Gisteren kwam Choroko langs.
De man is opgeleid door een marine bioloog om de schildpadpopulatie op Zanzibar in kaart te brengen.
Aangezien dergelijke organisaties altijd om geld verlegen zitten, werden de hotels en lodges ingeschakeld.
Choroko bracht ons als eerste levering 122 schildpadjes-in-spe.
De eieren waren mooi rond en iets kleiner dan een kippenei. Als je ze tegen de zon hield, was de dooierzak en het embryo zichtbaar. Onder een speciaal daarvoor gebouwd afdak verdwenen de eieren een voor een in een put van een goeie meter diep. Erboven werd een kruiper herplant die de erosie van het zand tegenging.
We wilden tenslotte niet dat de kindjes vroeg of laat zonder dekentje zouden moeten slapen...
Binnen 55 dagen, wanneer de toeristen al terug zijn, wordt een fantastisch spektakel beloofd.
De kleine diertjes graven zich een weg naar boven op het moment dat de vloed op zijn hoogtepunt is en zetten een uitputtende eindsprint in naar de branding waar ze meegesleurd zullen worden door de terugtrekkende zee.
Voor die gelegenheid wordt het strand effen gemaakt met nat zand, wordt er een omheining geplaatst want niemand mag de schildpadjes aanraken en wordt, middels geschreeuw, de roofvogel-snackbar vakkundig afgeschermd voor tafelschuimers.
De rekening moest gemaakt worden en Choroko verkocht de eieren 50 shilling duurder dan vorig jaar.
Alles was toch duurder geworden in Tanzania, was zijn argument.
Toen ik vroeg of de schildpadden daar ook van op de hoogte waren, brak er een glimlach door op het stuurse gezicht van de verkoper en zakte de prijs terug naar die van vorig jaar.
Eieren voor je geld kiezen heet dat dan....
1 opmerking:
Ik snap het niet, je betaalt voor eieren die je niet mag opeten?
Een reactie posten