Een hele polemiek ontstond toen er gewezen werd op de toch wel heel kleine handjes van de halve zool die nu president is geworden.
Het niveau zakte dusdanig laag dat onze vriend zelf de aandacht vestigde op zijn handen; daarbij tegen de evidente waarheid inging door aan te geven dat zijn pollekes toch wel groot waren en ons daarbij verzekerde dat het daar beneden ook wel flink uit de kluiten gewassen was.
Dieper is een presidentskandidaat nooit gezakt, denk ik...
Vandaag gingen we onze inkopen doen in de plaatselijke Colruyt en in de versafdeling weten ze ook waar Belgie ligt,
Een week geleden zag ik toevallig witloof liggen - ik vind de slogan "with love from Belgium" nog altijd zeer geslaagd - en er kwamen visioenen van hesperolletjes in de kaassaus in me op dus ietwat kwijlend legde ik zes stronkjes in het winkelwagentje.
$2.88 voor een pond leek me wel haalbaar.
Groot was mijn verbazing toen aan de kassa bleek dat die knaapjes bijna drie dollar per stuk kostten en niet per pond.
Dat had ik eventjes niet goed nagekeken en zo aten we dus een heel duur Belgisch gerechje.
Ook soms wel eens van de partij zijn de spruitjes en al een paar keer hebben we dat thuis met veel smaak naar binnen gespeeld.
Eens flink in de boter opbakken na het koken, daarna met versgemalen peper op smaak gebracht en we hebben een succesformule beet.
De spruiten van vandaag waren op Amerikaanse leest geschoeid.
Alles moet en zal groter zijn en voor de referentie heb ik er de buren-maiskolven bij gefotografeerd:
Dat zijn geen spruiten meer; dat zijn handgranaten...
En ik die dacht hier een Belgisch restaurant te openen.
"Had u witlof bij uw steak gewild? Geen probleem; dan gaat de rekening van $18 naar $486.
"Of had u er liever een spruit bij gehad? Die kunnen we zonder probleem tot bij uw tafel rollen!"
1 opmerking:
😁
Een reactie posten