Helaas hadden wij geen tijd voor al dat moois, we moesten Suyan op dezelfde dag bereiken en het was een rit van een uur of tien. Toen we de Ngorongoro Conservation Area verlieten, reden we niemandsland binnen. We ploegden door het stof op een niet onderhouden piste en we reden temidden van duizenden en duizenden gnoes. De migratie zat net in het zuiden en februari is de maand waarin de kalfjes worden geboren. Hun ongeduldige moeders gaven hen een flink kwartier na de geboorte om te bekomen; daarna moesten de pasgeborenen het tempo van de groep volgen. Lange dagen in galop op zoek naar groener gras.
Na een flink eind veranderde het landschap. Rollende heuvels, vredig grazende koeien en ertussen nog altijd gnoes, zebra's en gazelles.
Het was werkelijk adembenemend.
Suyan kamp ligt ongetwijfeld in 1 van de mooiste stukjes Afrika...
zicht over de weidse vlakten van Piyaya
Simon, de manager had zelfs de regenboog aan-gezet bij mijn aankomst. Helaas vergat ie ook
om de ventilator af te zetten 's nachts. Het storm-
de de ganse nacht...
de stijlvolle lounge voor het aperitief. Links dedinner tafel. Met zijn allen samen, spannende
verhalen gegarandeerd.
zicht over Maasai land in Piyaya, het paradijs!
mijn eigen tentje, tegen de "kopjes"
2 opmerkingen:
foto's!
De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
:p
wacht wacht... ik probeer nog een filmpke ook straks.
Een reactie posten