DOOR DE VOORRUIT ZIEN

Aangezien een leven zonder ergernissen leidt tot een totale vervlakking van de levenskwaliteit op zich, hou ik eraan me regelmatig flink op te winden over onbenulligheden in het land waar ik zo van hou.
Voor we verder gaan met dit expose, wil ik - ten einde mijn integriteit te behouden - duidelijk stellen dat wat ik hier uit de doeken doe, enkel objectieve vaststellingen zijn.
Ik verbind er geen morele oordelen aan, noch wil ik hier het superioriteitsgevoel van de blanke ten opzichte van "de nobele wilde" aanstippen.
Dat waren denkpistes uit de vorige eeuw....

Eerst een voorbeeld uit Arusha.
Bij het rijden met de auto probeer je altijd op een zo snel mogelijke manier zo dicht mogelijk bij je doel te komen.
Dat spreekt voor zich.
Als op de af te leggen route evenwel een druk kruispunt opduikt, gaat de gemiddelde Europeaan eerst de situatie inschatten en het strijdperk pas betreden als dat enige zin heeft.
Niet zo in Afrika.
Je rijdt zo snel mogelijk zo ver mogelijk.
Punt.
Als je daarmee het hele verkeersknooppunt herleidt tot een onontwaarbaar kluwen van blik, dan is dat maar zo.
Niemand neemt je kortzichtigheid dan ook kwalijk...

Het woord is gevallen en klinkt eerder negatief.
Kortzichtig zijn.
Laat het ons beter inzicht over oorzaak en gevolg noemen.

Sinds een goeie week of twee deel ik de tafel met een wisselend aantal Tanzanianen.
Stuk voor stuk fijne kerels.
Ook Chindu, onze kelner, is van het stijlvolle soort.
Elke dag ligt er een mooi gesteven servet voor onze neus.

En daar komt Chindu aan met lekkere, dampend warme borden.
Er hangt een verwachtingsvolle stilte aan tafel, iedereen focust op onze lieve ober.
Ik neem mijn servet weg zodat de jongen mijn bord kan neerzetten.
Chindu gaat bij zijn volgende klant langs maar daar ligt het servet nog in de weg.
En dan staan we schaakmat.
Tot ik uiteindelijk het vod wegneem en de kelner naar zijn volgende levering kan.
Helaas gebeurt daar net hetzelfde.
Een verstandige man zit te wachten op zijn lunch, de ober is er klaar voor, maar er gebeurt niets...
Hoe zou dat nu toch komen?
En zo nam ik vijf servetten weg bij evenveel heel lieve, heel verstandige mensen.
En tegelijk ergerde ik me kapot....