Een laatste deeltje toch maar over de communicatie tussen Noord en Zuid, wit en zwart, weinig-vooruitziend en overgeorganiseerd, laat-maar-waaien en rat-race...
Hierna hou ik op, straks wordt het een running gag, een opsomming van anecdotes waarbij het respect het verliest van spot.
Nog eentje dan om het af te leren.
Gisteren ontmoette ik Benoit, een Waal die sinds jaar en dag in Afrika woont.
Hij begon ooit als vrijwilliger bij FMS; een job die bij mij zoveel respect afdwingt dat alle negatieve kantjes van een persoon erbij in het niets verdwijnen.
Wie doet het ze na? Een zware en dure opleiding tot een goed eind brengen en kiezen voor een gevaarlijke job waarbij je niet meer dan 150 euro per maand verdient terwijl je bij een commerciele maatschappij flink wat meer kan binnenrijven.
Benoit heeft nog een korter lontje dan ik en kan op geregelde basis in hevige toorn ontsteken wanneer de zaken niet lopen zoals hij het zich had voorgesteld.
Daar kom je dan voor in Afrika wonen...
Ik vertelde hem mijn avonturen zoals ze in mijn laatste post staan en de piloot haalde gelijk nog een paar leuke anecdotes aan.
Op een dag was hij met veel moeite geland, ergens aan de rand van de rift valley.
Het had hard geregend en het gras was hoog opgeschoten.
Benoit riep er de dorpsoudste bij, wees hem op het gevaar en zei bij wijze van verduidelijking dat hij niet eens de wielen van zijn vliegtuig kon zien.
Hij zou een half uurtje blijven en wilde dan op een veilige manier kunnen opstijgen.
Bij zijn vertrek had iemand inderdaad enige actie ondernomen.
Rondom het vliegtuig was alle gras in een straal van een metertje of twee gemaaid.
De wielen waren perfect zichtbaar....
Op een andere keer landde een collega op een grasstrip en kon nog net een flink gat van een meter diep en een meter in het vierkant ontwijken, midden op de landingspiste.
Hij wees de dorpsbewoners op het gevaar en vertelde hen dat het vliegtuig volgende week niet zou landen als het gat niet opgevuld was.
De week erop was Benoit aan de beurt.
Zoals altijd werd er eerst laag over de landingspiste gevlogen om eventuele problemen te kunnen vaststellen.
Het gat was netjes opgevuld, zoveel was duidelijk.
Om een gat op te vullen heb je evenwel aarde nodig.
U voelt de bui vast al hangen.
Net naast het opgevulde gat was - netjes op de landingsstrip - een nieuw gat gegraven om het oude op te vullen...
1 opmerking:
hilarisch gewoon. En ja ik snap als je zegt dat respect het op den duur verliest van spot, maar ze zijn zo mooi deze verhalen , ik kan er niet aan doen, ik lach er tranen met tuiten om, zonder spottend te willen zijn.
Een reactie posten