HET INCIDENT, DEEL III

Gelieve eerst tot "ouwe Liborius" terug te gaan....


Allison werd met de nog warme loop van de revolver tegen haar slaap meegenomen voor een strooptocht door mijn huis.
De kerels bleven ijzig kalm en hadden geen oren naar de smeekbedes om een dokter te bellen.

Haar plaats werd ingenomen door Rebecca en zij dacht het bloeden te stelpen door mijn luchtpijp dicht te schroeven met haar hand.
Het werd hilarisch toen ik vroeg of ze me wou wurgen maar het arme meisje was zo in shock dat ze zelfs nog eventjes harder neep.

De overvallers doorzochten het huis gedurende drie kwartier. Al die tijd zaten Ezra en Joshua op hun knieen met hun gezicht naar de grond, liep Allison rond met een kerel die dreigde haar van kant te maken als het geld niet snel tevoorschijn kwam en lag ik leeg te bloeden....
Uiteindelijk gingen ze ervandoor. Alles in het hele huis lag op de grond maar de zevenhonderd dollar die in een hoekje van de kast lag, hadden ze niet gevonden.
Verder verdwenen mijn projector en mijn DVD-speler, alle blikjes bier uit de koelkast en mijn goedkope fles whisky. De twee lekkere single malts bleven onaangeroerd.

Het is een vernedering neergeschoten te worden door mannen die niet eens van een heerlijke whisky weten te genieten...

Alle telefoons verdwenen alsook de auto van de piloten.
We waren volledig hulpeloos.
Uiteindelijk kon Ezra zich loswurmen en na wat een eeuwigheid leek, vonden ze de buurman die me naar het hospitaal kon brengen.
Hoe het gebeurde is me nog altijd een raadsel maar ik werd met mijn honderd en vijf kilo op een maasai deken gerold en frele Allison, kleine lieve Zakayo en Joshua droegen me naar buiten.
Het is duidelijk dat schrik of paniek je ongekende krachten geeft....


Nawoord.
Ik krijg enorm veel respons op mijn posts en dat doet me heel veel plezier.
Het is duidelijk dat negen maand na het incident, nog velen erg begaan zijn met me.

Er wordt echter regelmatig verwezen naar frustraties van me afschrijven, angsten uitdrijven, en de hele rimram verwerken.
Het is juist dat de gewelddadige dood van Liborius blijkbaar een trigger was. Op een halve minuut werd er beslist dat ik alles op mijn blog wilde.
Iets waar ik nooit voorheen aan gedacht had.

Het is evenwel niet correct te veronderstellen dat ik haat voel, angstig ben (geweest) of op welke manier dan ook negatief ben beinvloed door de gebeurtenissen.
Op een bepaalde manier ben ik er zelfs dankbaar voor. Maar daarover later meer....