Van een deel ervan neem je met plezier afscheid maar uiteindelijk gaat er toch weer teveel in de eindeloze stroom kartonnen dozen.
Gelukkig hebben we ook voor de honden een oplossing gevonden. Bejaarde Morani en behaarde Congo kunnen in het koelere Arusha klimaat blijven dankzij adoptie bij een vriendelijk Tazaniaans-Duits koppel.
Verder moeten natuurlijk allerlei instanties van ons vertrek op de hoogte worden gebracht. Dat gaat meestal gepaard met een bezoekje aan het bedrijf of instelling.
Daarna volgt een email waarbij ik verdere samenwerking opzeg met de reden erbij en waar ik om confirmatie vraag. Akkoord van de andere partij; alle rekeningen zijn betaald. Dat soort onzin.
Dan blijft het stil aan de andere kant.
Na twee, drie herinneringen krijg ik dan meestal een nietszeggend antwoord terug waaruit blijkt dat de verzender absoluut niet weet wat van hem verwacht wordt.
En zo modderen we nog een dag of tien aan totdat we eindelijk kunnen afmarcheren in een andere richting.
1 opmerking:
Hey Jan,
ik las je leuke verhalen weer is na lange tijd. Goed om te zien dat je het nog steeds naar je zin hebt en zelfs naar Vietnam gaat. Stoer! Ga je daar ook nog werken of zomaar op de bonnefooi? We dachten erover om misschien op vakantie naar Kenia en Tanzania te gaan eind dit jaar. Hadden we een duveltje kunnen drinken-). GR, je Ben (beninamerika@hotmail.com)
Een reactie posten