Hopelijk heeft u, nieuwe lezer, voldoende tijd want ik wou graag dat u met de post over "ouwe Liborius" begon...
We reden de hele lange, slechte weg tot aan het Selian Hospital.
Als ik ooit de lotto win, betaal ik gelijk voor een asfaltering van die rampzalige vijf kilometer.
Het was een hel dubbel geplooid in een kleine Suzuki te liggen terwijl de chauffeur zo snel mogelijk wilde rijden en we door putten en kuilen hotsten.
In het hospitaal bleek dat dokter Kisanga op vakantie was. Hij was de enige chirurg die naam waardig en zonder hem zou ik er niet meer geweest zijn.
De afrikaanse tamtam deed zijn werk en Pat, het hoofd van FMS, bleef heerlijk kalm en verwittigde iedereen die nodig was met de wijze woorden "er heeft zich een incident voorgedaan".
Ik nam het woord over van hem en het klinkt zo lekker rustig.
Helemaal niet dreigend of gewelddadig...
Pat stond naast me en waste de armen van Allison met een warme doek.
Ze zat tot aan haar schouders onder de bloedspatten.
Pas later had ik het door dat het mijn bloed was.
Ik blies de hele tijd grote bellen van bloed en speeksel, zowel door mijn mond als door het gat in mijn hals en eenmaal in Nairobi werd meer dan twee liter bloed uit mijn rechterlong gepompt.
(Ik verwijt het niemand die nu aan de technische woorden "valse lucht trekken" denkt aangezien ik dat zelf dacht op dat moment.)
Anderhalf uur later kwam dokter Kisanga aan. Hij boog zich over me en het eerste wat ik zag was zijn kleurrijke operatie-mutsje.
Amper een paar dagen ervoor hadden we een marathonsessie "Grey's Anatomy" bekeken waar een dokter in paniek raakte omdat hij zijn fel gekleurde hoofddeksel niet vond.
Ik verwees fluisterend en stamelend naar de grappige gebeurtenis en Allison en ik gierden het uit voor zover dat mogelijk was terwijl de rest van het gezelschap verkoos ernstig te blijven...
Ik werd terug wakker in de ambulance die op weg was naar de luchthaven, alweer over een afschuwelijk slechte weg.
Ezra en Rebecca vlogen me naar Nairobi waar we tegengehouden werden aan de grenscontrole omdat ik mijn paspoort niet bij me had. Dat ik aan het sterven was, deed er niet toe.
Regels zijn er tenslotte om opgevolgd te worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten