Wat voorafging: we bezochten de klif waar de Mogollon negenhonderd jaar geleden woonden en vertrokken dan naar Vette Katoenboom, beter gekend als Alamogordo.
Via een kleine omweg zouden we daar aankomen omdat ik zolang al eens in Hatch wou zijn. Niet dat daar zoveel te beleven valt maar het dorpje was het epicentrum van de chilipepers en laat New Mexico zichzelf nu net kronen tot de chilihoofdplaats van de wereld.
De Hatch chilis werden geëxporteerd naar Europa en zelfs Japan dus we praten hier over een culinair wonder.
Helaas mislukte ons plan doordat de weg was afgezet voor bosbranden en zoveel risico was het ons nu ook weer niet waard.
Via een omweg over Demming bereikten we na vier uur Whitesands waar we een eerste verkennend rondje reden, kwestie van de plaats ook overdag eens te zien.
Daarna bezochten we de lokale Walmart, vonden we onze campsite die prachtig gelegen was vlak naast een imposante bergenrij en zetten onze tenten op en gooiden wat worstjes op de BBQ.
Om een uur om zeven zouden we weer naar Whitesands National Park rijden om het hele super-bloed-bloem-spektakel te aanschouwen omdat het park op een dag zoals deze openbleef tot elf uur.
Bij het buitenrijden zag ik voor de eerste keer in mijn leven een ratelslang. Het dier lag op het asfalt te genieten van de laatste warmte van de dag en ik trapte hard op de rem en stoof de auto uit.
Jens vond het wijzer in de auto te blijven zitten; rolde zijn raam naar boven, deed zijn deur op slot en checkte of zijn veiligheidsgordel wel goed zat.
Ook wel een plan maar niets voor mij, vond ik.
De ratelslang hoorde me komen en begon traag van de weg af te glijden en was nu op haar volle lengte.
 |
| The western Black Tailed Rattlesnake |
Anatomisch gezien zat haar staart nu op het verste punt van die vermaledijde giftanden dus ik achtte het wijs om het ratelknopje te vinden.
Met mijn voet raakte ik de staart van de slang voorzichtig aan maar de slappe bezemsteel had er weinig zin en bleef lethargisch liggen.
Ik dacht dat de batterijen van het beest leeg moesten zijn en boog me voorover. Dat was het moment dat mijn nieuwe vriend uitkoos om een waarschuwend geratel te laten horen. Ik kreeg er kippenvel van en zette een stapje achteruit want de slang keek me nu echt wel giftig aan.
Onder luid geratel - en dan bedoel ik echt 'luid' - gleed ie verder onder een struikje en bleef daar nog even boos liggen lawaai maken.
 |
| De ratel |
Alweer een beestje afgevinkt op mijn lijst, besloot ik tevreden terwijl ik terug naar de auto wandelde waar ik Jens vanonder het dashboard peuterde.
Nu nog een tarantula en een mountain lion en mijn dag was goed....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten