U zal het zich wel kunnen voorstellen dat ik, naast het schrijven van posts ter uwer vermaak, ook op een andere manier bezig ben op Zanzibar.
Mijn taak is iedereen aan het werk te zetten maar - vooral! - ook aan het werk te houden.
De lokale norm is: waarom vandaag doen wat je ook gisteren niet hebt gedaan en wat je best kan uitstellen tot overmorgen...
Ik ben ondertussen al een paar keer flink met mijn hoofd tegen de muur gelopen door cultuurverschil tussen eilandbewoners en mensen van het vasteland.
Tot voor kort was ik namelijk gewend om bij prijsonderhandelingen tot het uiterste te gaan.
Zolang de werknemers in kwestie bleven praten, was het ook voor hen nog de moeite om de job aan te nemen.
Hier gaat alles anders. Ik praatte met twee dakdekkers over het vervangen van de makuti op de bungalows, de strooien daken van Belgie als het ware.
We waren al een minuut of twintig aan het bakkeleien over de prijs en alles verliep soepel en in een ontspannen sfeer.
Plots stond een van de mannen op en wandelde ijskoud weg.
Nu moet je toehappen, siste Raphael, de assistant manager me toe, of je bent hem kwijt.
Mooi niet, vond ik, hij komt wel terug.
Het bleek meteen mijn eerste harde botsing met de onbuigzaamheid van de Zanzibari.
De man kwam helemaal niet terug....
Daarnaast had ik het ook over de crew aan het werk houden.
Net ging ik langs bij de luxe retreats waar alle hout afgeschuurd wordt voor een behandeling met lijnzaadolie.
Twee van de drie mannen lagen prinsheerlijk bovenop de tafels te slapen.
De langste had ongelukkig genoeg het kleinste tafeltje gekozen en had zich lekker in een bolletje gerold.
Ik kuchte beleefd en de kerels schoten overeind zoals een verschrikte kat in de gordijnen kan vliegen.
Wijdopengesperde ogen, wanhopig op zoek naar enige houvast en een vertwijfelde poging om hun ontwaken een ietwat zinvolle bezigheid te doen lijken.
Op mijn vraag wat er gebeurde, kwam een duidelijk antwoord.
Ze wachtten op hun afwezige collega.
Waarom ze die nodig hadden, was niet geheel duidelijk.
Niet voor mij, maar ook niet voor hen.
Ze begonnen met trage bewegingen opnieuw aan hun arbeid en ik ging op zoek naar nummer drie.
Ik vond hem bij de waterkraan.
Hij was in slaap gevallen op een omgekeerde emmer terwijl de andere emmer volop overliep....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten