ik vergeet (sorry het waren hectische weken)
- en last but not least: uzelf, voor uw niet aflatende steun op allerlei vlakken.
Tot vanavond!
Gentenaar
Vandaag een bericht in de Gentenaar/Nieuwsblad.
----
Op 9 september sloeg het noodlot echter toe. Jan verwachtte die avond bezoek en toen de nachtwaker de gasten binnenliet, glipten enkele overvallers mee het domein op. Na een kleine schermutseling schoten de inbrekers hem genadeloos neer. Hij kreeg een kogel in de keel en leverde wekenlang een strijd met de dood. Sinds kort is Jan aan de beterhand.
'Het was kantje boordje', zegt Wim Maertens die al vijftien jaar een goede vriend van Gevaert is. 'Jan ligt nu iets meer dan een maand in een topziekenhuis in Nairobi in Kenia. Hij kreeg op een bepaald moment een heel zware infectie en lag een tijd in een artificiële coma. Maar vorige week verbeterde zijn toestand en momenteel is hij buiten levensgevaar.
Vorig weekend mocht hij de afdeling intensieve zorgen verlaten en hij ligt nu op een gewone kamer. Hij heeft zelfs zijn bed al kunnen verlaten om een half uurtje in de zetel te zitten. Dat is uiteraard goed nieuws.'
Corrupt
Het slechte nieuws is dat de ziekenhuisfactuur van Jan Gevaert intussen opliep tot meer dan 50.000 euro. Jan Gevaert had in zijn nieuwe thuishaven geen ziekteverzekering. 'Om als particulier in Tanzania een ziekteverzekering af te sluiten, betaal je minimum 3.000 euro per jaar. Dat is een enorm bedrag', weet Maertens. 'Ik ging eerder al op bezoek bij Jan en dat land is op elk niveau vrij corrupt. De kans dat je een verzekering afsluit en niets terugbetaald krijgt, is dus vrij reëel. Bovendien ligt Jan nu in een ander land, Kenia.'
Vandaar dat Wim samen met enkele vrienden van Jan Gevaert besloot om zelf een steentje bij te dragen. 'We hebben toen nagedacht over acties die relatief veel opbrengen in verhouding met het werk dat je er moet insteken. De eerste twee evenementen die we voorlopig organiseren zijn een fuif en een spaghettinamiddag.' Vanavond al kan je op het Henry Storyplein vlakbij het UZ terecht voor de K(r)oko Party, een benefietfuif ten voordele van Jan Gevaert. Zondag vindt dan een spaghettifestijn plaats, maar dat is al zo goed als volzet. (mdw)
K(r)oko Party, vanavond vrijdag 12 oktober, Henry Storyplein, Steenakker 250.
----
Benefietacties voor Jan 'Koko' Gevaert
GENT - De ziekenhuiskosten van de in Tanzania neergeschoten Gentenaar Jan 'Koko' Gevaert lopen enorm hoog op. 'Alle beetjes helpen en dus besloten we om ons steentje bijdragen', zeggen zijn vrienden die enkele benefietacties op het getouw zetten.
Nadat hij gedurende veertien jaar in Gent het café-restaurant Kokodril (aan de Annonciadenstraat) had opengehouden, besliste de 41-jarige Gentenaar Jan Gevaert om een nieuw leven te beginnen aan de andere kant van de wereld. Hij vestigde zich in de Tanzaniaanse stad Arusha, waar hij een tijdlang in een Viavia-café werkte en wat later vakantielodges begon te beheren. Jan maakte zijn droom waar, was gelukkig en schreeuwde zijn optimisme uit.Op 9 september sloeg het noodlot echter toe. Jan verwachtte die avond bezoek en toen de nachtwaker de gasten binnenliet, glipten enkele overvallers mee het domein op. Na een kleine schermutseling schoten de inbrekers hem genadeloos neer. Hij kreeg een kogel in de keel en leverde wekenlang een strijd met de dood. Sinds kort is Jan aan de beterhand.
'Het was kantje boordje', zegt Wim Maertens die al vijftien jaar een goede vriend van Gevaert is. 'Jan ligt nu iets meer dan een maand in een topziekenhuis in Nairobi in Kenia. Hij kreeg op een bepaald moment een heel zware infectie en lag een tijd in een artificiële coma. Maar vorige week verbeterde zijn toestand en momenteel is hij buiten levensgevaar.
Vorig weekend mocht hij de afdeling intensieve zorgen verlaten en hij ligt nu op een gewone kamer. Hij heeft zelfs zijn bed al kunnen verlaten om een half uurtje in de zetel te zitten. Dat is uiteraard goed nieuws.'
Corrupt
Het slechte nieuws is dat de ziekenhuisfactuur van Jan Gevaert intussen opliep tot meer dan 50.000 euro. Jan Gevaert had in zijn nieuwe thuishaven geen ziekteverzekering. 'Om als particulier in Tanzania een ziekteverzekering af te sluiten, betaal je minimum 3.000 euro per jaar. Dat is een enorm bedrag', weet Maertens. 'Ik ging eerder al op bezoek bij Jan en dat land is op elk niveau vrij corrupt. De kans dat je een verzekering afsluit en niets terugbetaald krijgt, is dus vrij reëel. Bovendien ligt Jan nu in een ander land, Kenia.'
Vandaar dat Wim samen met enkele vrienden van Jan Gevaert besloot om zelf een steentje bij te dragen. 'We hebben toen nagedacht over acties die relatief veel opbrengen in verhouding met het werk dat je er moet insteken. De eerste twee evenementen die we voorlopig organiseren zijn een fuif en een spaghettinamiddag.' Vanavond al kan je op het Henry Storyplein vlakbij het UZ terecht voor de K(r)oko Party, een benefietfuif ten voordele van Jan Gevaert. Zondag vindt dan een spaghettifestijn plaats, maar dat is al zo goed als volzet. (mdw)
K(r)oko Party, vanavond vrijdag 12 oktober, Henry Storyplein, Steenakker 250.
donderdag 11 oktober 2007
Fuive!
Hoe vind je het Henry Storyplein?
Vanaf het St.-Pietersplein (afstand 1,5 km): Fiets de Overpoortstraat door, steek de Ring over, door de Zwijnaardsesteenweg. Volg tot aan het UZ. Steek De Pintelaan over (nog steeds Zwijnaardsesteenweg) en sla dan de eerste straat linksaf: Steenakker. Voor het goede doel moet u deze afgrijselijke kasseien wel even trotseren.
Deze weg loopt parallel met de achterkant van het UZ. Bij het kruispunt met de Haardstedestraat en de Keramiekstraat, steek wederom gewoon over (nog steeds Steenakker). Als je nu blijft doorrijden (zeker doen!), rijd je onder een poort begroeid met klimop. Dit is de poort van het Henry Storyplein.
Wie met de auto komt: idem, maar sla af in de Haardstedestraat en dan de eerste links: de Muilaardstraat. Vandaar is ook een ingang naar het Henry Storyplein.
Wie van buiten Gent komt met de auto doet het als volgt:
Neem afrit 9 Gent Centrum U.Z. op de E17 (hoe u op die E17 komt weet je ongetwijfeld zelf). Volg de Cornelius Heymanslaan en daarna de Ottergemsesteenweg. Je komt zo op de Ringvaart terecht (binnenring). De eerstvolgende afrit rijd je weer af en je komt op de Zwijnaardsesteenweg terecht.
Eerste straat rechts (Haardstedestraat) en daarna wederom eerste rechts. Vergeet je auto niet af te geven aan de vestiaire voor je de zaal betreedt.
Benefetti
De inschrijvingen voor de spaghetti-zondag zijn afgesloten.
U bent met 217 om te komen eten. Mocht het op bepaalde momenten erg druk zijn, dan vragen wij daarvoor uw begrip.
Wie dat kan willen we ook vriendelijk vragen om na 14u te komen eten.
Dank u wel
U bent met 217 om te komen eten. Mocht het op bepaalde momenten erg druk zijn, dan vragen wij daarvoor uw begrip.
Wie dat kan willen we ook vriendelijk vragen om na 14u te komen eten.
Dank u wel
Donderdag
Morning. Jan just went in for that test for his stomach. I’ll let you know what the results are.Otherwise, he’s still doing pretty well. Tired and he doesn’t like how his brain feels fuzzy. We’re going to try more reading and writing and listening to music now, see if that helps him feel more normal. Hope you guys are well.
--
Hi again. Dr. Devani says the results all looked ok, she didn’t see any problems. So she says it’s him just getting used to food in his stomach again. They put a lot of water in and he’s kept that down, so hopefully it’ll just take a little time. Also, he sat in a chair again for a little while. We’ll be doing that every day now and hopefully working up to walking in a few days. He gets dizzy, but otherwise is getting stronger…
Allison
--
Goeiemorgen. Jan is net binnen geweest voor die test voor zijn maag. Ik zal zo snel mogelijk de resultaten daarvan laten weten. Voor de rest is redelijk. Hij is moe en hij vindt het niet leuk dat zijn hersenen wazig voelen. We zullen proberen om meer te lezen en te schrijven en naar muziek te luisteren om te zien of dat hem helpt om zich weer normaal te voelen.
--
Hallo. Dr. Devani zegt dat de resultaten er goed uit zien. Ze zag geen problemen. Daarom zegt ze dat het waarschijnlijk een reactie is omdat er weer voedsel in zijn maag zit. Ze hebben hem volgegoten met water en hij kon dat binnen houden, dus hopelijk zal het niet zo lang duren. Hij heeft ook weer even in een stoel gezeten. We gaan dat elke dag proberen en hopelijk kan hij binnen een paar dagen proberen te wandelen. Hij raakt duizelig, maar hij wordt ook sterker.
--
Hi again. Dr. Devani says the results all looked ok, she didn’t see any problems. So she says it’s him just getting used to food in his stomach again. They put a lot of water in and he’s kept that down, so hopefully it’ll just take a little time. Also, he sat in a chair again for a little while. We’ll be doing that every day now and hopefully working up to walking in a few days. He gets dizzy, but otherwise is getting stronger…
Allison
--
Goeiemorgen. Jan is net binnen geweest voor die test voor zijn maag. Ik zal zo snel mogelijk de resultaten daarvan laten weten. Voor de rest is redelijk. Hij is moe en hij vindt het niet leuk dat zijn hersenen wazig voelen. We zullen proberen om meer te lezen en te schrijven en naar muziek te luisteren om te zien of dat hem helpt om zich weer normaal te voelen.
--
Hallo. Dr. Devani zegt dat de resultaten er goed uit zien. Ze zag geen problemen. Daarom zegt ze dat het waarschijnlijk een reactie is omdat er weer voedsel in zijn maag zit. Ze hebben hem volgegoten met water en hij kon dat binnen houden, dus hopelijk zal het niet zo lang duren. Hij heeft ook weer even in een stoel gezeten. We gaan dat elke dag proberen en hopelijk kan hij binnen een paar dagen proberen te wandelen. Hij raakt duizelig, maar hij wordt ook sterker.
Woensdag
Morning. Dr. Devani comes in an hour or so and will hopefully explane some of Jan’s discomfort. He threw up a couple of times last night, poort hing. Other signs are still good: no fever, breathing well, but he’s pretty uncomfortable right now. Fingers crossed we’ll get some info in a little while. Hope hou’re well.
Ok, Jan was convinced it was the medications making him sick, so they stoppet it all. (it was time to stop the sedative anyway). That seemed to make a difference and dr. Devani gave him his first food in the stomach. She said everything felt and sounded good, but then he threw up again. Ugh. So now she scheduled a „scope“ test in the morning to get more information, see what’s causing this. He’s tired but still manages a smile sometimes.
They gave him some water in his stomach and he kept it down. Whew. We’ll see how he is in the morning. Other signs still good, no signs of infection and he’s been moving himself around in bed more, gaining some strength. Hoping he’ll sleep and feel better tomorrow.
--
Goedemorgen. Dr. Devani komt binnen een uur en zal hopelijk wat uitleg geven over de toestand van Jan. Hij heeft een paar keer overgegeven vorige nacht, arme jongen. Andere tekenen zijn nog altijd goed: geen koorts, ademt normaal, maar hij is erg oncomfortabel op dit moment. Duimen dat we binnenkort wat meer info krijgen.
Ok, Jan was ervan overtuigd dat het de medicijnen waren die hem ziek maken, dus zijn ze er helemaal mee gestopt (het was sowieso tijd om de sedatie te stoppen). Dat lijkt verschil uit te maken en dr. Devani gaf hem zijn eerste voeding in de maag. Ze zei dat alles normaal leek, maar dan moest hij weer overgeven. Ze heeft nu een kijk-test gepland voor morgen om meer informatie te krijgen, om te zien wat dit veroorzaakt. Hij is moe, maar kan af en toe nog glimlachen.
Ze hebben wat water in zijn maag gebracht. Hij kon dat inhouden. We zullen zien hoe hij morgenochtend is. Andere tekenen zijn nog altijd goed. Geen tekenen van infectie en hij beweegt veel in bed om wat krachten op te doen. Hopelijk kan hij slapen en voelt hij zich morgen beter.
Ok, Jan was convinced it was the medications making him sick, so they stoppet it all. (it was time to stop the sedative anyway). That seemed to make a difference and dr. Devani gave him his first food in the stomach. She said everything felt and sounded good, but then he threw up again. Ugh. So now she scheduled a „scope“ test in the morning to get more information, see what’s causing this. He’s tired but still manages a smile sometimes.
They gave him some water in his stomach and he kept it down. Whew. We’ll see how he is in the morning. Other signs still good, no signs of infection and he’s been moving himself around in bed more, gaining some strength. Hoping he’ll sleep and feel better tomorrow.
--
Goedemorgen. Dr. Devani komt binnen een uur en zal hopelijk wat uitleg geven over de toestand van Jan. Hij heeft een paar keer overgegeven vorige nacht, arme jongen. Andere tekenen zijn nog altijd goed: geen koorts, ademt normaal, maar hij is erg oncomfortabel op dit moment. Duimen dat we binnenkort wat meer info krijgen.
Ok, Jan was ervan overtuigd dat het de medicijnen waren die hem ziek maken, dus zijn ze er helemaal mee gestopt (het was sowieso tijd om de sedatie te stoppen). Dat lijkt verschil uit te maken en dr. Devani gaf hem zijn eerste voeding in de maag. Ze zei dat alles normaal leek, maar dan moest hij weer overgeven. Ze heeft nu een kijk-test gepland voor morgen om meer informatie te krijgen, om te zien wat dit veroorzaakt. Hij is moe, maar kan af en toe nog glimlachen.
Ze hebben wat water in zijn maag gebracht. Hij kon dat inhouden. We zullen zien hoe hij morgenochtend is. Andere tekenen zijn nog altijd goed. Geen tekenen van infectie en hij beweegt veel in bed om wat krachten op te doen. Hopelijk kan hij slapen en voelt hij zich morgen beter.
woensdag 10 oktober 2007
Maandag
Enkele berichten van Allison:
Jan is still tired today, having a hard time sleeping in his new place. Also, he’s done with one of his sedatives all together. So his energy is a little lower. But he still manages to have a good attitude. So far the professor just says he wants to talk to dr. Dean about how small „small“ is to determine if the fistula heals on it’s own or needs surgery to sew it up. And either way, he waits for a few days for Jan to come up a bit more. Jan’s been having some pain and discomfort with the stomach tube and I’m waiting to talk to dr. Devani about what’s normal.
--
So, it’s been a little bit of a harder day. He’s been tired and a little more disoriented, and I’ve been waiting for more informations from doctors all day so we can both know a little more what to expect. Also, he’s physically doing well still. Good temp, good breathing. So it’s just a matter of patience.
--
Jan was in better spirits when I said good night and dr. Devani says she’ll come in the morning to check on things. Professor will tell us what the plan is fort he fistula in the next day or so.
Allison
--
Jan is erg vermoeid vandaag, hij heeft moeite om te slapen in zijn nieuwe kamer. Hij heeft genoeg van een van de verdovingsmiddelen. Hij heeft wat minder energie vandaag, maar is nog altijd goed gehumeurd.
The professor zei dat hij met dr. Dean moet praten over hoe klein “klein” is om te bepalen of ze de fistula van zichzelf gaan laten dichtgroeien, of gaan dichtnaaien. Hij gaat sowieso enkele dagen wachten om Jan op krachten te laten komen. Jan heeft wat pijn en ongemak van de maagsonde en ik ga met dr. Devani overleggen wat normaal is.
--
De dag is wat moeilijker geweest. Hij is vermoeid en een beetje gedesoriënteerd en ik zit al de hele dag te wachten op nieuws van dokters. Hij is lichamelijk nog altijd redelijk goed: goede temperatuur, goede ademhaling. Het blijft een geduldig afwachten.
--
Jan was wat beter gehumeurd toen ik hem goedenacht wenste en dr. Devani vertelde dat ze morgen wat dingen komt nazien. De professor zal ons vertellen wat het plan is m.b.t. de fistula voor de volgende dagen.
Jan is still tired today, having a hard time sleeping in his new place. Also, he’s done with one of his sedatives all together. So his energy is a little lower. But he still manages to have a good attitude. So far the professor just says he wants to talk to dr. Dean about how small „small“ is to determine if the fistula heals on it’s own or needs surgery to sew it up. And either way, he waits for a few days for Jan to come up a bit more. Jan’s been having some pain and discomfort with the stomach tube and I’m waiting to talk to dr. Devani about what’s normal.
--
So, it’s been a little bit of a harder day. He’s been tired and a little more disoriented, and I’ve been waiting for more informations from doctors all day so we can both know a little more what to expect. Also, he’s physically doing well still. Good temp, good breathing. So it’s just a matter of patience.
--
Jan was in better spirits when I said good night and dr. Devani says she’ll come in the morning to check on things. Professor will tell us what the plan is fort he fistula in the next day or so.
Allison
--
Jan is erg vermoeid vandaag, hij heeft moeite om te slapen in zijn nieuwe kamer. Hij heeft genoeg van een van de verdovingsmiddelen. Hij heeft wat minder energie vandaag, maar is nog altijd goed gehumeurd.
The professor zei dat hij met dr. Dean moet praten over hoe klein “klein” is om te bepalen of ze de fistula van zichzelf gaan laten dichtgroeien, of gaan dichtnaaien. Hij gaat sowieso enkele dagen wachten om Jan op krachten te laten komen. Jan heeft wat pijn en ongemak van de maagsonde en ik ga met dr. Devani overleggen wat normaal is.
--
De dag is wat moeilijker geweest. Hij is vermoeid en een beetje gedesoriënteerd en ik zit al de hele dag te wachten op nieuws van dokters. Hij is lichamelijk nog altijd redelijk goed: goede temperatuur, goede ademhaling. Het blijft een geduldig afwachten.
--
Jan was wat beter gehumeurd toen ik hem goedenacht wenste en dr. Devani vertelde dat ze morgen wat dingen komt nazien. De professor zal ons vertellen wat het plan is m.b.t. de fistula voor de volgende dagen.
dinsdag 9 oktober 2007
Spaghetti-middag
Een praktische mededeling i.v.m. de spaghetti-middag:
Wie met de auto naar het boerenkot komt, kan toch het terrein van de universiteit oprijden aan de Coupure. Je blijft links aanhouden (ongeveer 50 meter) en rijdt achter een groot gebouw een parking op.
We zullen pijltjes plaatsen...
Tot zondag.
Oh ja, wie zich nog wil inschrijven zal heel snel moeten zijn. We zitten aan 190 inschrijvingen. We sluiten morgen (woensdag) af. Wie zich nu nog inschrijft kan pas na 14u00 komen eten. Met dank voor uw begrip.
Wie met de auto naar het boerenkot komt, kan toch het terrein van de universiteit oprijden aan de Coupure. Je blijft links aanhouden (ongeveer 50 meter) en rijdt achter een groot gebouw een parking op.
We zullen pijltjes plaatsen...
Tot zondag.
Oh ja, wie zich nog wil inschrijven zal heel snel moeten zijn. We zitten aan 190 inschrijvingen. We sluiten morgen (woensdag) af. Wie zich nu nog inschrijft kan pas na 14u00 komen eten. Met dank voor uw begrip.
Uit intensieve!
(een samenvatting & vertaling van een mail van Allison)
Dag iedereen,
Een overzicht van Jans toestand.
