Afrikaanse staten blijven nog altijd, zelfs al leven we in de eenentwintigste eeuw, een enorm belang hechten aan het staatshoofd en "The Big Men".
Toen in Kenia net na de onafhankelijkheid de nieuwe leiders opstonden, kregen ze gelijk een nieuwe naam.
De man in de straat sprak van een nieuwe stam zoals er al zovelen bestonden.
Naast de WaSukuma, de WaKikuyu en de WaLuo verschenen nu ook de WaBenzi in het straatbeeld.
De nieuwe elite liet zich graag opmerken in luxueuze Mercedes Benz limousines en, ondanks de ironische ondertoon, werd toch respect verdiend door deze eerder uitbundige levensstijl.
Het geld dat weggesluisd werd en nog steeds wordt door leiders van afrikaanse staten met veel natuurlijke rijkdommen, is nog steeds halucinant hoog.
En zo blijft ook de onbegrijpelijke tegenstrijdigheid behouden: de inwoners van het land blijven achter in armoede terwijl iedereen tegelijker tijd nog altijd met respect en warmte spreekt over hun leider.
De verhalen over de heersers en tirannen na de onafhankelijkheid van de meeste afrikaanse staten zijn prachtig beschreven in "The State Of Africa" ("a history of 50 years of independence" door Martin Meredith).
Het is een flink boek geworden en het behandelt de meeste afrikaanse staten en hun bij tijden paranoide regeringshoofden.
De tijd van Idi Amin, die met graagte een stukje mensenvlees tussen zijn boterham legde, de olierijkdommen van Nigeria die bijna volledig weggesluisd werden naar buitenlandse rekeningen en president Mugabe van Zimbabwe die pochte dat hij een zevende diploma bezat; dat van geweldadigheid!
Het waren vreemde tijden en hoewel Tanzania hier grotendeels aan ontsnapte door de eerder bescheiden ingesteldheid van Mwalimu (leraar) Nyerere net na de onafhankelijkheid, sijpelt er nu en dan nog eens wat gekkigheid door dat ons dagelijkse leven beinvloedt.
Gisteren was het weer van dat.
President Kikwete kwam op bezoek naar Arusha en dat zouden we geweten hebben.
De notabelen van de stad hadden er namelijk niets beter op gevonden dan dat de president opgewacht zou worden op het rond punt van de Clock Tower; het punt dat zonder twijfel het meeste passerende auto's per dag telde in de stad.
In alle vroegte werden alle wegen afgesloten en werden vrolijke witte tenten gebouwd teneinde de vader van de natie welkom te kunnen heten.
Dat daarbij de hele ochtendspits in de soep draaide, was van geen tel. Tot vijf kilometer ver stond het walmende en stinkende lint van metaal in alle gradaties van aftakeling volledig stil.
Ter meerdere eer en glorie van de burgemeester en de president waren mensen veroordeeld tot twee uur totale stilstand in de brandende zon.
Ook op enige voorafgaande planning moet hierbij niet gerekend worden.
Met veel toeters en bellen wordt het bezoek aangekondigd maar wat de invloed hiervan op het maandagse economische leven van de inwoners van Arusha zal zijn, is bijzaak.
Uiteindelijk bereikte ik de burelen van Diligent om half elf.
Een uurtje later zat onze president alweer in zijn prive vliegtuig op weg naar Dar Es Salaam.
Hij heeft alvast niets gemerkt van alle problemen....
1 opmerking:
Dus jij ook maar aan een vliegtuig en een baan in Dar.:-)
Een reactie posten