DE KNUPPEL IN HET HOENDERHOK (DEEL II)

Op mijn vorige post antwoordt Audrey zo treffend dat onze normen of waarden niet noodzakelijk de waarden van het ontwikkelingsland zijn.
Vandaag zal duidelijk worden dat we er onze waarden vanuit het westen enkel doorduwen mits belangrijke "voor"waarden.
Het schijnt schrijnend te zijn om mee te maken hoe grootschalige ontwikkelingsprojecten op poten gezet worden om onder andere ook de werkgelegenheid in de eigen streek op te krikken.
De hulp wordt aangeboden, het land in kwestie gaat er natuurlijk op in maar er wordt wel heel duidelijk gemaakt dat de materialen door het ontwikkelde land worden geleverd en dat wisselstukken of andere benodigdheden voor de toekomst vanuit het rijke westen moeten komen.
Daar heb ik drie bedenkingen bij.
Het gaat hier duidelijk niet om belangenloze inmenging vanuit Europa of Amerika; hier wordt duidelijk dat het erom gaat om ook een graantje mee te pikken en dan nog onder het mom van "wat zijn we toch altruistisch bezig"...

Ten tweede blijven ontwikkelingslanden hierbij afhankelijk van economische grootmachten met een stabiele munt terwijl zijzelf helemaal niet sterk staan en soms met steigerende inflaties te maken hebben. Wat eerst ongeveer gratis aangeboden werd, wordt plots een dure oplossing als het project in stand moet gehouden worden.
Logisch alweer dat het zaakje veel sneller stilgelegd wordt dan waar wij met al onze wijsdom op gerekend hadden.
Die domme, luie zwartjes toch....

Ten slotte zou het uit handen geven van alles wat rond de projecten mee verhandeld wordt ook een project op zich kunnen worden. Een groot deel van de logistiek, van de productie van bepaalde zaken die nodig zijn voor het project zou ook uit het ontwikkelingsland kunnen komen zodat de bewoners zichzelf eerder zien als medewerkers aan dan als ontvangers van "verbetering".
Hierbij wil ik dan zeker niet nalaten te vermelden dat de ingesteldheid hier van de lokale bevolking ook vaak te wensen overlaat door vijftig jaar cadeautjes-gewoonte.
Het is onderhand zonneklaar dat er gerekend wordt op steun uit het buitenland.
Mensen zijn het voor een stuk verleerd om zelf initiatief te tonen en de handen uit de mouwen te steken.

Verder speelt in heel veel ontwikkelingslanden de regering ook een vuil spelletje.
Paul Theroux stelt het zo; hij laat een docent politicologie uit Malawi aan het woord: "Alle hulpverlening heeft een politiek karakter. Toen dit land onafhankelijk werd, waren er heel weinig openbare instanties. Het heeft er daar nog steeds niet veel van. De donorlanden leveren geen bijdrage aan de ontwikkeling, ze handhaven een status-quo. Daar zijn polici gek op want verandering haten ze.
(..........)
De hulpverlening is niet van sociale of culturele aard en heeft bepaald geen economisch karakter.
De hulpverlening is 1 van de belangrijkste oorzaken van de onderontwikkeling in Afrika."

Ik ga ervan uit dat onze docent hier een beetje heel kort door de bocht gaat, maar het is toch altijd slikken als je zoiets leest....