Jan ligt niet meer in intensive care. Hij wordt wel nog behandeld door hetzelfde medische team als voordien. Jan lijkt comfortabel, er is uiteraard minder toezicht, maar nog altijd heel goed en verzorgd. Ik denk dat het heel goed is voor Jan dat hij nu weet dat zijn medische toestand er echt op vooruit gaat.
Dr. Dean heeft Jans stembanden onderzocht en die zijn intact. Ik heb dat meteen aan Jan verteld en hij was erg blij.
Dr. Devani heeft het buisje in Jans maag geplaatst. De operatie verliep perfect en zonder problemen. Hij heeft nu een buisje in zijn buik zitten, dat lijkt een beetje op een infuus zoals in zijn arm. Hij wordt eerst een paar uur zo gevoed en als alles goed gaat wordt binnen een dag of twee het infuus uit zijn arm verwijderd.
Hij heeft een drukke dag achter de rug. De hele dag verhuizen en behandelingen …
Ondanks de desoriëntatie van de nieuwe kamer en iets meer sedatie vanwege de procedure was hij de hele dag goed gehumeurd en hij is wat meer zichzelf. Zijn ogen zijn niet meer zo "mistig" als voordien.
We hebben ook gewerkt aan massage en de circulatie in zijn voeten en benen. Zijn gezwollen been is beter, nog altijd een beetje pijnlijk, maar hij beweegt beide benen meer en meer. Ik heb ze gemasseerd en hem wat geholpen met simpele bewegingen om de circulatie te bevorderen. Ik weet niet of hij vandaag weer gaat proberen om in een stoel te zitten, wellicht probeert hij morgen weer.
Dat is het ongeveer voor vandaag. Ik hou jullie op de hoogte.
Allison
maandag 8 oktober 2007
Beterschap?
Gisteren:
During physio, Jan sat up in bed, got his feet over the side and then got too dizzy to move to the chair. He's going to try again tomorrow. Otherwise he's been in great spirits all day, I just left him to sleep. Fingers crossed for good news.
Vandaag:
This morning Jan sat in a chair for 30 minutes (I didn't get to see) and he'll try again this afternoon. He was sleeping well when I saw him. Procedure (endoscopy, nvdr) scheduled in a couple of hours, but knowing how things go, it'll probably be late. I'll tell you as soon as I have info.
Hope you're all well.
Allison
----------------
Tijdens de fisiotherapie zat Jan rechtop in bed, gooide zijn benen over de bedrand, maar was dan te duizelig om naar de stoel te lopen. Hij was de hele dag goedgehumeurd, ik ben vertrokken om hem te laten slapen.
Deze morgen zat Jan in een stoel voor 30 minuten. (ik heb dat niet gezien) en hij zal dat deze namiddag opnieuw proberen. Hij was goed aan het slapen toen ik hem zag. The procedure (Jan krijgt deze avond een endoscopie, nvdr) vindt over enkele uren plaats, al zal dat waarschijnlijk vanavond laat worden. Ik laat iets horen zodra ik iets weet.
During physio, Jan sat up in bed, got his feet over the side and then got too dizzy to move to the chair. He's going to try again tomorrow. Otherwise he's been in great spirits all day, I just left him to sleep. Fingers crossed for good news.
Vandaag:
This morning Jan sat in a chair for 30 minutes (I didn't get to see) and he'll try again this afternoon. He was sleeping well when I saw him. Procedure (endoscopy, nvdr) scheduled in a couple of hours, but knowing how things go, it'll probably be late. I'll tell you as soon as I have info.
Hope you're all well.
Allison
----------------
Tijdens de fisiotherapie zat Jan rechtop in bed, gooide zijn benen over de bedrand, maar was dan te duizelig om naar de stoel te lopen. Hij was de hele dag goedgehumeurd, ik ben vertrokken om hem te laten slapen.
Deze morgen zat Jan in een stoel voor 30 minuten. (ik heb dat niet gezien) en hij zal dat deze namiddag opnieuw proberen. Hij was goed aan het slapen toen ik hem zag. The procedure (Jan krijgt deze avond een endoscopie, nvdr) vindt over enkele uren plaats, al zal dat waarschijnlijk vanavond laat worden. Ik laat iets horen zodra ik iets weet.
vrijdag 5 oktober 2007
Nieuws van de dokter
Very good to hear from you and your safe return. Not yet seen Jan this morning because I'm travelling - but, as of yesterday he was already off the ventilator and breathing on his own with cleaner wounds and no fever. He is going for an Xray controlled swallow test today to help show condition of the injured area and for planning next line of action there. Chest is quite ok but small wound of the first tube from Tanzania is still being dressed and doing well. Gave your message of appreciation to the whole team when you left Kenya. The team remains very comitted and dedicated to Jan's full recovery!
Cheers!
---------
Goed om van je te horen en van je veilige terugkeer. Ik heb Jan vandaag nog niet gezien, maar sedert gisteren is het ademhalingstoestel verwijderd. Jan ademt volledig zelf, heeft schonere wonden en geen koorts. Hij wordt onderworpen aan een radiologisch onderzoek om de wonden te bekijken en de planning voor de volgende dagen uit te stippelen. Zijn borstkas is ok, met een kleine wonde van de eerste intubatie in Tanzania. Ik heb je bericht van appreciatie doorgegeven aan het hele team. Het team blijft nauw betrokken bij Jans volledig herstel.
Groeten!
Cheers!
---------
Goed om van je te horen en van je veilige terugkeer. Ik heb Jan vandaag nog niet gezien, maar sedert gisteren is het ademhalingstoestel verwijderd. Jan ademt volledig zelf, heeft schonere wonden en geen koorts. Hij wordt onderworpen aan een radiologisch onderzoek om de wonden te bekijken en de planning voor de volgende dagen uit te stippelen. Zijn borstkas is ok, met een kleine wonde van de eerste intubatie in Tanzania. Ik heb je bericht van appreciatie doorgegeven aan het hele team. Het team blijft nauw betrokken bij Jans volledig herstel.
Groeten!
donderdag 4 oktober 2007
Bericht van mama Fernande
Aan alle vrienden van Jan, aan al onze vrienden, aan alle anonieme solidaire mensen, ...
Kortom, aan alle mensen met een warm hart,
Tijdens ons verblijf in Naïrobi, hadden we niet écht zicht op wat hier allemaal in Belgïe gebeurde : we wilden zoveel als mogelijk onze tijd bij Jan doorbrengen en als Rosemie al eens op internet kon, moest ze ook nog zoveel andere zaken regelen.
Wel kregen we vaak sms-en en ook Wim zond ons dagelijks berichten door.
Sinds gisterenmorgen zijn we weer op Belgische bodem.
De dagen ginder waren heel emotioneel : angst, hoop, vertrouwen, onzekerheid, machteloosheid, ... Al die gevoelens wisselden mekaar constant af.
En daarnaast was er ook de financiële zorg. Jan verblijft nog steeds op I.C.U., heeft reeds twee operaties achter de rug, heeft persoonlijke verpleging, constante verzorging, machines die hem bewaken en helpen, verschillende dokters die zijn toestand op de voet volgen en ook tijd maakten om met ons te spreken, ...
Logisch dat de rekeningen de hoogte inschieten. Elke dag werd de zorg hierom groter, terwijl we eigenlijk alleen aan Jan wilden denken, zo zwaar gekwetst en zo ziek.
Gisteren verliep de dag zweverig : te weinig slaap door de nachtvlucht, de emoties om het afscheid van Jan, de lijfelijke verbondenheid van ons drieën die verbroken werd, het instappen in het gewone leven, ...
Beetje bij beetje werd dus ook alle informatie die hier aanwezig is bekeken, maar verder kwam ik niet. Het binnensijpelen begon eigenlijk pas vanmorgen.
Wat in Belgïe in die tien dagen en net voor ons vertrek, tot stand gekomen is, is ongelooflijk !!!
Ik kan echt niet verwoorden, zelfs bijna niet begrijpen, wat jullie met zijn allen verwezenlijkt hebben : zoveel onvoorwaardelijke medewerking, hartelijkheid, bemoedigende woorden, steun, ... daar zijn inderdaad geen woorden voor.
Wij met ons drieën, kunnen alleen zeggen :
DANK ! DANK !! DANK !!!
Mama Fernande en de zussen Anneleen en Rosemie.
P.S. Waarschijnlijk ben ik even benieuwd als jullie bij de gedachte hoe Jan op jullie massale solidariteit zal reageren !
Donderdag
Bonjour. Ce matin Jan is good. Il est un peu frustrated avec le situation, il a a few tears. Mais phisiquement, ça marche bien. Temp rest normal most of the time, il respire bien. Il tousse quand il ne relaxe pas, mais il peut arreter s'il calme down. I remind him of this.
J'attends les nouvelles qu'il va recevoir le tube for feeding et le endoscopy. J'attends les docteurs.
Allison
Deze morgen (woensdag) is Jan beter. Hij raakt wat gefrustreerd door de situatie, met enkele tranen. Fysiek gaat alles goed. Hij rust het grootste deel van de tijd, hij ademt goed. Hij hoest als hij niet rustig is, maar dat stopt als hij kalmeert. Ik doe hem daaraan denken. Ik wacht op bericht over de voeding en de endoscopie en ik wacht op de dokters.
-------
Fever has been around 37, sometimes up to 38, but not for long. He remembers the robbery and I'm trying to give him bits of information as he's ready. I showed him a mirror yesterday and he seemed to like seeing his neck. :-) The professor just saw him and is very happy. After Dr. Dean looks at him, I will ask when he can move from ICU. Making good progress physically now. Next will be lots of emotions for him, I think...
Allison
De koorts was rond 37, soms tot 38, maar niet lang. Hij herinnert zich de overval en ik probeer hem stukjes informatie te geven als hij er klaar voor is. Ik toonde hem gisteren een spiegel en het was alsof hij graag naar zijn nek keek. De professor zag hem net en is erg tevreden. Nadat dr. Dean naar hem gekeken heeft zal ik hem vragen wanneer Jan uit intensieve mag. Hij gaat momenteel goed vooruit. Het vervolg zullen waarschijnlijk heel wat emoties zijn.
------------------
Jan just had another test, a "radiograph" (where he swallows something and they take a picture of it) so that Dr. Dean can see why the secretions are coming out his throat. We will get the results later today and then know what the next step is.
Other things are still good and he is in pretty good spirits. He's been asking questions and wanting to start increasing his fitness.
Allison
Jan had net een andere test, een radiografie (waarbij hij iets moet inslikken en dan wordt er een foto genomen) zodat Dr. Dean kan zien waarom er afscheidingen uit zijn keel komen. We zullen de resultaten later op de dag horen en dan weten wat de volgende stap is. Andere dingen zien er goed uit en hij is goed gehumeurd. Hij stelt vragen en wil zijn fitheid verbeteren.
J'attends les nouvelles qu'il va recevoir le tube for feeding et le endoscopy. J'attends les docteurs.
Allison
Deze morgen (woensdag) is Jan beter. Hij raakt wat gefrustreerd door de situatie, met enkele tranen. Fysiek gaat alles goed. Hij rust het grootste deel van de tijd, hij ademt goed. Hij hoest als hij niet rustig is, maar dat stopt als hij kalmeert. Ik doe hem daaraan denken. Ik wacht op bericht over de voeding en de endoscopie en ik wacht op de dokters.
-------
Fever has been around 37, sometimes up to 38, but not for long. He remembers the robbery and I'm trying to give him bits of information as he's ready. I showed him a mirror yesterday and he seemed to like seeing his neck. :-) The professor just saw him and is very happy. After Dr. Dean looks at him, I will ask when he can move from ICU. Making good progress physically now. Next will be lots of emotions for him, I think...
Allison
De koorts was rond 37, soms tot 38, maar niet lang. Hij herinnert zich de overval en ik probeer hem stukjes informatie te geven als hij er klaar voor is. Ik toonde hem gisteren een spiegel en het was alsof hij graag naar zijn nek keek. De professor zag hem net en is erg tevreden. Nadat dr. Dean naar hem gekeken heeft zal ik hem vragen wanneer Jan uit intensieve mag. Hij gaat momenteel goed vooruit. Het vervolg zullen waarschijnlijk heel wat emoties zijn.
------------------
Jan just had another test, a "radiograph" (where he swallows something and they take a picture of it) so that Dr. Dean can see why the secretions are coming out his throat. We will get the results later today and then know what the next step is.
Other things are still good and he is in pretty good spirits. He's been asking questions and wanting to start increasing his fitness.
Allison
Jan had net een andere test, een radiografie (waarbij hij iets moet inslikken en dan wordt er een foto genomen) zodat Dr. Dean kan zien waarom er afscheidingen uit zijn keel komen. We zullen de resultaten later op de dag horen en dan weten wat de volgende stap is. Andere dingen zien er goed uit en hij is goed gehumeurd. Hij stelt vragen en wil zijn fitheid verbeteren.
dinsdag 2 oktober 2007
Terug naar België
Hallo, wij zijn op weg naar de luchthaven. Jan had een redelijke dag, beademing enkel nog ondersteunend. Alle admehaling doet hij volledig zelf. Sedatie is verminderd, dus Jan is helderder. Een echt gesprek kan je met hem echter nog niet hebben. We hebben hem wel uitgelegd dat we naar België terugkeerden en hij scheen dat te begrijpen.
Alle dank voor de massale steun die Jan en wij van jullie allen ontvingen.
Laat ons samen positief blijven denken.
Rosemie
Alle dank voor de massale steun die Jan en wij van jullie allen ontvingen.
Laat ons samen positief blijven denken.
Rosemie
Benefiet-feest
12 oktober
Vanaf 20u00
Henry Storyplein
Steenakker 250 (vlakbij het UZ)
9000 Gent
We vragen geen vaste inkom. Dat wil zeggen dat iedereen geeft wat hij/zij wil om binnen te komen. Een soort benefiet-bijdrage dus. Een minimumbedrag van 5 euro appreciëren we wel heel hard. Een maximumbedrag is er vanzelfsprekend niet.
De drank is wat duurder dan wat je gewoon bent (1,80 voor een pintje). Neen, daar schamen wij ons eigenlijk niet voor.
Bovendien geeft uitbaatster Carine ons een gratis vat. Wij vinden haar nu al geweldig. Dat weerhoudt er ons niet van om de inhoud van dat vat gewoon aan je te verkopen. Nope, no shame!
Voor de rest mag je vanalles verwachten. Niet alleen uitstekende muziek, waarop je je onbestaande danskunsten kan vertonen, we zorgen o.a. ook voor de enige echte Kokodril-hamburgers!!! Echt waar!
Hoe vind je het Henry Storyplein?
Vanaf het St.-Pietersplein (afstand 1,5 km): Fiets de Overpoortstraat door, steek de Ring over, door de Zwijnaardsesteenweg. Volg tot aan het UZ. Steek De Pintelaan over (nog steeds Zwijnaardsesteenweg) en sla dan de eerste straat linksaf: Steenakker. Voor het goede doel moet u deze afgrijselijke kasseien wel even trotseren.
Deze weg loopt parallel met de achterkant van het UZ. Bij het kruispunt met de Haardstedestraat en de Keramiekstraat, steek wederom gewoon over (nog steeds Steenakker). Als je nu blijft doorrijden (zeker doen!), rijd je onder een poort begroeid met klimop. Dit is de poort van het Henry Storyplein.
Wie met de auto komt: idem, maar sla af in de Haardstedestraat en dan de eerste links: de Muilaardstraat. Vandaar is ook een ingang naar het Henry Storyplein.
Wie van buiten Gent komt met de auto doet het als volgt:
Neem afrit 9 Gent Centrum U.Z. op de E17 (hoe u op die E17 komt weet je ongetwijfeld zelf). Volg de Cornelius Heymanslaan en daarna de Ottergemsesteenweg. Je komt zo op de Ringvaart terecht (binnenring). De eerstvolgende afrit rijd je weer af en je komt op de Zwijnaardsesteenweg terecht.
Eerste straat rechts (Haardstedestraat) en daarna wederom eerste rechts. Vergeet je auto niet af te geven aan de vestiaire voor je de zaal betreedt.
Vanaf 20u00
Henry Storyplein
Steenakker 250 (vlakbij het UZ)
9000 Gent
We vragen geen vaste inkom. Dat wil zeggen dat iedereen geeft wat hij/zij wil om binnen te komen. Een soort benefiet-bijdrage dus. Een minimumbedrag van 5 euro appreciëren we wel heel hard. Een maximumbedrag is er vanzelfsprekend niet.
De drank is wat duurder dan wat je gewoon bent (1,80 voor een pintje). Neen, daar schamen wij ons eigenlijk niet voor.
Bovendien geeft uitbaatster Carine ons een gratis vat. Wij vinden haar nu al geweldig. Dat weerhoudt er ons niet van om de inhoud van dat vat gewoon aan je te verkopen. Nope, no shame!
Voor de rest mag je vanalles verwachten. Niet alleen uitstekende muziek, waarop je je onbestaande danskunsten kan vertonen, we zorgen o.a. ook voor de enige echte Kokodril-hamburgers!!! Echt waar!
Hoe vind je het Henry Storyplein?
Vanaf het St.-Pietersplein (afstand 1,5 km): Fiets de Overpoortstraat door, steek de Ring over, door de Zwijnaardsesteenweg. Volg tot aan het UZ. Steek De Pintelaan over (nog steeds Zwijnaardsesteenweg) en sla dan de eerste straat linksaf: Steenakker. Voor het goede doel moet u deze afgrijselijke kasseien wel even trotseren.
Deze weg loopt parallel met de achterkant van het UZ. Bij het kruispunt met de Haardstedestraat en de Keramiekstraat, steek wederom gewoon over (nog steeds Steenakker). Als je nu blijft doorrijden (zeker doen!), rijd je onder een poort begroeid met klimop. Dit is de poort van het Henry Storyplein.
Wie met de auto komt: idem, maar sla af in de Haardstedestraat en dan de eerste links: de Muilaardstraat. Vandaar is ook een ingang naar het Henry Storyplein.
Wie van buiten Gent komt met de auto doet het als volgt:
Neem afrit 9 Gent Centrum U.Z. op de E17 (hoe u op die E17 komt weet je ongetwijfeld zelf). Volg de Cornelius Heymanslaan en daarna de Ottergemsesteenweg. Je komt zo op de Ringvaart terecht (binnenring). De eerstvolgende afrit rijd je weer af en je komt op de Zwijnaardsesteenweg terecht.
Eerste straat rechts (Haardstedestraat) en daarna wederom eerste rechts. Vergeet je auto niet af te geven aan de vestiaire voor je de zaal betreedt.
maandag 1 oktober 2007
Maandag
Jan had een behoorlijke dag. Koorts en veel slapen blijft, sedatie ook, maar in zijn heldere momenten is hij alert & communiceert beter. Hij begint wel last te hebben van het voortdurende liggen.
De beademingsmachine is er nog, maar enkel als ondersteuning voor de druk, ademen doet Jan zelf.
Morgenavond vertrekken we naar België. Het wordt een moeilijk afscheid.
Rosemie
Rosemie laat verder weten dat ze morgen (dinsdag) nog tot ongeveer 22 u bereikbaar zijn op hun Nairobi-nummer. Ze vliegen 's nachts.
De beademingsmachine is er nog, maar enkel als ondersteuning voor de druk, ademen doet Jan zelf.
Morgenavond vertrekken we naar België. Het wordt een moeilijk afscheid.
Rosemie
Rosemie laat verder weten dat ze morgen (dinsdag) nog tot ongeveer 22 u bereikbaar zijn op hun Nairobi-nummer. Ze vliegen 's nachts.
Ondertussen in Arusha
Hierbij enkele foto’s van onze benefietavond voor Jan op zaterdag 29 september, heel professioneel en verzorgd georganiseerd door Axel en Dirk janssens van Onsea House. De drank, vis, groenten, vlees... werden allemaal gratis gegeven door verschillende bedrijven in en rond Arusha. Er waren bijna 40 mensen aanwezig en samen hebben ze het bedrag rond gemaakt tot 2000$.
Voorwaar een fijn resultaat. Hartelijk dank aan iedereen in Arusha die hier aan meewerkte en bijdroeg.
Abonneren op:
Posts (Atom)