EEN DAG UIT HET LEVEN VAN....

De wereld is een dorp.
Het is een gezegde, een gemeenplaats geworden...

Dat je niet zomaar van de ene kant van dat dorp naar de andere kuiert, heb ik ondertussen aan den lijve ondervonden.


Zaterdag 06.00. Ik lig klaarwakker naar het plafond te staren. Voor de eerste keer in twee jaar terug naar Belgie en daarnaast voor de eerste keer op bezoek bij Arnaud die ondertussen veertien maand geworden is; het vervult me allemaal met een ongeduldige nieuwsgierigheid.

06.05 - 10.59. Ik douche en scheer me en pak mijn rugzak in twintig minuten; ik spendeer de rest van de tijd met het herschikken van twee magazines (een halve minuut),
het controleren of alle elektrische toestellen afliggen (veertig keer vijftien seconden) en het op de zenuwen werken van George de nachtwaker en Morani de goedzakkige Ridgeback.

11.00. Adam, de chauffeur van Diligent brengt me naar de luchthaven. Hij plast ongeveer in zijn broek bij de begroeting van Morani maar hervindt achteraf voldoende cool om me te vragen de duurste I-Pod mee te brengen als zijn persoonlijk geschenk.

11.10.Ik check in na dertig norse Russen die elk een kernduikboot, een volledige houten blokhut en tachtig flessen vodka in hun koffer zitten hebben. Dit vliegtuig stijgt nooit op, maak ik mezelf de bedenking.

13.00. We stijgen toch op en vliegen naar Dar Es Salaam in het zuiden terwijl Belgie volgens mijn berekeningen in het noorden moet liggen.

14.15. We landen tot mijn verwondering op Zanzibar. Krijg ik een gratis strandvakantie aangeboden?

14.20. We lozen de Russen met hun excess aan bagage en stijgen weer op voor een vlucht van twintig minuten.

14.35. Dar is als een smoorhete natte dweil in je gezicht.

17.00. We vliegen met Ethiopean Airlines naar Addis Abeba. De ethiopische vrouwen schijnen de mooiste ter wereld te zijn. Het lot zadelt me evenwel op met de licht beschadigde exemplaren. Het was dan ook een goedkoop ticket.

20.00. Ik maak kennis met een filmploeg van VTM. Dat deze commerciele zender enkel nieuws vanonder de kerktoren brengt, is dus eindelijk ontkracht. Matthias Coppens charmeert de onthaaldame van de loungebar en samen met Niels de regisseur, John de geluidsman en Thierry de cameraman gaan we ons te buiten aan de wijn, het bier en de hapjes terwijl we vlaamse onzin verkopen in dure lederen zetels.

23.55. We stijgen op en na een oninspirerende nacht landen we - opnieuw tot mijn verbazing - in Parijs.

07.00. Na een uur stilstand waarin niks gebeurt, zetten we eindelijk koers naar Brussel.

08.25. Ik koop een treinticket en krijg een sneer van de loketist omdat ik eerst Brugge en daarna Torhout zeg. Ik riposteer met "welkom in Belgie". Gelukkig begint de man te lachen; anders vroeg ik hem gelijk een retourtje Tanzania.

09.00. Ik kom voor de eerste keer in mijn leven in Halle met de trein die naar Quievrain spoort. Exact vierentwintig later knalt een trein in de ochtendspits tegen een andere. Balans: minstens 18 doden. Ik ben Ethiopean plots weer dankbaar voor mijn ticket op zaterdag.

09.47. Ik kom aan met de bus in Alsemberg en wandel twintig minuten in de sneeuw tot aan het huis van Arnaud en zijn mama. Waarom verwenste ik gisteren de sauna van Dar? Mijn vingers en tenen vriezen er zowat af.

10.10. Eindelijk zie ik Arnaud; het verbaast me niet maar hij is inderdaad de mooiste man ter wereld.

10.10 - 14.30. een gezellige babbel met de mama van Arnaud terwijl de peuter met onhandige stapjes zowat alles in het huis verkent; Ralf, de oude Jack Russell mishandelt en in 1 moeiteloze beweging mijn hart steelt.

14.30 - 18.00. Ik wandel gelukkig terug, neem een bus en stap dan drie keer over alvorens ik het station van Torhout bereik. Volgens mij heeft Ethiopean Airlines de NMBS overgenomen.

18.05. Ik knuffel mijn lieve mama. Ik hou mezelf voor om regelmatiger terug te komen. Elke keer is er een kleinere mama om te knuffelen.

18.00 - 22.00. We praten bij (veel te lang geleden), drinken porto (ook al lang geleden) en kijken TV (lang geleden maar nooit gemist).

22.00. Mama brengt me - zonder overstappen - tot bij mijn kleine zusje. We praten nog wat na en na 43 uur zonder slaap ben ik in dromenland, nog voor mijn hoofd het kussen raakt. Een kleine, lieve dreumes speelt de hoofdrol...