De ouwe begint weer.
Het is sterker dan mezelf.
Misschien erger ik me te snel, maar gekker moet het toch allemaal niet worden.
Per toeval stootte ik op een clitoris.
In de krant dan nog...
Zoals eens te meer nam ik zaterdag The Citizen door onder het genot van een vloeibare versnapering in Damascus en bij de lezersbrieven meende iemand aandacht te moeten vragen voor het onfortuinlijke lot van FGM ofte vrouwelijke genitale verminking.
Het artikel had direct mijn aandacht omdat ik meen dat we sinds enige tijd de 21ste eeuw bereikt hebben.
Helaas blijkt die mededeling nog altijd niet doorgedrongen te zijn in vele achtergestelde gebieden van Afrika waar jonge meisjes als overgangsritueel beroofd worden van hun clitoris middels het gebruik van een roestig mes.
Alles natuurlijk vanuit respect voor eeuwenoude tradities die niets meer en minder zijn dan wat veel kortzichtige manspersonen eigenlijk denken: houd de vrouw binnenshuis en je zal er minder last mee hebben.
Dat het hier volstrekt verwerpelijke praktijken betreft, staat buiten kijf. Niemand met enigszins gezond verstand kan erbij dat dit anno 2010 nog altijd kan.
Helaas was de briefschrijfster alweer een beetje vergeten dat westerse ideeen overbrengen naar landen met een totaal andere cultuur niet altijd werkt.
Teneinde genitale verminking bij vrouwen tegen te gaan, was een NGO opgericht.
Clitoraid...
Clitoraid begot.
Als 1 van u nu denkt dat het een mooi project is, ga dan maar eens een storting maken.
Je wil het niet geweten hebben: op je overschrijvingen, bij je belastingen als je denkt je gift fiscaal aftrekbaar te maken; enfin, binnen de week weet je hele dorp dat je in de clitorisbusiness gestapt bent.
Veel erger wordt het nog hier in traditioneel Afrika.
De correspondente vindt dat die meisjes zich maar eens een beetje moeten gaan verzetten.
Haar op je tanden, van je afbijten; je kent het wel.
Ik vraag me af hoe dat allemaal moet?
Je bent elf of twaalf, sinds jaar en dag is dit traditie en daar komen de vijf buurvrouwen al. Je wordt tegen de grond gewerkt en dan verwacht onze naieve schrijfster dat dat brave kind zal zeggen: "zouden we dat wel doen?"
Het enige wat hierbij bereikt wordt, is volgens mij dat die meisjes nog een schuldgevoel bij aan gepraat worden omdat ze niet tegen het hele dorp ingegaan zijn.
Goed, zegt Clitoraid (ik krijg kippenvel van het typen van de naam alleen al), het kwaad is dus hier en daar geschied; laten we de hele toestand in de kliniek herstellen.
Dus worden overal hospitalen opgericht, enkel en alleen om dat kleine knopje er weer aan te zetten.
Het zou natuurlijk Clitoraid niet zijn als ze niet met een originele naam op de proppen zouden komen...
Het is the pleasure clinic geworden.
Je zou er hard om moeten lachen als het zo zielig niet was.
"Mam, pap, ik ben niet akkoord met wat jullie me aangedaan hebben, ik ga dat even laten ongedaan maken in the pleasure clinic."
Qua botsingen van culturen kan het tellen.
Toch maar eens naar de website van onze vrienden wezen kijken.
Het eerste wat in het oog spring is "Adopt A Clitoris" in de linkerbalk. Ik ben er niet op ingegaan maar vreemd vind ik het anders wel...
Het hele project blijkt opgezet te zijn door de Raelianen, de sekte die ervan overtuigd is dat wij gecreeerd zijn door wezens van een andere planeet.
Dat kwam ook duidelijk over in het krantenartikel en voor die alinea moest ik mevrouw de schrijfster gelijk geven.
"Wat is er zo speciaal aan het geloven dat we ontworpen zijn door een buitenaardse intelligente levensvorm," aldus de PR verantwoordelijke.
"Wat is er zoveel normaler aan het geloof dat we geschapen zijn door een man met een lange grijze baard op gindse wolk, die zijn zoon via een engel onbevlekt liet verwekken bij een maagd terwijl haar man - de hamer en spijkers nog in de hand - er een beetje schaapachtig stond op te kijken?"
En daar had ik niet op terug...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten